Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

²⁰ Þá talaðir þú í sýn til dýrkanda þíns og sagðir: "Ég hefi sett kórónu á kappa, ég hefi upphafið útvaldan mann af lýðnum.

²¹ Ég hefi fundið Davíð þjón minn, smurt hann með minni heilögu olíu.

²² Hönd mín mun gjöra hann stöðugan og armleggur minn styrkja hann.

²³ Óvinurinn skal eigi ráðast að honum, og ekkert illmenni skal kúga hann,

²⁴ heldur skal ég gjöra út af við fjendur hans að honum ásjáandi, og hatursmenn hans skal ég ljósta.

²⁵ Trúfesti mín og miskunn skulu vera með honum, og fyrir sakir nafns míns skal horn hans gnæfa hátt.

²⁶ Ég legg hönd hans á hafið og hægri hönd hans á fljótin.

²⁷ Hann mun segja við mig: Þú ert faðir minn, Guð minn og klettur hjálpræðis míns.

²⁸ Og ég vil gjöra hann að frumgetning, að hinum hæsta meðal konunga jarðarinnar.

²⁹ Ég vil varðveita miskunn mína við hann að eilífu, og sáttmáli minn við hann skal stöðugur standa.

³⁰ Ég læt niðja hans haldast við um aldur og hásæti hans meðan himinninn er til.

³¹ Ef synir hans hafna lögmáli mínu og ganga eigi eftir boðum mínum,

³² ef þeir vanhelga lög mín og varðveita eigi boðorð mín,

³³ þá vil ég vitja afbrota þeirra með vendinum og misgjörða þeirra með plágum,

³⁴ en miskunn mína mun ég ekki frá honum taka og eigi bregða trúfesti minni.

³⁵ Ég vil eigi vanhelga sáttmála minn og eigi breyta því, er mér hefir af vörum liðið.

³⁶ Ég hefi einu sinni svarið við heilagleik minn og mun aldrei svíkja Davíð:

³⁷ Niðjar hans skulu haldast við um aldur og hásæti hans sem sólin fyrir mér.

¹⁵ Einu sinni fóru þrír af höfðingjunum þrjátíu til Davíðs í hamrinum, í Adúllamvíginu, en her Filista lá í herbúðum í Refaímdal.

¹⁶ Þá var Davíð í víginu, en varðsveit Filista var þá í Betlehem.

¹⁷ Þá þyrsti Davíð og sagði: "Hver vill sækja mér vatn í brunninn í Betlehem, sem er þar við hliðið?"

¹⁸ Þá brutust þeir þrír gegnum herbúðir Filista, jusu vatn úr brunninum í Betlehem, sem er þar við hliðið, tóku það og færðu Davíð. En Davíð vildi ekki drekka það, heldur dreypti því Drottni til handa

¹⁹ og mælti: "Guð minn láti það vera fjarri mér að gjöra slíkt. Ætti ég að drekka blóð þessara manna, er hættu lífi sínu, því að með því að hætta lífi sínu sóttu þeir það." Og hann vildi ekki drekka það. Þetta gjörðu kapparnir þrír.

¹⁵ Hann er ímynd hins ósýnilega Guðs, frumburður allrar sköpunar.

¹⁶ Enda var allt skapað í honum í himnunum og á jörðinni, hið sýnilega og hið ósýnilega, hásæti og herradómar, tignir og völd. Allt er skapað fyrir hann og til hans.

¹⁷ Hann er fyrri en allt, og allt á tilveru sína í honum.

¹⁸ Og hann er höfuð líkamans, kirkjunnar, hann sem er upphafið, frumburðurinn frá hinum dauðu. Þannig skyldi hann verða fremstur í öllu.

¹⁹ Því að í honum þóknaðist Guði að láta alla fyllingu sína búa

²⁰ og láta hann koma öllu í sátt við sig, öllu bæði á jörðu og himnum, með því að semja frið með blóði sínu úthelltu á krossi.

²¹ Og yður, sem áður fyrri voruð fráhverfir Guði og óvinveittir honum í huga yðar og vondum verkum,

²² yður hefur hann nú sátta gjört við sig með dauða Krists í jarðneskum líkama. Hann vildi láta yður koma fram fyrir sig heilaga og lýtalausa og óaðfinnanlega.

²³ Standið aðeins stöðugir í trúnni, grundvallaðir og fastir fyrir og hvikið ekki frá von fagnaðarerindisins, sem þér hafið heyrt og prédikað hefur verið fyrir öllu, sem skapað er undir himninum, og er ég, Páll, orðinn þjónn þess.