Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

72 Eftir Salómon. Guð, sel konungi í hendur dóma þína og konungssyni réttlæti þitt,

² að hann dæmi lýð þinn með réttvísi og þína þjáðu með sanngirni.

³ Fjöllin beri lýðnum frið og hálsarnir réttlæti.

⁴ Hann láti hina þjáðu meðal lýðsins ná rétti sínum, hann hjálpi hinum snauðu og kremji kúgarann.

⁵ Þá mun hann lifa meðan sólin skín og tunglið ber birtu, frá kyni til kyns.

⁶ Hann mun falla sem regn á slægjuland, sem regnskúrir, er vökva landið.

⁷ Um hans daga skal réttlætið blómgast og gnóttir friðar, uns tunglið er eigi framar til.

¹⁸ Lofaður sé Drottinn, Guð, Ísraels Guð, sem einn gjörir furðuverk,

¹⁹ og lofað sé hans dýrlega nafn um eilífð, og öll jörðin fyllist dýrð hans. Amen, amen.

40 Huggið, huggið lýð minn! segir Guð yðar.

² Hughreystið Jerúsalem og boðið henni, að áþján hennar sé á enda, að sekt hennar sé goldin, að hún hafi fengið tvöfalt af hendi Drottins fyrir allar syndir sínar!

³ Heyr, kallað er: "Greiðið götu Drottins í eyðimörkinni, ryðjið Guði vorum veg í óbyggðinni!

⁴ Sérhver dalur skal hækka, hvert fjall og háls lækka. Hólarnir skulu verða að jafnsléttu og hamrarnir að dalagrundum!

⁵ Dýrð Drottins mun birtast, og allt hold mun sjá það, því að munnur Drottins hefir talað það!"

⁶ Heyr, einhver segir: "Kalla þú!" Og ég svara: "Hvað skal ég kalla?" "Allt hold er gras og allur yndisleikur þess sem blóm vallarins.

⁷ Grasið visnar, blómin fölna, þegar Drottinn andar á þau. Sannlega, mennirnir eru gras.

⁸ Grasið visnar, blómin fölna, en orð Guðs vors stendur stöðugt eilíflega."

⁹ Stíg upp á hátt fjall, þú Síon fagnaðarboði! Hef upp raust þína kröftuglega, þú Jerúsalem fagnaðarboði! Hef upp raustina, óttast eigi, seg borgunum í Júda: "Sjá, Guð yðar kemur!"

¹⁰ Sjá, hinn alvaldi Drottinn kemur sem hetja, og armleggur hans aflar honum yfirráða. Sjá, endurgjald hans fylgir honum, og fengur hans fer á undan honum.

¹¹ Eins og hirðir mun hann halda hjörð sinni til haga, taka unglömbin í faðm sér og bera þau í fangi sínu, en leiða mæðurnar.

¹⁹ Þessi er vitnisburður Jóhannesar, þegar Gyðingar sendu til hans presta og levíta frá Jerúsalem að spyrja hann: "Hver ert þú?"

²⁰ Hann svaraði ótvírætt og játaði: "Ekki er ég Kristur."

²¹ Þeir spurðu hann: "Hvað þá? Ertu Elía?" Hann svarar: "Ekki er ég hann." "Ertu spámaðurinn?" Hann kvað nei við.

²² Þá sögðu þeir við hann: "Hver ertu? Vér verðum að svara þeim, er sendu oss. Hvað segir þú um sjálfan þig?"

²³ Hann sagði: "Ég er rödd hrópanda í eyðimörk: Gjörið beinan veg Drottins, eins og Jesaja spámaður segir."

²⁴ Sendir voru menn af flokki farísea.

²⁵ Þeir spurðu hann: "Hvers vegna skírir þú, fyrst þú ert hvorki Kristur, Elía né spámaðurinn?"

²⁶ Jóhannes svaraði: "Ég skíri með vatni. Mitt á meðal yðar stendur sá, sem þér þekkið ekki,

²⁷ hann, sem kemur eftir mig, og skóþveng hans er ég ekki verður að leysa."

²⁸ Þetta bar við í Betaníu, handan Jórdanar, þar sem Jóhannes var að skíra.