Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

⁷ Drottinn sagði við Jósúa: "Í dag mun ég taka til að mikla þig í augsýn alls Ísraels, svo að þeir megi vita, að ég er með þér, eins og ég var með Móse.

⁸ En bjóð þú prestunum, sem bera sáttmálsörkina, á þessa leið: Þegar þér komið í vatnsbrúnina í Jórdan, þá nemið þar staðar í ánni."

⁹ Og Jósúa sagði við Ísraelsmenn: "Komið hingað og heyrið orð Drottins, Guðs yðar!"

¹⁰ Og Jósúa mælti: "Af þessu skuluð þér vita mega, að lifandi Guð er á meðal yðar og að hann vissulega mun stökkva burt undan yður Kanaanítum, Hetítum, Hevítum, Peresítum, Gírgasítum, Amorítum og Jebúsítum:

¹¹ Sjá, sáttmálsörk hans, sem er Drottinn allrar veraldar, mun fara á undan yður út í Jórdan.

¹² Veljið yður nú tólf menn af ættkvíslum Ísraels, einn mann af ættkvísl hverri.

¹³ Og þegar prestarnir, sem bera sáttmálsörk Drottins, hans sem er Drottinn allrar veraldar, stíga fæti í vatn Jórdanar, þá mun vatnið í Jórdan stöðvast, vatnið, sem ofan að kemur, og standa sem veggur."

¹⁴ Fólkið tók sig nú upp úr tjöldum sínum til þess að fara yfir um Jórdan, og prestarnir, sem báru sáttmálsörkina, fóru fyrir lýðnum.

¹⁵ Og er þeir, sem örkina báru, komu að Jórdan, og prestarnir, sem báru örkina, drápu fótum sínum í vatnsbrúnina (en Jórdan flóði yfir alla bakka allan kornskurðartímann),

¹⁶ þá stóð vatnið kyrrt, það er ofan að kom, og hófst upp sem veggur mjög langt burtu, við Adam, borgina, sem liggur hjá Sartan. En það sem rann niður til vatnsins á sléttlendinu, Saltasjós, rann allt til þurrðar. Og lýðurinn fór yfir um gegnt Jeríkó.

¹⁷ En prestarnir, sem báru sáttmálsörk Drottins, stóðu kyrrir á þurru mitt í Jórdan, meðan allur Ísrael fór yfir um á þurru, þar til er allt fólkið var komið yfir um Jórdan.

107 Þakkið Drottni, því að hann er góður, því að miskunn hans varir að eilífu.

² Svo skulu hinir endurleystu Drottins segja, þeir er hann hefir leyst úr nauðum

³ og safnað saman úr löndunum, frá austri og vestri, frá norðri og suðri.

⁴ Þeir reikuðu um eyðimörkina, um veglaus öræfin, og fundu eigi byggilegar borgir,

⁵ þá hungraði og þyrsti, sál þeirra vanmegnaðist í þeim.

⁶ Þá hrópuðu þeir til Drottins í neyð sinni, hann bjargaði þeim úr angist þeirra

⁷ og leiddi þá um slétta leið, svo að þeir komust til byggilegrar borgar.

³³ Hann gjörir fljótin að eyðimörk og uppsprettur að þurrum lendum,

³⁴ frjósamt land að saltsléttu sakir illsku íbúanna.

³⁵ Hann gjörir eyðimörkina að vatnstjörnum og þurrlendið að uppsprettum

³⁶ og lætur hungraða menn búa þar, að þeir megi grundvalla byggilega borg,

³⁷ sá akra og planta víngarða og afla afurða.

⁹ Þér munið, bræður, eftir erfiði voru og striti: Vér unnum nótt og dag, til þess að vera ekki neinum yðar til þyngsla, um leið og vér prédikuðum fyrir yður fagnaðarerindi Guðs.

¹⁰ Þér og Guð, eruð vottar þess, hversu heilaglega, réttvíslega og óaðfinnanlega vér hegðuðum oss hjá yður, sem trúið.

¹¹ Þér vitið, hvernig vér áminntum og hvöttum og grátbændum hvern og einn yðar, eins og faðir börn sín,

¹² til þess að þér skylduð breyta eins og samboðið er Guði, er kallar yður til ríkis síns og dýrðar.

¹³ Og þess vegna þökkum vér líka Guði án afláts, því að þegar þér veittuð viðtöku því orði Guðs, sem vér boðuðum, þá tókuð þér ekki við því sem manna orði, heldur sem Guðs orði, _ eins og það í sannleika er. Og það sýnir kraft sinn í yður, sem trúið.

23 Þá talaði Jesús til mannfjöldans og lærisveina sinna:

² "Á stóli Móse sitja fræðimenn og farísear.

³ Því skuluð þér gjöra og halda allt, sem þeir segja yður, en eftir breytni þeirra skuluð þér ekki fara, því þeir breyta ekki sem þeir bjóða.

⁴ Þeir binda þungar byrðar og leggja mönnum á herðar, en sjálfir vilja þeir ekki snerta þær einum fingri.

⁵ Öll sín verk gjöra þeir til að sýnast fyrir mönnum, þeir breikka minnisborða sína og stækka skúfana.

⁶ Ljúft er þeim að skipa hefðarsæti í veislum og æðsta bekk í samkundum,

⁷ láta heilsa sér á torgum og kallast meistarar af mönnum.

⁸ En þér skuluð ekki láta kalla yður meistara, því einn er yðar meistari og þér allir bræður.

⁹ Þér skuluð ekki kalla neinn föður yðar á jörðu, því einn er faðir yðar, sá sem er á himnum.

¹⁰ Þér skuluð ekki heldur láta kalla yður leiðtoga, því einn er leiðtogi yðar, Kristur.

¹¹ Sá mesti meðal yðar sé þjónn yðar.

¹² Hver sem upp hefur sjálfan sig, mun auðmýktur verða, en sá sem auðmýkir sjálfan sig, mun upp hafinn verða.