Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

83 Ljóð. Asafs-sálmur.

² Guð, ver eigi hljóður, ver eigi þögull og hald eigi kyrru fyrir, ó Guð!

³ Því sjá, óvinir þínir gjöra hark, og hatursmenn þínir hefja höfuðið,

⁴ þeir bregða á slæg ráð gegn lýð þínum, bera ráð sín saman gegn þeim er þú geymir.

¹³ þá er sögðu: "Vér viljum kasta eign vorri á vengi Guðs."

¹⁴ Guð vor, gjör þá sem rykmökk, sem hálmleggi fyrir vindi.

¹⁵ Eins og eldur, sem brennir skóginn, eins og logi, sem bálast upp um fjöllin,

¹⁶ svo skalt þú elta þá með ofviðri þínu, skelfa þá með fellibyl þínum.

¹⁷ Lát andlit þeirra fyllast sneypu, að þeir megi leita nafns þíns, Drottinn!

¹⁸ Lát þá verða til skammar og skelfast um aldur, lát þá sæta háðung og tortímast,

¹⁰ Þá sagði Móse við Drottin: "Æ, Drottinn, aldrei hefi ég málsnjall maður verið, hvorki áður fyrr né heldur síðan þú talaðir við þjón þinn, því að mér er tregt um málfæri og tungutak."

¹¹ En Drottinn sagði við hann: "Hver gefur manninum málið, eða hver gjörir hann mállausan eða daufan eða skyggnan eða blindan? Er það ekki ég, Drottinn, sem gjöri það?

¹² Far nú, ég skal vera með munni þínum og kenna þér, hvað þú skalt mæla."

¹³ En hann svaraði: "Æ, Drottinn, send þú einhvern annan."

¹⁴ Þá reiddist Drottinn Móse og sagði: "Þá er Aron bróðir þinn, levítinn! Ég veit að hann er vel máli farinn. Og meira að segja, sjá, hann fer til móts við þig, og þá er hann sér þig, mun hann fagna í hjarta sínu.

¹⁵ Þú skalt tala til hans og leggja honum orðin í munn, en ég mun vera með munni þínum og munni hans og kenna ykkur, hvað þið skuluð gjöra.

¹⁶ Hann skal tala fyrir þig til lýðsins, og hann skal vera þér sem munnur, en þú skalt vera honum sem Guð.

¹⁷ Staf þennan skalt þú hafa í hendi þér. Með honum skalt þú jarteiknin gjöra."

¹⁸ Síðan fór Móse heim aftur til Jetró tengdaföður síns og mælti til hans: "Leyf mér að fara og hverfa aftur til ættbræðra minna, sem á Egyptalandi eru, svo að ég viti, hvort þeir eru enn á lífi." Og Jetró sagði við Móse: "Far þú í friði!"

¹⁹ Drottinn sagði við Móse í Midíanslandi: "Far þú og hverf aftur til Egyptalands, því að þeir eru allir dauðir, sem leituðu eftir lífi þínu."

²⁰ Þá tók Móse konu sína og sonu, setti þau upp á asna og fór aftur til Egyptalands. Og Móse tók Guðs staf í hönd sér.

²¹ Drottinn sagði við Móse: "Sjá svo til, þá er þú kemur aftur í Egyptaland, að þú fremjir öll þau undur fyrir Faraó, sem ég hefi gefið þér vald til. En ég mun herða hjarta hans, svo að hann mun eigi leyfa fólkinu að fara.

²² En þú skalt segja við Faraó: Svo segir Drottinn: ,Ísraelslýður er minn frumgetinn sonur.

²³ Ég segi þér: Lát son minn fara, að hann megi þjóna mér. En viljir þú hann eigi lausan láta, sjá, þá skal ég deyða frumgetinn son þinn."`

²⁴ Á leiðinni bar svo við í gistingarstað einum, að Drottinn réðst í móti honum og vildi deyða hann.

²⁵ Þá tók Sippóra hvassan stein og afsneið yfirhúð sonar síns og snerti fætur hans og sagði: "Þú ert sannlega minn blóðbrúðgumi!"

²⁶ Þá sleppti hann honum. En ,blóðbrúðgumi` sagði hún vegna umskurnarinnar.

²⁷ Drottinn sagði við Aron: "Far þú út í eyðimörkina til móts við Móse." Og hann fór og mætti honum á Guðs fjalli og minntist við hann.

²⁸ Sagði Móse þá Aroni öll orð Drottins, er hann hafði fyrir hann lagt, og öll þau jarteikn, sem hann hafði boðið honum að gjöra.

²⁹ Þeir Móse og Aron fóru nú og stefndu saman öllum öldungum Ísraelsmanna,

³⁰ og flutti Aron öll þau orð, er Drottinn hafði mælt við Móse, og hann gjörði táknin í augsýn fólksins.

³¹ Og fólkið trúði. Og er þeir heyrðu, að Drottinn hafði vitjað Ísraelsmanna og litið á eymd þeirra, féllu þeir fram og tilbáðu.

3 Og engli safnaðarins í Sardes skalt þú rita: Þetta segir sá sem hefur þá sjö anda Guðs og stjörnurnar sjö. Ég þekki verkin þín, að þú lifir að nafninu, en ert dauður.

² Vakna þú og styrk það sem eftir er og að dauða komið. Því margt hef ég fundið í fari þínu, sem ekki stenst fyrir Guði mínum.

³ Minnst þú því, hvernig þú tókst á móti og heyrðir, og varðveit það og gjör iðrun. Ef þú vakir ekki, mun ég koma eins og þjófur, og þú munt alls ekki vita, á hverri stundu ég kem yfir þig.

⁴ En þú átt fáein nöfn í Sardes, sem ekki hafa saurgað klæði sín, og þeir munu ganga með mér í hvítum klæðum, því að þeir eru maklegir.

⁵ Sá er sigrar, hann skal þá skrýðast hvítum klæðum, og eigi mun ég afmá nafn hans úr bók lífsins. Ég mun kannast við nafn hans fyrir föður mínum og fyrir englum hans.

⁶ Hver sem eyra hefur, hann heyri hvað andinn segir söfnuðunum.