Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

105 Þakkið Drottni, ákallið nafn hans, gjörið máttarverk hans kunn meðal þjóðanna!

² Syngið fyrir honum, leikið fyrir honum, talið um öll hans dásemdarverk.

³ Hrósið yður af hans helga nafni, hjarta þeirra er leita Drottins gleðjist.

⁴ Leitið Drottins og máttar hans, stundið sífellt eftir augliti hans.

⁵ Minnist dásemdarverka hans, þeirra er hann gjörði, tákna hans og refsidóma munns hans,

⁶ þér niðjar Abrahams, þjónar hans, þér synir Jakobs, hans útvöldu.

⁷ Hann er Drottinn, vor Guð, um víða veröld ganga dómar hans.

⁸ Hann minnist að eilífu sáttmála síns, orðs þess, er hann hefir gefið þúsundum kynslóða,

⁹ sáttmálans, er hann gjörði við Abraham, og eiðs síns við Ísak,

¹⁰ þess er hann setti sem lög fyrir Jakob, eilífan sáttmála fyrir Ísrael,

¹¹ þá er hann mælti: Þér mun ég gefa Kanaanland sem erfðahlut yðar.

¹² Þegar þeir voru fámennur hópur, örfáir og bjuggu þar útlendingar,

¹³ þá fóru þeir frá einni þjóð til annarrar og frá einu konungsríki til annars lýðs.

¹⁴ Hann leið engum að kúga þá og hegndi konungum þeirra vegna.

¹⁵ "Snertið eigi við mínum smurðu og gjörið eigi spámönnum mínum mein."

¹⁶ Þá er hann kallaði hallæri yfir landið, braut í sundur hverja stoð brauðsins,

¹⁷ þá sendi hann mann á undan þeim, Jósef var seldur sem þræll.

¹⁸ Þeir þjáðu fætur hans með fjötrum, hann var lagður í járn,

¹⁹ allt þar til er orð hans rættust, og orð Drottins létu hann standast raunina.

²⁰ Konungur sendi boð og lét hann lausan, drottnari þjóðanna leysti fjötra hans.

²¹ Hann gjörði hann að herra yfir húsi sínu og að drottnara yfir öllum eigum sínum,

²² að hann gæti fjötrað höfðingja eftir vild og kennt öldungum hans speki.

²³ Síðan kom Ísrael til Egyptalands, Jakob var gestur í landi Kams.

²⁴ Og Guð gjörði lýð sinn mjög mannmargan og lét þá verða fleiri en fjendur þeirra.

²⁵ Hann sneri hjörtum Egypta til haturs við lýð sinn, til lævísi við þjóna sína.

²⁶ Hann sendi Móse, þjón sinn, og Aron, er hann hafði útvalið,

²⁷ hann gjörði tákn sín á þeim og undur í landi Kams.

²⁸ Hann sendi sorta og myrkvaði landið, en þeir gáfu orðum hans engan gaum,

²⁹ hann breytti vötnum þeirra í blóð og lét fiska þeirra deyja,

³⁰ land þeirra varð kvikt af froskum, alla leið inn í svefnherbergi konungs,

³¹ hann bauð, þá komu flugur, mývargur um öll héruð þeirra,

³² hann gaf þeim hagl fyrir regn, bálandi eld í land þeirra,

³³ hann laust vínvið þeirra og fíkjutré og braut sundur trén í héruðum þeirra,

³⁴ hann bauð, þá kom jarðvargur og óteljandi engisprettur,

³⁵ sem átu upp allar jurtir í landi þeirra og átu upp ávöxtinn af jörð þeirra,

³⁶ hann laust alla frumburði í landi þeirra, frumgróða alls styrkleiks þeirra.

³⁷ Síðan leiddi hann þá út með silfri og gulli, enginn hrasaði af kynkvíslum hans.

³⁸ Egyptaland gladdist yfir burtför þeirra, því að ótti við þá var fallinn yfir þá.

³⁹ Hann breiddi út ský sem hlíf og eld til þess að lýsa um nætur.

⁴⁰ Þeir báðu, þá lét hann lynghæns koma og mettaði þá með himnabrauði.

⁴¹ Hann opnaði klett, svo að vatn vall upp, rann sem fljót um eyðimörkina.

⁴² Hann minntist síns heilaga heits við Abraham þjón sinn

20 Svo bar til eftir þetta, að Móabítar og Ammónítar og nokkrir af Meúnítum með þeim fóru á móti Jósafat til bardaga.

² Og menn komu og fluttu Jósafat svolátandi tíðindi: "Afar mikill mannfjöldi kemur á móti þér handan yfir hafið, frá Edóm, og eru þeir þegar í Haseson Tamar, það er Engedí."

³ Þá varð Jósafat hræddur og tók að leita Drottins, og lét boða föstu um allan Júda.

⁴ Þá söfnuðust Júdamenn saman til þess að leita Drottins. Komu menn einnig úr öllum Júdaborgum til þess að leita Drottins.

⁵ En Jósafat gekk fram í söfnuði Júda og Jerúsalem, í musteri Drottins, úti fyrir nýja forgarðinum

⁶ og mælti: "Drottinn, Guð feðra vorra! Þú ert Guð á himnum, þú drottnar yfir öllum ríkjum heiðingjanna. Í þinni hendi er máttur og megin, og fyrir þér fær enginn staðist.

