Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Dee 123 Psalm

En leet fonn nehejcht gone.

¹ Ekj woa miene Uage nehejcht häwe, O Du dee du enn dee Himmels wonst.

² See, soo aus dee Deena äare Uage opp äa Meista äare Henj kjikje; soo aus dee Deenstmäakjes opp äare Meiste äare Henj; so luare onnse Uage opp däm Herr Gott onns Gott bott Hee onns Gonnst wiese woat.

³ Wies onns Gonnst, O Herr Gott; wies onns Gonnst, dan wie sent seeha jefelt met Feachtung.

⁴ Onnse Seel es seeha foll fa sikj selfst met dee Feachtung fonn soone dee Ful sent, met dee Feachtung fonn dee Stollte.

⁸ En dee feada goot siene Kommfoll ut oppe Sonn enopp, en am wortet jejaeft daut hee Mensche met Fia brenne sull.

⁹ En Mensche worde fesengt met groote Het, en see lastade Gott sien Nome, dee de Follmacht haud aewa dise Ploag, oba deede nich Buesse, am dee Harlichkjeit to jaewe.

¹⁰ En dee fefte Enjel goot siene Kommfoll ut opp daut Tia sien Troon; en sien Kjeenichrikj wort diesta, en Mensche gnoagde aeare Tunge fa Weedoag,

¹¹ en lastade Gott em Himel waeajen dee Weedoag, en aeare Schwaeare, oba see deede nich Buesse aewa aeare Woakje.

¹² En dee sasta Enjel goot siene Kommfoll aewa daem Eufrat Wotastroom; en dee dreajd ut, soo daut daen Wajch fa dee Kjeenije fomm Ooste kunn reed jemoakt woare.

¹³ En ekj sach dree onnreine Jeista soo aus Pogge rut kome ut daem Drache sien Mul, en daut Tia sien Mul, en daem faulscha Profeet sien Mul.

¹⁴ Dee sent Diewelsjeista dee Wunndateakjens doone, en dee gone aewa dee gaunse Ead no dee Kjeenije, daen toop to saumle fa Gott sien groota Kjrichsdach.

¹⁵ Kjikj! ekj kom soo aus en Deef. Seelich es dee, dee woakt, en siene Kjeelda reed helt, daut hee nich noaktich jeit, en Mensche siene Schaund seene.

¹⁶ En hee saumeld an toop en ne Staed dee opp Hebraeasch Harmagedon heet.

¹⁷ En dee saewenda Enjel goot siene Kommfoll enne Lofft enenn; en doa kjeem ne lude Stem fom Troon utem Tempel, dee saed: "Daut es paseat!"

¹⁸ En doa weare Blitstrole, en stemme, en daut donnad, en doa kjeem en grootet Eadbaeabe, soo es noch niemols oppe Ead es jewast seit Mensche sent jewast, soon grootet Eadbaebe.

¹⁹ En dee groote Staut deeld sikj en dree Deel, en dee Natsjoone aeare Staede folle. En dee groote Staut Babieloon wort fer Gott em Jedajchtnes behoole, aea daut Kuffel foll Wien fonn sien Oaja to jaewe.

²⁰ En aule Insel feschwunge, en dee Boaj weare nich to finje.

²¹ En groote Hoagelsteena, bie hunndat Punnt groot, folle utem Himel opp Mensche; en de Mensche lastada Gott waeajen dee Hoagelploag, dan dee Ploag wea seeha groot.