Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

148 Halelúja. Lofið Drottin af himnum, lofið hann á hæðum.

² Lofið hann, allir englar hans, lofið hann, allir herskarar hans.

³ Lofið hann, sól og tungl, lofið hann, allar lýsandi stjörnur.

⁴ Lofið hann, himnar himnanna og vötnin, sem eru yfir himninum.

⁵ Þau skulu lofa nafn Drottins, því að hans boði voru þau sköpuð.

⁶ Og hann fékk þeim stað um aldur og ævi, hann gaf þeim lög, sem þau mega eigi brjóta.

⁷ Lofið Drottin af jörðu, þér sjóskrímsl og allir hafstraumar,

⁸ eldur og hagl, snjór og reykur, stormbylurinn, sem framkvæmir orð hans,

⁹ fjöllin og allar hæðir, ávaxtartrén og öll sedrustrén,

¹⁰ villidýrin og allur fénaður, skriðkvikindin og fleygir fuglar,

¹¹ konungar jarðarinnar og allar þjóðir, höfðingjar og allir dómendur jarðar,

¹² bæði yngismenn og yngismeyjar, öldungar og ungir sveinar!

¹³ Þau skulu lofa nafn Drottins, því að hans nafn eitt er hátt upp hafið, tign hans er yfir jörð og himni.

¹⁴ Hann lyftir upp horni fyrir lýð sinn, lofsöngur hljómi hjá öllum dýrkendum hans, hjá sonum Ísraels, þjóðinni, sem er nálæg honum. Halelúja.

⁵ En nú segir Drottinn, hann sem myndaði mig allt í frá móðurlífi til að vera þjón sinn, til þess að ég sneri Jakob aftur til hans og til þess að Ísrael yrði safnað saman til hans, _ og ég er dýrmætur í augum Drottins og Guð minn varð minn styrkur _

⁶ nú segir hann: "Það er of lítið fyrir þig að vera þjónn minn, til þess að endurreisa ættkvíslir Jakobs og leiða heim aftur þá, er varðveitst hafa af Ísrael. Fyrir því gjöri ég þig að ljósi fyrir þjóðirnar, svo að þú sért mitt hjálpræði til endimarka jarðarinnar."

⁷ Svo segir Drottinn, frelsari og heilagur Guð Ísraels, við þann, sem af mönnum er fyrirlitinn, við þann, sem fólk hefir andstyggð á, við þjón harðstjóranna: Konungar munu sjá það og standa upp, þjóðhöfðingjar munu sjá það og falla fram, vegna Drottins, sem reynist trúr, vegna Hins heilaga í Ísrael, sem þig hefir útvalið.

⁸ Svo segir Drottinn: Á tíma náðarinnar bænheyri ég þig, og á degi hjálpræðisins hjálpa ég þér. Ég varðveiti þig og gjöri þig að sáttmála fyrir lýðinn, til þess að reisa við landið, til þess að úthluta erfðahlutum, sem komnir eru í auðn,

⁹ til þess að segja hinum fjötruðu: "Gangið út," og þeim sem í myrkrunum eru: "Komið fram í dagsbirtuna." Fram með vegunum skulu þeir vera á beit, og á öllum gróðurlausum hæðum skal vera beitiland fyrir þá.

¹⁰ Þá skal ekki hungra og ekki þyrsta, og eigi skal breiskjuloftið og sólarhitinn vinna þeim mein, því að miskunnari þeirra vísar þeim veg og leiðir þá að uppsprettulindum.

¹¹ Ég gjöri öll mín fjöll að vegi, og brautir mínar skulu hækka.

¹² Sjá, sumir koma langt að, sumir frá norðri og vestri, aðrir frá Syene.

¹³ Lofsyngið, þér himnar, og fagna þú, jörð! Hefjið gleðisöng, þér fjöll, því að Drottinn veitir huggun sínum lýð og auðsýnir miskunn sínum þjáðu.

¹⁴ Síon segir: "Drottinn hefir yfirgefið mig, hinn alvaldi hefir gleymt mér!"

¹⁵ Hvort fær kona gleymt brjóstbarni sínu, að hún miskunni eigi lífsafkvæmi sínu? Og þó að þær gætu gleymt, þá gleymi ég þér samt ekki.

⁴⁶ Meðan hann var enn að tala við fólkið kom móðir hans og bræður. Þau stóðu úti og vildu tala við hann.

⁴⁷ Einhver sagði við hann: "Móðir þín og bræður standa hér úti og vilja tala við þig."

⁴⁸ Jesús svaraði þeim, er við hann mælti: "Hver er móðir mín, og hverjir eru bræður mínir?"

⁴⁹ Og hann rétti út höndina yfir lærisveina sína og sagði: "Hér er móðir mín og bræður mínir.

⁵⁰ Hver sem gjörir vilja föður míns, sem er á himnum, sá er bróðir minn, systir og móðir."