Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Psalm Dawida.

103 Błogosław, moja duszo, PANA, i całe moje wnętrze – jego święte imię.

² Błogosław, moja duszo, PANA, i nie zapominaj o wszystkich jego dobrodziejstwach.

³ On przebacza wszystkie twoje nieprawości, on uzdrawia wszystkie twoje choroby;

⁴ On wybawia twoje życie od zguby, on cię koronuje miłosierdziem i wielką litością.

⁵ On nasyca dobrem twoje usta i odnawia twoją młodość jak u orła.

⁶ PAN wymierza sprawiedliwość i sąd wszystkim uciśnionym.

⁷ Dał poznać swe drogi Mojżeszowi, a synom Izraela swoje dzieła.

⁸ Łaskawy i litościwy jest PAN, nieskory do gniewu i pełen wielkiego miłosierdzia.

⁹ Nie będzie się spierał bez końca ani wiecznie gniewu chował.

¹⁰ Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości.

¹¹ Jak wysoko bowiem są niebiosa nad ziemią, tak wielkie jest jego miłosierdzie nad tymi, którzy się go boją.

¹² Jak daleko jest wschód od zachodu, tak daleko oddalił od nas nasze występki.

¹³ Jak ojciec ma litość nad dziećmi, tak PAN ma litość nad tymi, którzy się go boją.

²² Błogosławcie PANA, wszystkie jego dzieła, we wszystkich miejscach jego panowania. Błogosław, moja duszo, PANA.

⁵³ I poszedł każdy do swego domu.

8 A Jezus poszedł na Górę Oliwną.

² Potem znowu wcześnie rano przyszedł do świątyni, a cały lud zszedł się do niego. I siadłszy, nauczał ich.

³ I przyprowadzili do niego uczeni w Piśmie i faryzeusze kobietę przyłapaną na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku;

⁴ Powiedzieli do niego: Nauczycielu, tę kobietę przyłapano na uczynku cudzołóstwa.

⁵ W prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A ty co mówisz?

⁶ A mówili to, wystawiając go na próbę, aby mogli go oskarżyć. Jezus zaś, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi.

⁷ A gdy nie przestawali go pytać, podniósł się i powiedział do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem.

⁸ I znowu schyliwszy się, pisał po ziemi.

⁹ A gdy oni to usłyszeli, będąc przekonani przez sumienie, odchodzili jeden po drugim, począwszy od starszych aż do ostatnich. Pozostał tylko sam Jezus i ta kobieta stojąca pośrodku.

¹⁰ A Jezus podniósł się i nie widząc nikogo oprócz tej kobiety, powiedział do niej: Kobieto, gdzież są ci, którzy cię oskarżali? Nikt cię nie potępił?

¹¹ Ona odpowiedziała: Nikt, Panie. A Jezus powiedział do niej: I ja ciebie nie potępiam. Idź i już więcej nie grzesz.