Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

118 Þakkið Drottni, því að hann er góður, því að miskunn hans varir að eilífu.

² Það mæli Ísrael: "Því að miskunn hans varir að eilífu!"

¹⁹ Ljúkið upp fyrir mér hliðum réttlætisins, að ég megi fara inn um þau og lofa Drottin.

²⁰ Þetta er hlið Drottins, réttlátir menn fara inn um það.

²¹ Ég lofa þig, af því að þú bænheyrðir mig og ert orðinn mér hjálpræði.

²² Steinninn sem smiðirnir höfnuðu er orðinn að hyrningarsteini.

²³ Að tilhlutun Drottins er þetta orðið, það er dásamlegt í augum vorum.

²⁴ Þetta er dagurinn sem Drottinn hefir gjört, fögnum, verum glaðir á honum.

²⁵ Drottinn, hjálpa þú, Drottinn, gef þú gengi!

²⁶ Blessaður sé sá sem kemur í nafni Drottins, frá húsi Drottins blessum vér yður.

²⁷ Drottinn er Guð, hann lætur oss skína ljós. Tengið saman dansraðirnar með laufgreinum, allt inn að altarishornunum.

²⁸ Þú ert Guð minn, og ég þakka þér, Guð minn, ég vegsama þig.

²⁹ Þakkið Drottni, því að hann er góður, því að miskunn hans varir að eilífu.

21 Þegar þeir nálguðust Jerúsalem og komu til Betfage við Olíufjallið, sendi Jesús tvo lærisveina

² og sagði við þá: "Farið í þorpið hér framundan ykkur, og jafnskjótt munuð þið finna ösnu bundna og fola hjá henni. Leysið þau og færið mér.

³ Ef einhver hefur orð um, þá svarið: ,Herrann þarf þeirra við,` og mun hann jafnskjótt senda þau."

⁴ Þetta varð, svo að rættist það, sem sagt er fyrir munn spámannsins:

⁵ Segið dótturinni Síon: Sjá, konungur þinn kemur til þín, hógvær er hann og ríður asna, fola undan áburðargrip.

⁶ Lærisveinarnir fóru og gjörðu sem Jesús hafði boðið þeim,

⁷ komu með ösnuna og folann og lögðu á þau klæði sín, en hann steig á bak.

⁸ Fjöldamargir breiddu klæði sín á veginn, en aðrir hjuggu lim af trjánum og stráðu á veginn.

⁹ Og múgur sá, sem á undan fór og eftir fylgdi, hrópaði: "Hósanna syni Davíðs! Blessaður sé sá sem kemur, í nafni Drottins! Hósanna í hæstum hæðum!"

¹⁰ Þegar hann kom inn í Jerúsalem, varð öll borgin í uppnámi, og menn spurðu: "Hver er hann?"

¹¹ Fólkið svaraði: "Það er spámaðurinn Jesús frá Nasaret í Galíleu."

⁴ Hinn alvaldi Drottinn hefir gefið mér lærisveina tungu, svo að ég hefði vit á að styrkja hina mæddu með orðum mínum. Hann vekur á hverjum morgni, á hverjum morgni vekur hann eyra mitt, svo að ég taki eftir, eins og lærisveinar gjöra.

⁵ Hinn alvaldi Drottinn opnaði eyra mitt, og ég þverskallaðist eigi, færðist ekki undan.

⁶ Ég bauð bak mitt þeim, sem börðu mig, og kinnar mínar þeim, sem reyttu mig. Ég byrgði eigi ásjónu mína fyrir háðungum og hrákum.

⁷ Drottinn hinn alvaldi hjálpar mér, því lét ég ekki háðungarnar á mér festa. Fyrir því gjörði ég andlit mitt að tinnusteini, því að ég veit, að ég verð ekki til skammar.

⁸ Nálægur er sá er mig réttlætir. Hver vill deila við mig? Við skulum báðir ganga fram! Hver hefir sök að kæra á hendur mér? Komi hann til mín!

