Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
Dee 41 Psalm
To dän Haupt Musikaunt; en Psalm fonn Doft.
1 Jesäajent es dee, dee weis haundelt to dee Oame; dee Herr Gott woat am rade enn dän beesa Dach.
2 Dee Herr Gott woat wajchte äwa am un am aum Laewe hoole; hee saul jesäajent senne oppe Ead; un du woascht am nijch aun siene Fiend äwejäwe.
3 Dee Herr Gott woat am stoakj moake opp sien Krankebad, du woascht am moot too spräakje enn siene Krankheit.
4 Ekj saed: "O Herr Gott, sie mie jnädijch; heel miene Seel, dan ekj ha jesindijcht jäajen die."
5 Miene Fiend räde Beeset jäajen mie, un saje: "Waneeha woat hee stoawe, un sien Nome feschwinje."
6 En wan hee kjemt mie to seene, dan rät hee nutslooset; sien Hoat saumelt Gottloosijchkjeit to sikj selfst; hee jeit rut un rät.
7 Aul dee, dee mie hause, fuschle toop jäajen mie; see plone Beeset jäajen mie.
8 See saje: "Waut Beeset es opp am utjegote, un dee sikj dol lajcht woat nijch wada oppstone."
9 Soogoa mien Frint, enn däm ekj Toofetruehe haud, dee fonn mien Broot aut, haft siene Hack jäajen mie oppjehowe.
10 Oba du, O Herr Gott, sie mie jnädijch, un häw mie opp un ekj woa dän trigj tole.
11 Derjch dit weet ekj daut du en Fejnjeaje hast enn mie, wiels mien Fient deit sikj nijch freihe äwa mie.
12 Un enn miene Follstendijchkjeit deist du mie opprajcht hoole, un du deist mie opp emma fer dien Jesejcht hanstale.
13 Jesäajent es Iesrael äa Herr Gott fonn Eewijchkjeit bott Eewijchkjeit. Amen un Amen!
18 Oba soo aus Gott Tru es, onns Wuat aun junt wea Yo en Nay.
19 Dan Jesus Christus, Gott sien Saen, dee mank junt jepraedicht wea fonn mie en Silwanus en Timotaeaus, wea nich Yo en Nay, oba es enn am Yo jewast.
20 Dan soo fael Fespraeakjunne aus Gott jejaeft haft, sent enn am Yo, en doaromm derch am uk Amen, to Gott siene Harlijchkjeit derch onns.
21 Oba dee, dee onns bestaedijcht met junt enn Christus, en onns ennjesaeajent haft, es Gott;
22 dee onns uk jestampelt haft, en haft onns daem Jeist enn onnse Hoate jejaeft aus Earenstjelt.
2 En poa Doag lota kjeem hee wada enn Kapernaum enenn, enn daut wort romm jeraet daut hee em Hus wea.
2 En doa weare fael toop jesaumelt, soo daut doa nich meeha Rum wea, nich mol bie dee Daea, en hee praedjd an daut Wuat.
3 En feehe Mana kjeeme en druage en Jelaemda.
4 Aus see am oba nich kunne no Jesus brinje waeajen daut Follkj, muake see daut Dak op jrod bowe wua hee wea, en aus see daut opjemoakt haude, leete see dee Madrauts rauf met daem Maun dee doabowe lach.
5 Aus Jesus aea Gloowe sach, saed hee to daem Jelaemda: "Kjint! diene Sind sent die fejaeft!"
6 Nu weare doa walkje fonn dee Schreftjeleade dee doa saute, dee enn aea Hoat saede:
7 "Wuaromm raet dis Maun soo aus daut? Hee lastat! Waea sest kaun Sind fejaewe aus Gott?"
8 Oba Jesus wist fuats enn sien Jeist waut see enn aea Hoat dochte, en saed to an: "Wuaromm denkj jie soont enn june Hoate?
9 Woont es leichta, to daen Jelaemda to saje: 'Diene Sind sent die fejaeft' oda to saje: 'Sto opp, nem diene Medrauts en go?'"
10 Oba daut jie weete sele daut de Menschesaen dee Follmacht haft de Sind to fejaewe-" saed hee to daem Jelaemda:
11 "Ekj saj die: sto opp, nem diene Medrauts en go no dien Hus".
12 Hee stunnt opp, neem platslich siene Medrauts en jinkj rut fer an aula, soo daut see aula erstaunt weare, en feharlichte Gott, en saede: "Soont ha wie noch nie jeseene".
Copyright © 2001 by Elmer Reimer