Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

¹⁰ Væna konu, hver hlýtur hana? hún er miklu meira virði en perlur.

¹¹ Hjarta manns hennar treystir henni, og ekki vantar að honum fénist.

¹² Hún gjörir honum gott og ekkert illt alla ævidaga sína.

¹³ Hún sér um ull og hör og vinnur fúslega með höndum sínum.

¹⁴ Hún er eins og kaupförin, sækir björgina langt að.

¹⁵ Hún fer á fætur fyrir dag, skammtar heimilisfólki sínu og segir þernum sínum fyrir verkum.

¹⁶ Hún hefir augastað á akri og kaupir hann, af ávexti handa sinna plantar hún víngarð.

¹⁷ Hún gyrðir lendar sínar krafti og tekur sterklega til armleggjunum.

¹⁸ Hún finnur, að atvinna hennar er arðsöm, á lampa hennar slokknar eigi um nætur.

¹⁹ Hún réttir út hendurnar eftir rokknum, og fingur hennar grípa snælduna.

²⁰ Hún breiðir út lófann móti hinum bágstadda og réttir út hendurnar móti hinum snauða.

²¹ Hún er ekki hrædd um heimilisfólk sitt, þótt snjói, því að allt heimilisfólk hennar er klætt skarlati.

²² Hún býr sér til ábreiður, klæðnaður hennar er úr baðmull og purpura.

²³ Maður hennar er mikils metinn í borgarhliðunum, þá er hann situr með öldungum landsins.

²⁴ Hún býr til skyrtur og selur þær, og kaupmanninum fær hún belti.

²⁵ Kraftur og tign er klæðnaður hennar, og hún hlær að komandi degi.

²⁶ Hún opnar munninn með speki, og ástúðleg fræðsla er á tungu hennar.

²⁷ Hún vakir yfir því, sem fram fer á heimili hennar, og etur ekki letinnar brauð.

²⁸ Synir hennar ganga fram og segja hana sæla, maður hennar gengur fram og hrósar henni:

²⁹ "Margar konur hafa sýnt dugnað, en þú tekur þeim öllum fram!"

³⁰ Yndisþokkinn er svikull og fríðleikinn hverfull, en sú kona, sem óttast Drottin, á hrós skilið.

1 Sæll er sá maður, er eigi fer að ráðum óguðlegra, eigi gengur á vegi syndaranna og eigi situr í hópi þeirra, er hafa Guð að háði,

² heldur hefir yndi af lögmáli Drottins og hugleiðir lögmál hans dag og nótt.

³ Hann er sem tré, gróðursett hjá rennandi lækjum, er ber ávöxt sinn á réttum tíma, og blöð þess visna ekki. Allt er hann gjörir lánast honum.

⁴ Svo fer eigi hinum óguðlega, heldur sem sáðum, er vindur feykir.

⁵ Þess vegna munu hinir óguðlegu eigi standast í dóminum og syndugir eigi í söfnuði réttlátra.

⁶ Því að Drottinn þekkir veg réttlátra, en vegur óguðlegra endar í vegleysu.

¹³ Hver er vitur og skynsamur yðar á meðal? Hann láti með góðri hegðun verk sín lýsa hóglátri speki.

¹⁴ En ef þér hafið beiskan ofsa og eigingirni í hjarta yðar, þá stærið yður ekki og ljúgið ekki gegn sannleikanum.

¹⁵ Sú speki kemur ekki að ofan, heldur er hún jarðnesk, andlaus, djöfulleg.

¹⁶ Því hvar sem ofsi og eigingirni er, þar er óstjórn og hvers kyns böl.

¹⁷ En sú speki, sem að ofan er, hún er í fyrsta lagi hrein, því næst friðsöm, ljúfleg, sáttgjörn, full miskunnar og góðra ávaxta, óhlutdræg, hræsnislaus.

¹⁸ En ávexti réttlætisins verður sáð í friði þeim til handa, er frið semja.

4 Af hverju koma stríð og af hverju sennur meðal yðar? Af hverju öðru en girndum yðar, sem heyja stríð í limum yðar?

² Þér girnist og fáið ekki, þér drepið og öfundið og getið þó ekki öðlast. Þér berjist og stríðið. Þér eigið ekki, af því að þér biðjið ekki.

³ Þér biðjið og öðlist ekki af því að þér biðjið illa, þér viljið sóa því í munaði!

⁷ Gefið yður því Guði á vald, standið gegn djöflinum, og þá mun hann flýja yður.

⁸ Nálægið yður Guði, og þá mun hann nálgast yður. Hreinsið hendur yðar, þér syndarar, og gjörið hjörtun flekklaus, þér tvílyndu.

³⁰ Þeir héldu nú brott þaðan og fóru um Galíleu, en hann vildi ekki, að neinn vissi það,

³¹ því að hann var að kenna lærisveinum sínum. Hann sagði þeim: "Mannssonurinn verður framseldur í manna hendur, og þeir munu lífláta hann, en þá er hann hefur líflátinn verið, mun hann upp rísa eftir þrjá daga."

³² En þeir skildu ekki það sem hann sagði og þorðu ekki að spyrja hann.

³³ Þeir komu til Kapernaum. Þegar hann var kominn inn, spurði hann þá: "Hvað voruð þér að ræða á leiðinni?"

³⁴ En þeir þögðu. Þeir höfðu verið að ræða það sín á milli á leiðinni, hver væri mestur.

³⁵ Hann settist niður, kallaði á þá tólf og sagði við þá: "Hver sem vill vera fremstur, sé síðastur allra og þjónn allra."

³⁶ Og hann tók lítið barn, setti það meðal þeirra, tók það sér í faðm og sagði við þá:

³⁷ "Hver sem tekur við einu slíku barni í mínu nafni, tekur við mér, og hver sem tekur við mér, tekur ekki aðeins við mér, heldur og við þeim er sendi mig."