Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

⁶ Twój tron, o Boże, na wieki wieków, berłem sprawiedliwości jest berło twego królestwa.

⁷ Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz nieprawości, dlatego namaścił cię, o Boże, twój Bóg olejkiem radości bardziej niż twoich towarzyszy.

⁸ Wszystkie twoje szaty pachną mirrą, aloesem i kasją, gdy wychodzisz z pałaców z kości słoniowej, w których cię rozweselają.

⁹ Córki królewskie są wśród twoich czcigodnych kobiet, królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.

¹⁰ Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, zapomnij o swoim narodzie i o domu swojego ojca;

¹¹ A król zapragnie twojego piękna, bo on jest twoim Panem; oddaj mu pokłon.

¹² Także córka Tyru przyjdzie z darami, najbogatsi z narodów będą zabiegać o twą przychylność.

¹³ Córka królewska jest pełna chwały w swej komnacie, a jej szaty złotem tkane.

¹⁴ W szacie haftowanej będą ją wieść do króla, za nią dziewice, jej towarzyszki, przyprowadzą do ciebie.

¹⁵ Wiodą je z weselem i z radością i wejdą do królewskiego pałacu.

¹⁶ Miejsce twoich ojców zajmą twoi synowie, których ustanowisz książętami po całej ziemi.

¹⁷ Upamiętnię twoje imię po wszystkie pokolenia; dlatego narody będą cię wysławiać na wieki wieków.

²³ A ja wzywam Boga na świadka mojej duszy, że aby was oszczędzić, nie przybyłem dotąd do Koryntu.

²⁴ Nie dlatego, że panujemy nad waszą wiarą, ale jesteśmy pomocnikami waszej radości; wiarą bowiem stoicie.

2 A postanowiłem to sobie, aby nie przychodzić do was znowu w smutku.

² Jeśli bowiem ja was zasmucam, to któż może mnie rozweselić, jeśli nie ten, którego ja zasmucam?

³ A to wam napisałem, abym, gdy przyjdę, nie doznał smutku od tych, od których powinienem doznawać radości, będąc pewien co do was wszystkich, że moja radość jest także waszą radością.

⁴ Gdyż w wielkim ucisku i utrapieniu serca, wśród wielu łez pisałem do was nie po to, abyście się smucili, ale żebyście poznali, jak wielka jest moja miłość do was.

⁵ Jeśli więc ktoś spowodował smutek, to nie mnie zasmucił, ale po części – by nie obciążyć – was wszystkich.

⁶ Takiemu wystarczy kara wymierzona przez wielu z was.

⁷ Tak więc przeciwnie, powinniście mu raczej przebaczyć i pocieszyć go, aby przypadkiem zbytni smutek go nie pochłonął.

⁸ Dlatego proszę was, abyście potwierdzili swą miłość do niego.

⁹ Po to też pisałem, aby was wypróbować i się przekonać, czy we wszystkim jesteście posłuszni.

¹⁰ A komu wy coś przebaczacie, temu i ja, gdyż i ja, jeśli coś przebaczyłem temu, któremu przebaczyłem, zrobiłem to ze względu na was wobec Chrystusa;

¹¹ Aby nas szatan nie podszedł; jego zamysły bowiem nie są nam nieznane.