⁹ Sjá, hinn alvaldi Drottinn hjálpar mér. Hver er sá er geti gjört mig sekan? Sjá, þeir munu allir detta sundur eins og gamalt fat, mölur skal eyða þeim.

⁹ og eigi ofurselt mig óvinunum, en sett fót minn á víðlendi.

¹⁰ Líkna mér, Drottinn, því að ég er í nauðum staddur, döpruð af harmi eru augu mín, sál mín og líkami.

¹¹ Ár mín líða í harmi og líf mitt í andvörpum, mér förlast kraftur sakir sektar minnar, og bein mín tærast.

¹² Ég er að spotti öllum óvinum mínum, til háðungar nábúum mínum og skelfing kunningjum mínum: þeir sem sjá mig á strætum úti flýja mig.

¹³ Sem dáinn maður er ég gleymdur hjörtum þeirra, ég er sem ónýtt ker.

¹⁴ Ég heyri illyrði margra, _ skelfing er allt um kring _ þeir bera ráð sín saman móti mér, hyggja á að svipta mig lífi.

¹⁵ En ég treysti þér, Drottinn, ég segi: "Þú ert Guð minn!"

¹⁶ Í þinni hendi eru stundir mínar, frelsa mig af hendi óvina minna og ofsækjenda.

⁵ Verið með sama hugarfari sem Jesús Kristur var.

⁶ Hann var í Guðs mynd. En hann fór ekki með það sem feng sinn að vera Guði líkur.

⁷ Hann svipti sig öllu, tók á sig þjóns mynd og varð mönnum líkur.

⁸ Hann kom fram sem maður, lægði sjálfan sig og varð hlýðinn allt til dauða, já, dauðans á krossi.

⁹ Fyrir því hefur og Guð hátt upp hafið hann og gefið honum nafnið, sem hverju nafni er æðra,

¹⁰ til þess að fyrir nafni Jesú skuli hvert kné beygja sig á himni, jörðu og undir jörðu

¹¹ og sérhver tunga játa Guði föður til dýrðar: Jesús Kristur er Drottinn.

¹⁴ Þá fór einn þeirra tólf, Júdas Ískaríot að nafni, til æðstu prestanna

¹⁵ og sagði: "Hvað viljið þér gefa mér fyrir að framselja yður Jesú?" En þeir greiddu honum þrjátíu silfurpeninga.

¹⁶ Upp frá þessu leitaði hann færis að framselja hann.

¹⁷ Á fyrsta degi ósýrðu brauðanna komu lærisveinarnir til Jesú og sögðu: "Hvar vilt þú, að vér búum þér páskamáltíðina?"

¹⁸ Hann mælti: "Farið til ákveðins manns í borginni, og segið við hann: ,Meistarinn segir: Minn tími er í nánd, hjá þér vil ég halda páska með lærisveinum mínum."`

¹⁹ Lærisveinarnir gjörðu sem Jesús bauð þeim og bjuggu til páskamáltíðar.

²⁰ Um kvöldið sat hann til borðs með þeim tólf.

²¹ Og er þeir mötuðust, sagði hann: "Sannlega segi ég yður: Einn af yður mun svíkja mig."

²² Þeir urðu mjög hryggir og sögðu við hann, einn af öðrum: "Ekki er það ég, herra?"

²³ Hann svaraði þeim: "Sá sem dýfði hendi í fatið með mér, mun svíkja mig.

²⁴ Mannssonurinn fer að sönnu héðan, svo sem um hann er ritað, en vei þeim manni, sem því veldur, að Mannssonurinn verður framseldur. Betra væri þeim manni að hafa aldrei fæðst."

²⁵ En Júdas, sem sveik hann, sagði: "Rabbí, ekki er það ég?" Jesús svaraði: "Þú sagðir það."

