Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

¹¹³ Ég hata þá, er haltra til beggja hliða, en lögmál þitt elska ég.

¹¹⁴ Þú ert skjól mitt og skjöldur, ég vona á orð þitt.

¹¹⁵ Burt frá mér, þér illgjörðamenn, að ég megi halda boð Guðs míns.

¹¹⁶ Styð mig samkvæmt fyrirheiti þínu, að ég megi lifa, og lát mig eigi til skammar verða í von minni.

¹¹⁷ Styð þú mig, að ég megi frelsast og ætíð líta til laga þinna.

¹¹⁸ Þú hafnar öllum þeim, er villast frá lögum þínum, því að svik þeirra eru til einskis.

¹¹⁹ Sem sora metur þú alla óguðlega á jörðu, þess vegna elska ég reglur þínar.

¹²⁰ Hold mitt nötrar af hræðslu fyrir þér, og dóma þína óttast ég.

¹²¹ Ég hefi iðkað rétt og réttlæti, sel mig eigi í hendur kúgurum mínum.

¹²² Gakk í ábyrgð fyrir þjón þinn, honum til heilla, lát eigi ofstopamennina kúga mig.

¹²³ Augu mín tærast af þrá eftir hjálpræði þínu og eftir þínu réttláta fyrirheiti.

¹²⁴ Far með þjón þinn eftir miskunn þinni og kenn mér lög þín.

¹²⁵ Ég er þjónn þinn, veit mér skyn, að ég megi þekkja reglur þínar.

¹²⁶ Tími er kominn fyrir Drottin að taka í taumana, þeir hafa rofið lögmál þitt.

¹²⁷ Þess vegna elska ég boð þín framar en gull og skíragull.

¹²⁸ Þess vegna held ég beina leið eftir öllum fyrirmælum þínum, ég hata sérhvern lygaveg.

⁸ Er ófriður hófst að nýju, fór Davíð og barðist við Filista og felldi mikinn fjölda af þeim, svo að þeir flýðu fyrir honum.

⁹ Þá kom illur andi frá Drottni yfir Sál; en hann sat í húsi sínu og hafði spjót í hendi sér, og Davíð lék hörpuna hendi sinni.

¹⁰ Þá reyndi Sál að reka Davíð í gegn með spjótinu upp við vegginn, en hann skaut sér undan Sál, svo að hann rak spjótið inn í vegginn. Og Davíð flýði og komst undan.

¹¹ Hina sömu nótt sendi Sál sendimenn í hús Davíðs til þess að hafa gætur á honum, svo að hann fengi drepið hann um morguninn. En Míkal, kona hans, sagði Davíð frá og mælti: "Ef þú forðar ekki lífi þínu í nótt, þá verður þú drepinn á morgun."

¹² Þá lét Míkal Davíð síga niður út um gluggann, og hann fór og flýði og komst undan.

¹³ Síðan tók Míkal húsgoðið og lagði í rúmið, og hún lagði blæju úr geitarhári yfir höfðalagið og breiddi ábreiðu yfir.

¹⁴ Og þegar Sál sendi menn til þess að sækja Davíð, þá sagði hún: "Hann er sjúkur."

¹⁵ Þá sendi Sál mennina aftur til að vitja um Davíð og sagði: "Færið mér hann í rúminu, til þess að ég geti drepið hann."

¹⁶ En er sendimennirnir komu, sjá, þá lá húsgoðið í rúminu og geitarhársblæjan yfir höfðalaginu.

¹⁷ Þá sagði Sál við Míkal: "Hví hefir þú svikið mig svo og látið óvin minn í burt fara, svo að hann hefir komist undan?" Míkal sagði við Sál: "Hann sagði við mig: ,Lát mig komast burt, ella mun ég drepa þig!"`

⁴⁵ Tafarlaust knúði hann lærisveina sína að fara í bátinn og halda á undan yfir til Betsaídu, meðan hann sendi fólkið brott.

⁴⁶ Og þá er hann hafði kvatt það, fór hann til fjalls að biðjast fyrir.

⁴⁷ Þegar kvöld var komið, var báturinn á miðju vatni, en hann einn á landi.

⁴⁸ Hann sá, að þeim var þungur róðurinn, því að vindur var á móti þeim, og er langt var liðið nætur kemur hann til þeirra, gangandi á vatninu, og ætlar fram hjá þeim.

⁴⁹ Þegar þeir sáu hann ganga á vatninu, hugðu þeir, að þar færi vofa, og æptu upp yfir sig.

⁵⁰ Því að allir sáu þeir hann og varð þeim bilt við. En Jesús mælti jafnskjótt til þeirra: "Verið hughraustir, það er ég, verið óhræddir."

⁵¹ Og hann sté í bátinn til þeirra og lægði þá vindinn. Og þeir urðu öldungis agndofa,

⁵² enda höfðu þeir ekki skilið það, sem gjörst hafði með brauðin, hjörtu þeirra voru blind.