Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

113 Halelúja. Þjónar Drottins, lofið, lofið nafn Drottins.

² Nafn Drottins sé blessað héðan í frá og að eilífu.

³ Frá sólarupprás til sólarlags sé nafn Drottins vegsamað.

⁴ Drottinn er hafinn yfir allar þjóðir og dýrð hans yfir himnana.

⁵ Hver er sem Drottinn, Guð vor? Hann situr hátt

⁶ og horfir djúpt á himni og á jörðu.

⁷ Hann reisir lítilmagnann úr duftinu, lyftir snauðum upp úr saurnum

⁸ og leiðir hann til sætis hjá tignarmönnum, hjá tignarmönnum þjóðar hans.

⁹ Hann lætur óbyrjuna í húsinu búa í næði sem glaða barnamóður. Halelúja.

24 Abraham var gamall og hniginn að aldri, og Drottinn hafði blessað Abraham í öllu.

² Þá sagði Abraham við þjón sinn, þann er elstur var í húsi hans og umsjónarmaður yfir öllu, sem hann átti:

³ "Legg þú hönd þína undir lend mína, og vinn mér eið að því við Drottin, Guð himinsins og Guð jarðarinnar, að þú skulir ekki taka syni mínum til handa konu af dætrum Kanaaníta, er ég bý á meðal,

⁴ heldur skaltu fara til föðurlands míns og til ættfólks míns, og taka konu handa Ísak syni mínum."

⁵ Þjónninn svaraði honum: "En ef konan vill ekki fara með mér til þessa lands, á ég þá að fara með son þinn aftur í það land, sem þú fórst úr?"

⁶ Og Abraham sagði við hann: "Varastu að fara með son minn þangað!

⁷ Drottinn, Guð himinsins, sem tók mig úr húsi föður míns og úr ættlandi mínu, hann sem hefir talað við mig og svarið mér og sagt: ,Þínum niðjum mun ég gefa þetta land,` hann mun senda engil sinn á undan þér, að þú megir þaðan fá syni mínum konu.

⁸ Og vilji konan ekki fara með þér, þá ertu leystur af eiðnum. En með son minn mátt þú ekki fyrir nokkurn mun fara þangað aftur."

⁹ Þá lagði þjónninn hönd sína undir lend Abrahams húsbónda síns og vann honum eið að þessu.

¹⁰ Þá tók þjónninn tíu úlfalda af úlföldum húsbónda síns og lagði af stað, og hafði með sér alls konar dýrgripi húsbónda síns. Og hann tók sig upp og hélt til Mesópótamíu, til borgar Nahors.

5 Ávíta þú ekki aldraðan mann harðlega, heldur áminn hann sem föður, yngri menn sem bræður,

² aldraðar konur sem mæður, ungar konur sem systur í öllum hreinleika.

³ Heiðra ekkjur, sem í raun og veru eru ekkjur.

⁴ En ef einhver ekkja á börn eða barnabörn, þá læri þau fyrst og fremst að sýna rækt eigin heimili og endurgjalda foreldrum sínum, því að það er þóknanlegt fyrir augliti Guðs.

⁵ Sú sem er í raun og veru ekkja og er orðin munaðarlaus, festir von sína á Guði og er stöðug í ákalli og bænum nótt og dag.

⁶ En hin bílífa er dauð, þó að hún lifi.

⁷ Brýn þetta fyrir þeim, til þess að þær séu óaðfinnanlegar.

⁸ En ef einhver sér eigi fyrir sínum, sérstaklega heimilismönnum, þá hefur hann afneitað trúnni og er verri en vantrúaður.