²⁶ Þá er þeir mötuðust, tók Jesús brauð, þakkaði Guði, braut það og gaf lærisveinunum og sagði: "Takið og etið, þetta er líkami minn."

²⁷ Og hann tók kaleik, gjörði þakkir, gaf þeim og sagði: "Drekkið allir hér af.

²⁸ Þetta er blóð mitt, blóð sáttmálans, úthellt fyrir marga til fyrirgefningar synda.

²⁹ Ég segi yður: Héðan í frá mun ég eigi drekka af þessum vínviðar ávexti til þess dags, er ég drekk hann nýjan með yður í ríki föður míns."

³⁰ Þegar þeir höfðu sungið lofsönginn, fóru þeir til Olíufjallsins.

³¹ Þá segir Jesús við þá: "Á þessari nóttu munuð þér allir hneykslast á mér, því að ritað er: ,Ég mun slá hirðinn, og sauðir hjarðarinnar munu tvístrast.`

³² En eftir að ég er upp risinn, mun ég fara á undan yður til Galíleu."

³³ Þá segir Pétur: "Þótt allir hneykslist á þér, skal ég aldrei hneykslast."

³⁴ Jesús sagði við hann: "Sannlega segi ég þér: Á þessari nóttu, áður en hani galar, muntu þrisvar afneita mér."

³⁵ Pétur svarar: "Þótt ég ætti að deyja með þér, þá mun ég aldrei afneita þér." Eins töluðu allir lærisveinarnir.

³⁶ Þá kemur Jesús með þeim til staðar, er heitir Getsemane, og hann segir við lærisveinana: "Setjist hér, meðan ég fer og biðst fyrir þarna."

³⁷ Hann tók með sér þá Pétur og báða sonu Sebedeusar. Og nú setti að honum hryggð og angist.

³⁸ Hann segir við þá: "Sál mín er hrygg allt til dauða. Bíðið hér og vakið með mér."

³⁹ Þá gekk hann lítið eitt áfram, féll fram á ásjónu sína, baðst fyrir og sagði: "Faðir minn, ef verða má, þá fari þessi kaleikur fram hjá mér. Þó ekki sem ég vil, heldur sem þú vilt."

⁴⁰ Hann kemur aftur til lærisveinanna og finnur þá sofandi. Þá sagði hann við Pétur: "Þér gátuð þá ekki vakað með mér eina stund?

⁴¹ Vakið og biðjið, að þér fallið ekki í freistni. Andinn er reiðubúinn, en holdið veikt."

⁴² Aftur vék hann brott annað sinn og bað: "Faðir minn, ef eigi verður hjá því komist, að ég drekki þennan kaleik, þá verði þinn vilji."

⁴³ Þegar hann kom aftur, fann hann þá enn sofandi, því drungi var á augum þeirra.

⁴⁴ Þá fór hann enn frá þeim og baðst fyrir þriðja sinn með sömu orðum og fyrr.

⁴⁵ Og hann kom til lærisveinanna og sagði við þá: "Sofið þér enn og hvílist? Sjá, stundin er komin og Mannssonurinn er framseldur í hendur syndugra manna.

⁴⁶ Standið upp, förum! Í nánd er sá, er mig svíkur."

⁴⁷ Meðan hann var enn að tala, kom Júdas, einn þeirra tólf, og með honum mikill flokkur frá æðstu prestunum og öldungum lýðsins, og höfðu þeir sverð og barefli.

⁴⁸ Svikarinn hafði sagt þeim þetta til marks: "Sá sem ég kyssi, hann er það. Takið hann höndum."

⁴⁹ Hann gekk beint að Jesú og sagði: "Heill, rabbí!" og kyssti hann.

⁵⁰ Jesús sagði við hann: "Vinur, hví ertu hér?" Þá komu hinir, lögðu hendur á Jesú og tóku hann.

⁵¹ Einn þeirra, sem með Jesú voru, greip til sverðs og brá því, hjó til þjóns æðsta prestsins og sneið af honum eyrað.

