Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
Dee 146 Psalm
1 Preis däm Herr Gott; preis däm Herr Gott, O miene Seel.
2 Soo lang aus ekj läw woa ekj däm Herr Gott preise; ekj woa Preis sinje to Gott soo lang aus ekj woa romm senne.
3 Doo dien Fetruehe nijch enn Helte stale, enn en Mensch sien Sän, dan doa es kjeene Radunk enn am.
4 Sien Odem woat oppheare, hee jeit trigj no dee Ead; siene Jedanke feschwinje enn dän Dach.
5 Jesäajent es dee, dee Joakopp sien Gott haft to Help; sien Fetruehe es enn däm Herr Gott, sien Gott;
6 Dee de Himmels un dee Ead jemoakt haft, dän See, un aules daut doabenne es; dee Woarheit bewoat fa emma;
7 Dee Jerejcht towäaj brinjt fa dän dee bedrekjt sent; dee Äte jeft to dee hungrije; un deit dee Jefangne frie moake;
8 Dee Herr Gott moakt dee Blinje äare Uage op; dee Herr Gott häft dän opp dee dol jeboage sent; dee Herr Gott haft dee Jerajchte leef;
9 Dee Herr Gott bewoat dee framde; Hee moakt dee Weisekjinje un Wätfruhes äare Laust leijchta; oba Hee deit dee Beese äa Wajch feschmiete.
10 Dee Herr Gott woat fa emma rejeare; O Zion, dien Gott fonn Jennerazion no Jennerazion. Preis däm Herr Gott.
6 Aus ekj delengd reisd en dicht bie Damskus kjeem jaejen Medach, schiend met eemol haustich en seeha kloaret Licht utem Himel,
7 en ekj foll oppe Ead en head ne Stem dee to mie saed: 'Saul, Saul, wuaromm fefolchst du mie?'
8 Ekj auntwuad: 'Herr, waea best du?' Hee saed to mie: 'Ekj sie Jesus fonn Natsaret, daem du fefolchst!'
9 En dee met mie weare, sage werklich daut Licht, oba heade dee Stem nich dee met mie raed.
10 : En ekj saed: 'Herr, waut saul ekj doone?' En de Herr saed to mie: 'Sto opp en go no Damaskus, doa woat die jesajcht woare aules waut fa die ennjerecht es to doone.'
11 Nu wiel ekj nich seene kunn waeajen dee Harlichkjeit fonn daut Licht, wort ekj fonn daen dee met mie weare bie de Haunt jeleit, en kjeem soo no Damaskus.
12 En jewesse Ananias, en fromma Maun no daut Jesats, dee fonn aul dee Jude dee doa wonde huach jeacht wea,
13 kjeem no mie, stunt bie mie en saed: 'Brooda Saul, kjikj nehecht!' En enn dee selwje stund kunn ekj am seene.
14 En hee saed: 'Onnse Fodasch aea Gott haft die fonn ferhaea bestemt daut du sien Wele weete sust, en daem Jerachta to seene, en siene Stem ut sien Mul to heare, dan du woascht en Zeij senne to aule Mensche fonn daut waut du jeseene en jeheat hast.
16 En nu, no waut luascht du? Sto opp en lot die taufe en diene Sind wajch wausche, enn daem daut du sien Nome aunroopst.'
17 En daut pasead aus ekj enn Jerusalem emm Tempel wea en baed, daut ekj enn en bejeistede Freid wea,
18 en sajch am to mie saje: 'Go schwind ut jerusalem erut, dan dee woare dien Zeichnes fonn mie nich aun naeme.'
19 En ekj saed: 'Herr, dee weete aula daut ekj daen faust neem dee aun die jleewde, en stoppt an em Jefenknes, en fekjield an;
20 en aus dien Zeij Stefanus sien Bloot fegote wort, stunt ekj selfst doabie, en weljt doamet enn, en hilt daen aeare Kjleeda dee am doot muake.'
21 En hee saed to mie: 'Go, ekj woa die wiet auf schekje no dee Natsjoone.'"
Copyright © 2001 by Elmer Reimer