Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

135 Alleluja. Chwalcie imię PANA; chwalcie, słudzy PANA;

² Którzy stoicie w domu PANA, w przedsionkach domu naszego Boga.

³ Chwalcie PANA, bo PAN jest dobry; śpiewajcie jego imieniu, bo jest wdzięczne.

⁴ PAN bowiem wybrał sobie Jakuba i Izraela na swoją własność.

⁵ Wiem, że wielki jest PAN, a nasz Pan jest nad wszystkich bogów.

⁶ Wszystko, co PAN chce, to czyni na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich głębinach.

⁷ On sprawia, że mgły wznoszą się z krańców ziemi; wywołuje błyskawice i deszcz, wydobywa wiatr ze swoich skarbców;

⁸ Poraził pierworodnych w Egipcie, od człowieka aż do bydlęcia.

⁹ Zesłał znaki i cuda pośród ciebie, Egipcie; na faraona i na wszystkie jego sługi.

¹⁰ Pobił wiele narodów i zgładził potężnych królów;

¹¹ Sychona, króla Amorytów, i Oga, króla Baszanu, i wszystkie królestwa Kanaanu;

¹² I dał ich ziemię w dziedzictwo, w dziedzictwo Izraelowi, swemu ludowi.

¹³ Twoje imię, PANIE, trwa na wieki; twoja pamięć, PANIE, z pokolenia na pokolenie.

¹⁴ Bo PAN będzie sądzić swój lud i zmiłuje się nad swymi sługami.

¹⁵ Bożki pogan to srebro i złoto, dzieło ludzkich rąk.

¹⁶ Mają usta, ale nie mówią; mają oczy, ale nie widzą;

¹⁷ Mają uszy, ale nie słyszą, i nie ma oddechu w ich ustach.

¹⁸ Podobni są do nich ci, którzy je robią, i wszyscy, którzy w nich pokładają ufność.

¹⁹ Domu Izraela, błogosławcie PANA; domu Aarona, błogosławcie PANA.

²⁰ Domu Lewiego, błogosławcie PANA; wy, którzy się boicie PANA, błogosławcie PANA.

²¹ Niech będzie błogosławiony z Syjonu PAN, który mieszka w Jeruzalem. Alleluja.

³ A po tym poznajemy, że go znamy, jeśli zachowujemy jego przykazania.

⁴ Kto mówi: Znam go, a nie zachowuje jego przykazań, jest kłamcą i nie ma w nim prawdy.

⁵ Lecz kto zachowuje jego słowo, w nim prawdziwie wypełniła się miłość Boga. Po tym poznajemy, że w nim jesteśmy.

⁶ Kto mówi, że w nim trwa, powinien sam postępować tak, jak on postępował.

⁷ Bracia, nie piszę wam nowego przykazania, ale przykazanie stare, które mieliście od początku. Tym starym przykazaniem jest słowo, które słyszeliście od początku.

⁸ Zarazem piszę wam nowe przykazanie, które jest prawdziwe w nim i w was, ponieważ ciemność przemija, a prawdziwa światłość już świeci.

⁹ Kto mówi, że jest w światłości, a nienawidzi swego brata, dotąd jeszcze jest w ciemności.

¹⁰ Kto miłuje swego brata, trwa w światłości i nie ma w nim powodu do upadku.

¹¹ Lecz kto nienawidzi swego brata, jest w ciemności i chodzi w ciemności, i nie wie, dokąd idzie, bo ciemność zaślepiła jego oczy.