⁵² Jesús sagði við hann: "Slíðra sverð þitt! Allir, sem sverði bregða, munu fyrir sverði falla.

⁵³ Hyggur þú, að ég geti ekki beðið föður minn að senda mér nú meira en tólf sveitir engla?

⁵⁴ Hvernig ættu þá ritningarnar að rætast, sem segja, að þetta eigi svo að verða?"

⁵⁵ Á þeirri stundu sagði Jesús við flokkinn: "Eruð þér að fara að mér með sverðum og bareflum eins og gegn ræningja til að handtaka mig? Daglega sat ég í helgidóminum og kenndi, og þér tókuð mig ekki höndum.

⁵⁶ En allt verður þetta til þess, að ritningar spámannanna rætist." Þá yfirgáfu hann lærisveinarnir allir og flýðu.

⁵⁷ Þeir sem tóku Jesú höndum, færðu hann til Kaífasar, æðsta prests, en þar voru saman komnir fræðimennirnir og öldungarnir.

⁵⁸ Pétur fylgdi honum álengdar, allt að garði æðsta prestsins. Þar gekk hann inn og settist hjá þjónunum til að sjá, hver yrði endir á.

⁵⁹ Æðstu prestarnir og allt ráðið leituðu ljúgvitnis gegn Jesú til að geta líflátið hann,

⁶⁰ en fundu ekkert, þótt margir ljúgvottar kæmu. Loks komu tveir

⁶¹ og sögðu: "Þessi maður sagði: ,Ég get brotið niður musteri Guðs og reist það aftur á þrem dögum."`

⁶² Þá stóð æðsti presturinn upp og sagði: "Svarar þú því engu, sem þessir vitna gegn þér?"

⁶³ En Jesús þagði. Þá sagði æðsti presturinn við hann: "Ég særi þig við lifandi Guð, segðu oss: Ertu Kristur, sonur Guðs?"

⁶⁴ Jesús svarar honum: "Þú sagðir það. En ég segi yður: Upp frá þessu munuð þér sjá Mannssoninn sitja til hægri handar máttarins og koma á skýjum himins."

⁶⁵ Þá reif æðsti presturinn klæði sín og sagði: "Hann guðlastar, hvað þurfum vér nú framar votta við? Þér heyrðuð guðlastið.

⁶⁶ Hvað líst yður?" Þeir svöruðu: "Hann er dauðasekur."

⁶⁷ Og þeir hræktu í andlit honum og slógu hann með hnefunum, en aðrir börðu hann með stöfum

⁶⁸ og sögðu: "Spáðu nú, Kristur, hver var að slá þig?"

⁶⁹ En Pétur sat úti í garðinum. Þar kom að honum þerna ein og sagði: "Þú varst líka með Jesú frá Galíleu."

⁷⁰ Því neitaði hann svo allir heyrðu og sagði: "Ekki veit ég, hvað þú ert að fara."

⁷¹ Hann gekk út í fordyrið. Þar sá hann önnur þerna og sagði við þá, sem þar voru: "Þessi var með Jesú frá Nasaret."

⁷² En hann neitaði sem áður og sór þess eið, að hann þekkti ekki þann mann.

⁷³ Litlu síðar komu þeir, er þar stóðu, og sögðu við Pétur: "Víst ertu líka einn af þeim, enda segir málfæri þitt til þín."

⁷⁴ En hann sór og sárt við lagði, að hann þekkti ekki manninn. Um leið gól hani.

⁷⁵ Og Pétur minntist þess, er Jesús hafði mælt: "Áður en hani galar, muntu þrisvar afneita mér." Og hann gekk út og grét beisklega.

27 Að morgni gjörðu allir æðstu prestarnir og öldungar lýðsins samþykkt gegn Jesú, að hann skyldi af lífi tekinn.

² Þeir létu binda hann og færa brott og framseldu hann Pílatusi landshöfðingja.

