Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Pieśń i psalm dla synów Korego.

48 Wielki jest PAN i godzien wielkiej chwały w mieście naszego Boga, na swej świętej górze.

² Pięknie wzniesiona, radością całej ziemi jest góra Syjon na krańcach północy, miasto wielkiego Króla.

³ Bóg w pałacach jego jest uznany za twierdzę.

⁴ Bo oto zgromadzili się królowie i razem ruszyli.

⁵ Gdy zobaczyli, zdumieli się, przerazili się i uciekli.

⁶ Strach ich tam ogarnął i ból, jak rodzącą kobietę.

⁷ Wiatrem wschodnim rozbijasz okręty Tarszisz.

⁸ To, co słyszeliśmy, to zobaczyliśmy w mieście PANA zastępów, w mieście naszego Boga; Bóg je ugruntuje na wieki. Sela.

⁹ Rozważamy, o Boże, twoje miłosierdzie we wnętrzu twej świątyni.

¹⁰ Jak twoje imię, Boże, tak i chwała twoja sięga aż po krańce ziemi; twoja prawica pełna jest sprawiedliwości.

¹¹ Niech się weseli góra Syjon, niech się radują córki Judy z powodu twoich sądów.

¹² Okrążcie Syjon i obejdźcie go, policzcie jego wieże.

¹³ Przyjrzyjcie się jego wałom obronnym, oglądajcie jego pałace, abyście mogli opowiadać przyszłemu pokoleniu.

¹⁴ Bo ten Bóg jest naszym Bogiem na wieki wieków, on będzie nas prowadził aż do śmierci.

² Znam człowieka w Chrystusie, który przed czternastu laty – czy w ciele, nie wiem, czy poza ciałem, nie wiem, Bóg wie – został porwany aż do trzeciego nieba.

³ I znam takiego człowieka – czy w ciele, czy poza ciałem, nie wiem, Bóg wie;

⁴ Który został porwany do raju i słyszał niewypowiedziane słowa, których człowiekowi nie wolno mówić.

⁵ Z takiego człowieka będę się chlubić, a z samego siebie nie będę się chlubił, chyba że z moich słabości.

⁶ Gdybym bowiem chciał się chlubić, nie byłbym głupi, bo powiedziałbym prawdę. Powstrzymuję się jednak, aby ktoś nie myślał o mnie ponad to, jakim mnie widzi albo co ode mnie słyszy.

⁷ A żebym zbytnio nie wynosił się ogromem objawień, dany mi został cierń dla ciała, wysłannik szatana, aby mnie policzkował, żebym się ponad miarę nie wynosił.

⁸ Dlatego trzy razy prosiłem Pana, aby on odstąpił ode mnie.

⁹ Lecz powiedział mi: Wystarczy ci moja łaska. Moja moc bowiem doskonali się w słabości. Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa.

¹⁰ Dlatego mam upodobanie w słabościach, w zniewagach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach ze względu na Chrystusa; gdy bowiem jestem słaby, wtedy jestem mocny.

6 I wyszedłszy stamtąd, przyszedł w swoje rodzinne strony, a szli za nim jego uczniowie.

² A gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze. Wielu zaś, słuchając go, zdumiewało się i pytało: Skąd on ma to wszystko? I co to za mądrość, która jest mu dana, że nawet takie cuda dzieją się przez jego ręce?

³ Czy to nie jest cieśla, syn Marii, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie ma tu wśród nas także jego sióstr? I gorszyli się z jego powodu.

⁴ Ale Jezus powiedział do nich: Nigdzie nie jest prorok bez czci, tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu.

⁵ I nie mógł tam uczynić żadnego cudu oprócz tego, że uzdrowił niektórych chorych, kładąc na nich ręce.

⁶ I dziwił się ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wioski, nauczając.

⁷ Wtedy, przywoławszy do siebie dwunastu, zaczął ich rozsyłać po dwóch. Dał im też moc nad duchami nieczystymi.

⁸ I nakazał im, aby oprócz laski nie brali na drogę niczego: ani torby, ani chleba, ani pieniędzy w trzosie;

⁹ Lecz żeby założyli sandały i nie wkładali dwóch szat.

¹⁰ Potem mówił do nich: Gdziekolwiek wejdziecie do jakiegoś domu, zostańcie tam, dopóki stamtąd nie odejdziecie.

¹¹ A jeśli was ktoś nie przyjmie i nie usłucha, wyszedłszy stamtąd, strząśnijcie pył z waszych nóg na świadectwo przeciwko nim. Zaprawdę powiadam wam: Lżej będzie Sodomie i Gomorze w dzień sądu niż temu miastu.

¹² Wtedy wyszli i głosili, że ludzie powinni pokutować.

¹³ I wypędzali wiele demonów, i wielu chorych namaszczali olejkiem, i uzdrawiali.