Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

121 Unë i ngre sytë nga malet; nga do të më vijë ndihma?

² Ndihma me vjen nga Zoti, që ka bërë qiejtë dhe tokën.

³ Ai nuk do të lejojë që të të merren këmbët, ai që të mbron nuk do të dremitë.

⁴ Ja, ai që mbron Izraelin nuk dremit dhe nuk fle.

⁵ Zoti është ai që të mbron, Zoti është hija jote, ai ndodhet në të djathtën tënde.

⁶ Dielli nuk ka për të të goditur ditën, as hëna natën.

⁷ Zoti do të të ruajë nga çdo e keqe; ai do të ruajë jetën tënde.

⁸ Zoti do të ruajë daljet dhe hyrjet e tua, tani dhe përjetë.

13 Zoti i foli Moisiut duke i thënë:

² "Më shenjtëro çdo të parëlindur, ai që çel barkun ndër bijtë e Izraelit, qofshin njerëz apo kafshë; më takon mua".

³ Pastaj Moisiu i tha popullit: "Mbajeni mend këtë ditë, gjatë së cilës dolët nga Egjipti, nga shtëpia e skllavërisë; sepse Zoti ju nxori nga ky vend me dorë të fuqishme; nuk do të hahet bukë me maja.

⁴ Ju po dilni sot, në muajin e Abibit.

⁵ Atëherë pra kur Zoti do të bëjë që të hyni në vendin e Kananejve, të Hitejve, të Amorejve, të Hivejve dhe të Jebusejve që u është betuar etërve të tu të të japë, vend ku rrjedh qumështi dhe mjalti, do të kryesh këtë rit gjatë këtij muaji.

⁶ Shtatë ditë me radhë do të hash bukë të ndorme; dhe ditën e shtatë do të bëhet një festë për Zotin.

⁷ Do të hahet bukë e ndorme gjatë shtatë ditëve; dhe nuk do të duket bukë me maja tek ju, as do të duket maja pranë teje, brenda tërë kufijve të tu.

⁸ Atë ditë do t’ia shpjegosh këtë gjë birit tënd, duke i thënë: "Veprohet kështu për shkak të asaj që bëri Zoti për mua kur dola nga Egjipti".

⁹ Dhe do të jetë për ty si një shenjë mbi dorën tënde dhe si një kujtim ndër sytë e tu, me qëllim që ligji i Zotit të jetë në gojën tënde; sepse Zoti të bëri të dalësh nga Egjipti me dorë të fuqishme.

¹⁰ Zbatoje pra këtë rregull në kohën e caktuar, vit pas viti.

¹⁸ Në mëngjes, kur po kthehej në qytet e mori uria.

¹⁹ Dhe gjatë rrugës pa një fik dhe iu afrua, por nuk gjeti asgjë përveç gjetheve; dhe i tha: “Mos u lidhtë më kurrë fryt prej teje përjetë!.” Dhe fiku u tha menjëherë.

²⁰ Kur e panë këtë, dishepujt u çuditën dhe thanë: “Qysh u tha fiku në çast?.”

²¹ Dhe Jezusi duke u përgjigjur u tha atyre: “Në të vërtetë ju them që, po të keni besim dhe të mos dyshoni, do të bëni jo vetëm atë që unë i bëra fikut, por, edhe sikur t’i thoni këtij mali: "Hiqu andej dhe hidhu në det," kjo do të ndodhë.

²² Dhe gjithçka të kërkoni në lutje, duke patur besim, do të merrni.”