³ Þegar Júdas, sem sveik hann, sá, að hann var dæmdur sekur, iðraðist hann og skilaði æðstu prestunum og öldungunum silfurpeningunum þrjátíu

⁴ og mælti: "Ég drýgði synd, ég sveik saklaust blóð." Þeir sögðu: "Hvað varðar oss um það? Það er þitt að sjá fyrir því."

⁵ Hann fleygði þá silfrinu inn í musterið og hélt brott. Síðan fór hann og hengdi sig.

⁶ Æðstu prestarnir tóku silfrið og sögðu: "Ekki má láta það í guðskistuna, því þetta eru blóðpeningar."

⁷ Og þeir urðu ásáttir um að kaupa fyrir þá leirkerasmiðs akurinn til grafreits handa útlendingum.

⁸ Þess vegna kallast hann enn í dag Blóðreitur.

⁹ Þá rættist það, sem sagt var fyrir munn Jeremía spámanns: "Þeir tóku silfurpeningana þrjátíu, það verð, sem sá var metinn á, er til verðs var lagður af Ísraels sonum,

¹⁰ og keyptu fyrir þá leirkerasmiðs akurinn eins og Drottinn hafði fyrir mig lagt."

¹¹ Jesús kom nú fyrir landshöfðingjann. Landshöfðinginn spurði hann: "Ert þú konungur Gyðinga?" Jesús svaraði: "Þú segir það."

¹² Æðstu prestarnir og öldungarnir báru á hann sakir, en hann svaraði engu.

¹³ Þá spurði Pílatus hann: "Heyrir þú ekki, hve mjög þeir vitna gegn þér?"

¹⁴ En hann svaraði honum ekki, engu orði hans, og undraðist landshöfðinginn mjög.

¹⁵ Á hátíðinni var landshöfðinginn vanur að gefa lýðnum lausan einn bandingja, þann er þeir vildu.

¹⁶ Þá var þar alræmdur bandingi í haldi, Barabbas að nafni.

¹⁷ Sem þeir nú voru saman komnir, sagði Pílatus við þá: "Hvorn viljið þér, að ég gefi yður lausan, Barabbas eða Jesú, sem kallast Kristur?"

¹⁸ Hann vissi, að þeir höfðu fyrir öfundar sakir framselt hann.

¹⁹ Meðan Pílatus sat á dómstólnum, sendi kona hans til hans með þessi orð: "Láttu þennan réttláta mann vera, þungir hafa draumar mínir verið í nótt hans vegna."

²⁰ En æðstu prestarnir og öldungarnir fengu múginn til að biðja um Barabbas, en að Jesús yrði deyddur.

²¹ Landshöfðinginn spurði: "Hvorn þeirra tveggja viljið þér, að ég gefi yður lausan?" Þeir sögðu: "Barabbas."

²² Pílatus spyr: "Hvað á ég þá að gjöra við Jesú, sem kallast Kristur?" Þeir segja allir: "Krossfestu hann."

²³ Hann spurði: "Hvað illt hefur hann þá gjört?" En þeir æptu því meir: "Krossfestu hann!"

²⁴ Nú sér Pílatus, að hann fær ekki að gjört, en ólætin aukast. Hann tók vatn, þvoði hendur sínar frammi fyrir fólkinu og mælti: "Sýkn er ég af blóði þessa manns! Svarið þér sjálfir fyrir!"

²⁵ Og allur lýðurinn sagði: "Komi blóð hans yfir oss og yfir börn vor!"

²⁶ Þá gaf hann þeim Barabbas lausan, en lét húðstrýkja Jesú og framseldi hann til krossfestingar.

²⁷ Hermenn landshöfðingjans fóru nú með hann inn í höllina og söfnuðu um hann allri hersveitinni.

