Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

125 Þeir sem treysta Drottni eru sem Síonfjall, er eigi bifast, sem stendur að eilífu.

² Fjöll eru kringum Jerúsalem, og Drottinn er kringum lýð sinn héðan í frá og að eilífu.

³ Því að veldissproti guðleysisins mun eigi hvíla á landi réttlátra, til þess að hinir réttlátu skuli eigi rétta fram hendur sínar til ranglætis.

⁴ Gjör þú góðum vel til, Drottinn, og þeim sem hjartahreinir eru.

⁵ En þá er beygja á krókóttar leiðir mun Drottinn láta hverfa með illgjörðamönnum. Friður sé yfir Ísrael!

8 Heyr, spekin kallar og hyggnin lætur raust sína gjalla.

² Uppi á hæðunum við veginn, þar sem göturnar kvíslast _ stendur hún.

³ Við hliðin, þar sem gengið er út úr borginni, þar sem gengið er inn um dyrnar, kallar hún hátt:

⁴ Til yðar, menn, tala ég, og raust mín hljómar til mannanna barna.

⁵ Þér óreyndu, lærið hyggindi, og þér heimskingjar, lærið skynsemi.

⁶ Hlýðið á, því að ég tala það sem göfuglegt er, og varir mínar tjá það sem rétt er.

⁷ Því að sannleika mælir gómur minn og guðleysi er viðbjóður vörum mínum.

⁸ Einlæg eru öll orð munns míns, í þeim er ekkert fals né fláræði.

⁹ Öll eru þau einföld þeim sem skilning hefir, og blátt áfram fyrir þann sem hlotið hefir þekkingu.

¹⁰ Takið á móti ögun minni fremur en á móti silfri og fræðslu fremur en úrvals gulli.

¹¹ Því að viska er betri en perlur, og engir dýrgripir jafnast á við hana.

¹² Ég, spekin, er handgengin hyggindunum og ræð yfir ráðdeildarsamri þekking.

¹³ Að óttast Drottin er að hata hið illa, drambsemi og ofdramb og illa breytni og fláráðan munn _ það hata ég.

¹⁴ Mín er ráðspekin og framkvæmdarsemin, ég er hyggnin, minn er krafturinn.

¹⁵ Fyrir mína hjálp ríkja konungarnir og úrskurða höfðingjarnir réttvíslega.

¹⁶ Fyrir mína hjálp stjórna stjórnendurnir og tignarmennin _ allir valdsmenn á jörðu.

¹⁷ Ég elska þá sem mig elska, og þeir sem leita mín, finna mig.

¹⁸ Auður og heiður eru hjá mér, ævagamlir fjármunir og réttlæti.

¹⁹ Ávöxtur minn er betri en gull og gimsteinar og eftirtekjan eftir mig betri en úrvals silfur.

²⁰ Ég geng á götu réttlætisins, á stigum réttarins miðjum,

²¹ til þess að gefa þeim sanna auðlegð, er elska mig, og fylla forðabúr þeirra.

²² Drottinn skóp mig í upphafi vega sinna, á undan öðrum verkum sínum, fyrir alda öðli.

²³ Frá eilífð var ég sett til valda, frá upphafi, áður en jörðin var til.

²⁴ Ég fæddist áður en hafdjúpin urðu til, þá er engar vatnsmiklar lindir voru til.

²⁵ Áður en fjöllunum var hleypt niður, á undan hæðunum fæddist ég,

²⁶ áður en hann skapaði völl og vengi og fyrstu moldarkekki jarðríkis.

²⁷ Þegar hann gjörði himininn, þá var ég þar, þegar hann setti hvelfinguna yfir hafdjúpið,

²⁸ þegar hann festi skýin uppi, þegar uppsprettur hafdjúpsins komust í skorður,

²⁹ þegar hann setti hafinu takmörk, til þess að vötnin færu eigi lengra en hann bauð, þegar hann festi undirstöður jarðar.

³⁰ Þá stóð ég honum við hlið sem verkstýra, og ég var yndi hans dag hvern, leikandi mér fyrir augliti hans alla tíma,

³¹ leikandi mér á jarðarkringlu hans, og hafði yndi mitt af mannanna börnum.

²¹ Þaðan hélt Jesús til byggða Týrusar og Sídonar.

²² Þá kom kona nokkur kanversk úr þeim héruðum og kallaði: "Miskunna þú mér, herra, sonur Davíðs! Dóttir mín er mjög kvalin af illum anda."

²³ En hann svaraði henni engu orði. Lærisveinar hans komu þá og báðu hann: "Láttu hana fara, hún eltir oss með hrópum."

²⁴ Hann mælti: "Ég er ekki sendur nema til týndra sauða af Ísraelsætt."

²⁵ Konan kom, laut honum og sagði: "Herra, hjálpa þú mér!"

²⁶ Hann svaraði: "Ekki sæmir að taka brauð barnanna og kasta því fyrir hundana."

²⁷ Hún sagði: "Satt er það, herra, þó eta hundarnir mola þá, sem falla af borðum húsbænda þeirra."

²⁸ Þá mælti Jesús við hana: "Kona, mikil er trú þín. Verði þér sem þú vilt." Og dóttir hennar varð heil frá þeirri stundu.

²⁹ Þaðan fór Jesús og kom að Galíleuvatni. Og hann gekk upp á fjall og settist þar.

³⁰ Menn komu til hans hópum saman og höfðu með sér halta menn og blinda, fatlaða, mállausa og marga aðra og lögðu þá fyrir fætur hans, og hann læknaði þá.

³¹ Fólkið undraðist, þegar það sá mállausa mæla, fatlaða heila, halta ganga og blinda sjá. Og þeir lofuðu Guð Ísraels.