⁷ Þú hefir, Guð vor, stökkt íbúum lands þessa undan lýð þínum Ísrael og gefið það niðjum Abrahams vinar þíns um aldur og ævi.

⁸ Og þeir settust þar að og byggðu þér þar helgidóm, þínu nafni, og mæltu:

⁹ ,Ef ógæfa dynur yfir oss, ófriður, refsidómur, drepsótt eða hallæri, þá munum vér ganga fram fyrir þetta hús og fram fyrir þig, því að þitt nafn býr í húsi þessu, og vér munum hrópa til þín í nauðum vorum, að þú megir heyra og hjálpa.`

¹⁰ Og sjá, hér eru nú Ammónítar og Móabítar og Seírfjalla-búar. Meðal þeirra leyfðir þú eigi Ísraelsmönnum að koma, þá er þeir komu frá Egyptalandi, heldur hörfuðu þeir frá þeim og eyddu þeim eigi.

¹¹ Og nú launa þeir oss og koma til þess að hrekja oss frá óðali þínu, er þú hefir veitt oss til eignar.

¹² Guð vor, munt þú eigi láta dóm yfir þá ganga? Því að vér erum máttvana gagnvart þessum mikla mannfjölda, er kemur í móti oss. Vér vitum eigi, hvað vér eigum að gjöra, heldur mæna augu vor til þín."

¹³ En allir Júdamenn stóðu frammi fyrir Drottni, ásamt ungbörnum þeirra, konum og sonum.

¹⁴ Þá kom andi Drottins yfir Jehasíel Sakaríason, Benajasonar, Jeíelssonar, Mattanjasonar, levíta af Asafsniðjum, þar í söfnuðinum

¹⁵ og hann mælti: "Hlýðið á allir Júdamenn og Jerúsalembúar og þú Jósafat konungur: Svo segir Drottinn við yður: Hræðist eigi né skelfist fyrir þessum mikla mannfjölda, því að eigi er yður búinn bardaginn, heldur Guði.

¹⁶ Farið í móti þeim á morgun. Þeir munu halda upp Sís-stíginn, og þér munuð mæta þeim í dalbotninum austan við Jerúel-eyðimörk.

¹⁷ En eigi þurfið þér að berjast við þá, skipið yður aðeins í fylkingu, standið kyrrir og sjáið liðsinni Drottins við yður, þér Júdamenn og Jerúsalembúar. Óttist eigi og skelfist eigi. Farið í móti þeim á morgun, og Drottinn mun vera með yður."

¹⁸ Þá laut Jósafat fram á ásjónu sína til jarðar, og allir Júdamenn og Jerúsalembúar féllu fram fyrir Drottin til þess að tilbiðja Drottin.

¹⁹ Síðan stóðu upp levítarnir, er voru af Kahatítaniðjum og Kóraítaniðjum, til þess að lofa Drottin, Guð Ísraels, með afar hárri röddu.

²⁰ Og næsta morgun tóku þeir sig upp í býtið og fóru til Tekóa-eyðimerkur, og er þeir fóru út, gekk Jósafat fram og mælti: "Heyrið mig, þér Júdamenn og Jerúsalembúar! Treystið Drottni, Guði yðar, þá munuð þér fá staðist, trúið spámönnum hans, þá munuð þér giftudrjúgir verða!"

²¹ Síðan réðst hann um við lýðinn og skipaði söngvara Drottni til handa, að þeir skyldu hefja lofsöngva í helgum skrúða, þá er þeir færu út á undan hermönnunum, og segja: "Lofið Drottin, því að miskunn hans varir að eilífu."

²² En er þeir hófu fagnaðarópið og lofsönginn, setti Drottinn launsátur móti Ammónítum, Móabítum og Seírfjalla-búum, er fóru í móti Júda, og þeir biðu ósigur.

²² Og hann hélt áfram til Jerúsalem, fór um borgir og þorp og kenndi.

²³ Einhver sagði við hann: "Herra, eru þeir fáir, sem hólpnir verða?" Hann sagði við þá:

²⁴ "Kostið kapps um að komast inn um þröngu dyrnar, því margir, segi ég yður, munu reyna að komast inn og ekki geta.

²⁵ Þegar húsbóndinn stendur upp og lokar dyrum og þér takið þá að standa fyrir utan og knýja á dyr og segja: ,Herra, ljúk þú upp fyrir oss!` mun hann svara yður: ,Ég veit ekki, hvaðan þér eruð.`

²⁶ Þá munuð þér segja: ,Vér höfum þó etið og drukkið með þér, og þú kenndir á götum vorum.`

²⁷ Og hann mun svara: ,Ég segi yður, ég veit ekki, hvaðan þér eruð, farið frá mér allir illgjörðamenn!`

²⁸ Þar verður grátur og gnístran tanna, er þér sjáið Abraham, Ísak og Jakob og alla spámennina í Guðs ríki, en yður út rekna.

²⁹ Þá munu menn koma frá austri og vestri, frá norðri og suðri og sitja til borðs í Guðs ríki.

³⁰ En til eru síðastir, er verða munu fyrstir, og til eru fyrstir, er verða munu síðastir."

³¹ Á þeirri stundu komu nokkrir farísear og sögðu við hann: "Far þú og hald á brott héðan, því að Heródes vill drepa þig."