²⁸ Þeir afklæddu hann og færðu hann í skarlatsrauða kápu,

²⁹ fléttuðu þyrnikórónu og settu á höfuð honum, en reyrsprota í hægri hönd hans. Síðan féllu þeir á kné fyrir honum og höfðu hann að háði og sögðu: "Heill þú, konungur Gyðinga!"

³⁰ Og þeir hræktu á hann, tóku reyrsprotann og slógu hann í höfuðið.

³¹ Þegar þeir höfðu spottað hann, færðu þeir hann úr kápunni og í hans eigin klæði. Þá leiddu þeir hann út til að krossfesta hann.

³² Á leiðinni hittu þeir mann frá Kýrene, er Símon hét. Hann neyddu þeir til að bera kross Jesú.

³³ Og er þeir komu til þess staðar, er heitir Golgata, það þýðir hauskúpustaður,

³⁴ gáfu þeir honum vín að drekka, galli blandað. Hann bragðaði það, en vildi ekki drekka.

³⁵ Þá krossfestu þeir hann. Og þeir köstuðu hlutum um klæði hans og skiptu með sér,

³⁶ sátu þar svo og gættu hans.

³⁷ Yfir höfði hans festu þeir sakargift hans svo skráða: ÞESSI ER JESÚS, KONUNGUR GYÐINGA.

³⁸ Þá voru krossfestir með honum tveir ræningjar, annar til hægri, hinn til vinstri.

³⁹ Þeir, sem fram hjá gengu, hæddu hann, skóku höfuð sín

⁴⁰ og sögðu: "Þú sem brýtur niður musterið og reisir það á þrem dögum. Bjarga nú sjálfum þér, ef þú ert sonur Guðs, og stíg niður af krossinum!"

⁴¹ Eins gjörðu æðstu prestarnir gys að honum og fræðimennirnir og öldungarnir og sögðu:

⁴² "Öðrum bjargaði hann, sjálfum sér getur hann ekki bjargað. Hann er konungur Ísraels, stígi hann nú niður af krossinum, þá skulum vér trúa á hann.

⁴³ Hann treystir Guði. Nú ætti Guð að frelsa hann, ef hann hefur mætur á honum. Eða sagði hann ekki: ,Ég er sonur Guðs`?"

⁴⁴ Einnig ræningjarnir, sem með honum voru krossfestir, smánuðu hann á sama hátt.

⁴⁵ En frá hádegi varð myrkur um allt land til nóns.

⁴⁶ Og um nón kallaði Jesús hárri röddu: "Elí, Elí, lama sabaktaní!" Það þýðir: "Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig?"

⁴⁷ Nokkrir þeirra, er þar stóðu, heyrðu þetta og sögðu: "Hann kallar á Elía!"

⁴⁸ Jafnskjótt hljóp einn þeirra til, tók njarðarvött og fyllti ediki, stakk á reyrstaf og gaf honum að drekka.

⁴⁹ Hinir sögðu: "Sjáum til, hvort Elía kemur að bjarga honum."

⁵⁰ En Jesús hrópaði aftur hárri röddu og gaf upp andann.

⁵¹ Þá rifnaði fortjald musterisins í tvennt, ofan frá og niður úr, jörðin skalf og björgin klofnuðu,

⁵² grafir opnuðust og margir líkamir helgra látinna manna risu upp.

⁵³ Eftir upprisu Jesú gengu þeir úr gröfum sínum og komu í borgina helgu og birtust mörgum.

⁵⁴ Þegar hundraðshöfðinginn og þeir, sem með honum gættu Jesú, sáu landskjálftann og atburði þessa, hræddust þeir mjög og sögðu: "Sannarlega var þessi maður sonur Guðs."

⁵⁵ Þar voru og margar konur, sem álengdar horfðu á, þær höfðu fylgt Jesú frá Galíleu og þjónað honum.

⁵⁶ Meðal þeirra var María Magdalena, María, móðir þeirra Jakobs og Jósefs, og móðir Sebedeussona.

