Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

103 Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,

² amictus lumine sicut vestimento. Extendens caelum sicut pellem,

³ qui tegis aquis superiora ejus: qui ponis nubem ascensum tuum; qui ambulas super pennas ventorum:

⁴ qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.

⁵ Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in saeculum saeculi.

⁶ Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquae.

⁷ Ab increpatione tua fugient; a voce tonitrui tui formidabunt.

⁸ Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis.

⁹ Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.

¹⁰ Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquae.

¹¹ Potabunt omnes bestiae agri; expectabunt onagri in siti sua.

¹² Super ea volucres caeli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces.

¹³ Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra:

²² Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.

16 Et factus est sermo Domini ad me, dicens:

² Fili hominis, notas fac Jerusalem abominationes suas,

³ et dices: Haec dicit Dominus Deus Jerusalem: Radix tua et generatio tua de terra Chanaan: pater tuus Amorrhaeus, et mater tua Cethaea.

⁴ Et quando nata es, in die ortus tui non est praecisus umbilicus tuus, et aqua non es lota in salutem, nec sale salita, nec involuta pannis.

⁵ Non pepercit super te oculus, ut faceret tibi unum de his, misertus tui: sed projecta es super faciem terrae in abjectione animae tuae in die qua nata es.

⁶ Transiens autem per te, vidi te conculcari in sanguine tuo: et dixi tibi cum esses in sanguine tuo: Vive, dixi, inquam, tibi: in sanguine tuo vive.

⁷ Multiplicatam quasi germen agri dedi te: et multiplicata es, et grandis effecta, et ingressa es, et pervenisti ad mundum muliebrem: ubera tua intumuerunt, et pilus tuus germinavit: et eras nuda, et confusione plena.

⁸ Et transivi per te, et vidi te: et ecce tempus tuum, tempus amantium: et expandi amictum meum super te, et operui ignominiam tuam: et juravi tibi, et ingressus sum pactum tecum, ait Dominus Deus, et facta es mihi.

⁹ Et lavi te aqua, et emundavi sanguinem tuum ex te, et unxi te oleo.

¹⁰ Et vestivi te discoloribus, et calceavi te janthino, et cinxi te bysso, et indui te subtilibus:

¹¹ et ornavi te ornamento, et dedi armillas in manibus tuis, et torquem circa collum tuum:

¹² et dedi inaurem super os tuum, et circulos auribus tuis, et coronam decoris in capite tuo.

¹³ Et ornata es auro et argento, et vestita es bysso et polymito et multicoloribus: similam, et mel, et oleum comedisti: et decora facta es vehementer nimis, et profecisti in regnum.

¹⁴ Et egressum est nomen tuum in gentes propter speciem tuam, quia perfecta eras in decore meo quem posueram super te, dicit Dominus Deus.

3 Quid ergo amplius Judaeo est? aut quae utilitas circumcisionis?

² Multum per omnem modum. Primum quidem quia credita sunt illis eloquia Dei.

³ Quid enim si quidam illorum non crediderunt? numquid incredulitas illorum fidem Dei evacuabit? Absit.

⁴ Est autem Deus verax: omnis autem homo mendax, sicut scriptum est: Ut justificeris in sermonibus tuis: et vincas cum judicaris.

⁵ Si autem iniquitas nostra justitiam Dei commendat, quid dicemus? Numquid iniquus est Deus, qui infert iram?

⁶ secundum hominem dico. Absit. Alioquin quomodo judicabit Deus hunc mundum?

⁷ Si enim veritas Dei in meo mendacio abundavit in gloriam ipsius: quid adhuc et ego tamquam peccator judicor?

⁸ et non (sicut blasphemamur, et sicut aiunt quidam nos dicere) faciamus mala ut veniant bona: quorum damnatio justa est.