Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

38 Þá svaraði Drottinn Job úr stormviðrinu og sagði:

² Hver er sá, sem myrkvar ráðsályktun Guðs með óskynsamlegum orðum?

³ Gyrð lendar þínar eins og maður, þá mun ég spyrja þig, og þú skalt fræða mig.

⁴ Hvar varst þú, þegar ég grundvallaði jörðina? Seg fram, ef þú hefir þekkingu til.

⁵ Hver ákvað mál hennar _ þú veist það! _ eða hver þandi mælivaðinn yfir hana?

⁶ Á hvað var stólpum hennar hleypt niður, eða hver lagði hornstein hennar,

⁷ þá er morgunstjörnurnar sungu gleðisöng allar saman og allir guðssynir fögnuðu?

³⁴ Getur þú lyft raust þinni upp til skýsins, svo að vatnaflaumurinn hylji þig?

³⁵ Getur þú sent eldingarnar, svo að þær fari og segi við þig: "Hér erum vér!"

³⁶ Hver hefir lagt vísdóm í hin dimmu ský eða hver hefir gefið loftsjónunum vit?

³⁷ Hver telur skýin með visku, og vatnsbelgir himinsins _ hver hellir úr þeim,

³⁸ þegar moldin rennur saman í kökk og hnausarnir loða hver við annan?

³⁹ Veiðir þú bráðina fyrir ljónynjuna, og seður þú græðgi ungljónanna,

⁴⁰ þá er þau kúra í bæli sínu og vaka yfir veiði í þéttum runni?

⁴¹ Hver býr hrafninum fæðu hans, þá er ungar hans hrópa til Guðs, flögra til og frá ætislausir?

104 Lofa þú Drottin, sála mín! Drottinn, Guð minn, þú ert harla mikill. Þú ert klæddur hátign og vegsemd.

² Þú hylur þig ljósi eins og skikkju, þenur himininn út eins og tjalddúk.

³ Þú hvelfir hásal þinn í vötnunum, gjörir ský að vagni þínum, og ferð um á vængjum vindarins.

⁴ Þú gjörir vindana að sendiboðum þínum, bálandi eld að þjónum þínum.

⁵ Þú grundvallar jörðina á undirstöðum hennar, svo að hún haggast eigi um aldur og ævi.

⁶ Hafflóðið huldi hana sem klæði, vötnin náðu upp yfir fjöllin,

⁷ en fyrir þinni ógnun flýðu þau, fyrir þrumurödd þinni hörfuðu þau undan með skelfingu.

⁸ Þau gengu yfir fjöllin, steyptust niður í dalina, þangað sem þú hafðir búið þeim stað.

⁹ Þú settir takmörk, sem þau mega ekki fara yfir, þau skulu ekki hylja jörðina framar.

²⁴ Hversu mörg eru verk þín, Drottinn, þú gjörðir þau öll með speki, jörðin er full af því, er þú hefir skapað.

³⁵ Ó að syndarar mættu hverfa af jörðunni og óguðlegir eigi vera til framar. Vegsama þú Drottin, sála mín. Halelúja.

5 Svo er um hvern æðsta prest, sem úr flokki manna er tekinn, að hann er settur fyrir menn til þjónustu frammi fyrir Guði, til þess að bera fram gáfur og fórnir fyrir syndir.

² Hann getur verið mildur við fáfróða og villuráfandi, þar sem hann sjálfur er veikleika vafinn.

³ Og sökum þess á hann að bera fram syndafórn, eigi síður fyrir sjálfan sig en fyrir lýðinn.

⁴ Enginn tekur sér sjálfum þennan heiður, heldur er hann kallaður af Guði, eins og Aron.

⁵ Svo var það og um Krist. Ekki tók hann sér sjálfur þá vegsemd að gjörast æðsti prestur. Hann fékk hana af Guði, er hann sagði við hann: Þú ert sonur minn í dag hef ég fætt þig.

⁶ Og á öðrum stað: Þú ert prestur að eilífu að hætti Melkísedeks.

⁷ Á jarðvistardögum sínum bar hann fram með sárum kveinstöfum og táraföllum bænir og auðmjúk andvörp fyrir þann, sem megnaði að frelsa hann frá dauða, og fékk bænheyrslu vegna guðhræðslu sinnar.

⁸ Og þótt hann sonur væri, lærði hann hlýðni af því, sem hann leið.

⁹ Þegar hann var orðinn fullkominn, gjörðist hann öllum þeim, er honum hlýða, höfundur eilífs hjálpræðis,

¹⁰ af Guði nefndur æðsti prestur að hætti Melkísedeks.

³⁵ Þá komu til hans Jakob og Jóhannes, synir Sebedeusar, og sögðu við hann: "Meistari, okkur langar, að þú gjörir fyrir okkur það sem við ætlum að biðja þig."

³⁶ Hann spurði þá: "Hvað viljið þið, að ég gjöri fyrir ykkur?"

³⁷ Þeir svöruðu: "Veit okkur, að við fáum að sitja þér við hlið í dýrð þinni, annar til hægri handar þér og hinn til vinstri."

³⁸ Jesús sagði við þá: "Þið vitið ekki, hvers þið biðjið. Getið þið drukkið þann kaleik, sem ég drekk, eða skírst þeirri skírn, sem ég skírist?"

³⁹ Þeir sögðu við hann: "Það getum við." Jesús mælti: "Þann kaleik, sem ég drekk, munuð þið drekka, og þið munuð skírast þeirri skírn, sem ég skírist.

⁴⁰ En mitt er ekki að veita, hver situr mér til hægri handar eða vinstri. Það veitist þeim, sem það er fyrirbúið."

⁴¹ Þegar hinir tíu heyrðu þetta, gramdist þeim við þá Jakob og Jóhannes.

⁴² En Jesús kallaði þá til sín og mælti: "Þér vitið, að þeir, sem teljast ráða fyrir þjóðum, drottna yfir þeim, og höfðingjar þeirra láta menn kenna á valdi sínu.

⁴³ En eigi sé svo meðal yðar, heldur sé sá, sem mikill vill verða meðal yðar, þjónn yðar.

⁴⁴ Og sá er vill fremstur vera meðal yðar, sé allra þræll.

⁴⁵ Því að Mannssonurinn er ekki kominn til þess að láta þjóna sér, heldur til að þjóna og gefa líf sitt til lausnargjalds fyrir marga."