⁵⁷ Um kvöldið kom auðugur maður frá Arímaþeu, Jósef að nafni, er sjálfur var orðinn lærisveinn Jesú.

⁵⁸ Hann gekk til Pílatusar og bað hann um líkama Jesú. Pílatus bauð þá að fá Jósef hann.

⁵⁹ Jósef tók líkið, sveipaði það hreinu línklæði

⁶⁰ og lagði í nýja gröf, sem hann átti og hafði látið höggva í klett, velti síðan stórum steini fyrir grafarmunnann og fór burt.

⁶¹ María Magdalena var þar og María hin, og sátu þær gegnt gröfinni.

⁶² Næsta dag, daginn eftir aðfangadag, gengu æðstu prestarnir og farísearnir saman fyrir Pílatus

⁶³ og sögðu: "Herra, vér minnumst þess, að svikari þessi sagði í lifanda lífi: ,Eftir þrjá daga rís ég upp.`

⁶⁴ Bjóð því, að grafarinnar sé vandlega gætt allt til þriðja dags, ella gætu lærisveinar hans komið og stolið honum og sagt fólkinu: ,Hann er risinn frá dauðum.` Þá verða síðari svikin verri hinum fyrri."

⁶⁵ Pílatus sagði við þá: "Hér hafið þér varðmenn, farið og búið svo tryggilega um sem best þér kunnið."

⁶⁶ Þeir fóru og gengu tryggilega frá gröfinni og innsigluðu steininn með aðstoð varðmannanna.

¹¹ Jesús kom nú fyrir landshöfðingjann. Landshöfðinginn spurði hann: "Ert þú konungur Gyðinga?" Jesús svaraði: "Þú segir það."

¹² Æðstu prestarnir og öldungarnir báru á hann sakir, en hann svaraði engu.

¹³ Þá spurði Pílatus hann: "Heyrir þú ekki, hve mjög þeir vitna gegn þér?"

¹⁴ En hann svaraði honum ekki, engu orði hans, og undraðist landshöfðinginn mjög.

¹⁵ Á hátíðinni var landshöfðinginn vanur að gefa lýðnum lausan einn bandingja, þann er þeir vildu.

¹⁶ Þá var þar alræmdur bandingi í haldi, Barabbas að nafni.

¹⁷ Sem þeir nú voru saman komnir, sagði Pílatus við þá: "Hvorn viljið þér, að ég gefi yður lausan, Barabbas eða Jesú, sem kallast Kristur?"

¹⁸ Hann vissi, að þeir höfðu fyrir öfundar sakir framselt hann.

¹⁹ Meðan Pílatus sat á dómstólnum, sendi kona hans til hans með þessi orð: "Láttu þennan réttláta mann vera, þungir hafa draumar mínir verið í nótt hans vegna."

²⁰ En æðstu prestarnir og öldungarnir fengu múginn til að biðja um Barabbas, en að Jesús yrði deyddur.

²¹ Landshöfðinginn spurði: "Hvorn þeirra tveggja viljið þér, að ég gefi yður lausan?" Þeir sögðu: "Barabbas."

²² Pílatus spyr: "Hvað á ég þá að gjöra við Jesú, sem kallast Kristur?" Þeir segja allir: "Krossfestu hann."

²³ Hann spurði: "Hvað illt hefur hann þá gjört?" En þeir æptu því meir: "Krossfestu hann!"

²⁴ Nú sér Pílatus, að hann fær ekki að gjört, en ólætin aukast. Hann tók vatn, þvoði hendur sínar frammi fyrir fólkinu og mælti: "Sýkn er ég af blóði þessa manns! Svarið þér sjálfir fyrir!"

²⁵ Og allur lýðurinn sagði: "Komi blóð hans yfir oss og yfir börn vor!"

²⁶ Þá gaf hann þeim Barabbas lausan, en lét húðstrýkja Jesú og framseldi hann til krossfestingar.

²⁷ Hermenn landshöfðingjans fóru nú með hann inn í höllina og söfnuðu um hann allri hersveitinni.

²⁸ Þeir afklæddu hann og færðu hann í skarlatsrauða kápu,

²⁹ fléttuðu þyrnikórónu og settu á höfuð honum, en reyrsprota í hægri hönd hans. Síðan féllu þeir á kné fyrir honum og höfðu hann að háði og sögðu: "Heill þú, konungur Gyðinga!"

³⁰ Og þeir hræktu á hann, tóku reyrsprotann og slógu hann í höfuðið.

³¹ Þegar þeir höfðu spottað hann, færðu þeir hann úr kápunni og í hans eigin klæði. Þá leiddu þeir hann út til að krossfesta hann.

³² Á leiðinni hittu þeir mann frá Kýrene, er Símon hét. Hann neyddu þeir til að bera kross Jesú.

³³ Og er þeir komu til þess staðar, er heitir Golgata, það þýðir hauskúpustaður,

³⁴ gáfu þeir honum vín að drekka, galli blandað. Hann bragðaði það, en vildi ekki drekka.

³⁵ Þá krossfestu þeir hann. Og þeir köstuðu hlutum um klæði hans og skiptu með sér,

³⁶ sátu þar svo og gættu hans.

³⁷ Yfir höfði hans festu þeir sakargift hans svo skráða: ÞESSI ER JESÚS, KONUNGUR GYÐINGA.

³⁸ Þá voru krossfestir með honum tveir ræningjar, annar til hægri, hinn til vinstri.

³⁹ Þeir, sem fram hjá gengu, hæddu hann, skóku höfuð sín

⁴⁰ og sögðu: "Þú sem brýtur niður musterið og reisir það á þrem dögum. Bjarga nú sjálfum þér, ef þú ert sonur Guðs, og stíg niður af krossinum!"

⁴¹ Eins gjörðu æðstu prestarnir gys að honum og fræðimennirnir og öldungarnir og sögðu:

⁴² "Öðrum bjargaði hann, sjálfum sér getur hann ekki bjargað. Hann er konungur Ísraels, stígi hann nú niður af krossinum, þá skulum vér trúa á hann.

⁴³ Hann treystir Guði. Nú ætti Guð að frelsa hann, ef hann hefur mætur á honum. Eða sagði hann ekki: ,Ég er sonur Guðs`?"

⁴⁴ Einnig ræningjarnir, sem með honum voru krossfestir, smánuðu hann á sama hátt.

⁴⁵ En frá hádegi varð myrkur um allt land til nóns.

⁴⁶ Og um nón kallaði Jesús hárri röddu: "Elí, Elí, lama sabaktaní!" Það þýðir: "Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig?"

⁴⁷ Nokkrir þeirra, er þar stóðu, heyrðu þetta og sögðu: "Hann kallar á Elía!"

⁴⁸ Jafnskjótt hljóp einn þeirra til, tók njarðarvött og fyllti ediki, stakk á reyrstaf og gaf honum að drekka.

⁴⁹ Hinir sögðu: "Sjáum til, hvort Elía kemur að bjarga honum."

⁵⁰ En Jesús hrópaði aftur hárri röddu og gaf upp andann.

⁵¹ Þá rifnaði fortjald musterisins í tvennt, ofan frá og niður úr, jörðin skalf og björgin klofnuðu,

⁵² grafir opnuðust og margir líkamir helgra látinna manna risu upp.

⁵³ Eftir upprisu Jesú gengu þeir úr gröfum sínum og komu í borgina helgu og birtust mörgum.

⁵⁴ Þegar hundraðshöfðinginn og þeir, sem með honum gættu Jesú, sáu landskjálftann og atburði þessa, hræddust þeir mjög og sögðu: "Sannarlega var þessi maður sonur Guðs."