Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Modlitwa Mojżesza, męża Bożego.

90 Panie, ty byłeś naszą ucieczką z pokolenia na pokolenie.

² Zanim zrodziły się góry, zanim ukształtowałeś ziemię i świat, od wieków na wieki ty jesteś Bogiem.

³ Obracasz człowieka w proch i mówisz: Wracajcie, synowie ludzcy.

⁴ Tysiąc lat bowiem w twoich oczach jest jak dzień wczorajszy, który minął, i jak straż nocna.

⁵ Porywasz ich jakby powodzią, są jak sen i jak trawa, która rośnie o poranku.

⁶ Rano kwitnie i rośnie, a wieczorem zostaje skoszona i usycha.

¹³ Powróć, PANIE. Jak długo jeszcze? Zlituj się nad swymi sługami.

¹⁴ Nasyć nas z rana twoim miłosierdziem, abyśmy mogli się cieszyć i radować przez wszystkie nasze dni.

¹⁵ Spraw nam radość według dni, w których nas trapiłeś; według lat, w których zaznaliśmy zła.

¹⁶ Niech się ukaże twoim sługom twoje dzieło, a twoja chwała ich synom.

¹⁷ Niech dobroć PANA, naszego Boga, będzie z nami; i utwierdź wśród nas dzieło naszych rąk; utwierdź dzieło naszych rąk!

2 Sami bowiem wiecie, bracia, że nasze przybycie do was nie było daremne;

² Lecz chociaż przedtem, jak wiecie, doznaliśmy cierpień i byliśmy znieważeni w Filippi, to jednak odważyliśmy się w naszym Bogu, by wśród wielu zmagań głosić wam ewangelię Boga.

³ Nasze pouczenie bowiem nie wzięło się z błędu ani z nieczystości, ani z podstępu;

⁴ Lecz jak przez Boga zostaliśmy uznani za godnych powierzenia nam ewangelii, tak ją głosimy, nie aby podobać się ludziom, ale Bogu, który bada nasze serca.

⁵ Nigdy bowiem nie posługiwaliśmy się pochlebstwem w mowie, jak wiecie, ani nie kierowaliśmy się ukrytą chciwością, Bóg jest świadkiem;

⁶ Ani nie szukaliśmy chwały u ludzi, ani u was, ani u innych, mogąc być dla was ciężarem jako apostołowie Chrystusa;

⁷ Byliśmy jednak wśród was łagodni jak karmicielka troszcząca się o swoje dzieci.

⁸ Darzyliśmy was taką życzliwością, że gotowi byliśmy użyczyć wam nie tylko ewangelii Boga, ale i naszych dusz, bo staliście się nam drodzy.

³⁴ Lecz gdy faryzeusze usłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zeszli się razem.

³⁵ I jeden z nich, znawca prawa, wystawiając go na próbę, spytał:

³⁶ Nauczycielu, które przykazanie w prawie jest największe?

³⁷ A Jezus mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i całym swym umysłem.

³⁸ To jest pierwsze i największe przykazanie.

³⁹ A drugie jest do niego podobne: Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie.

⁴⁰ Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.

⁴¹ A gdy faryzeusze byli zebrani, Jezus ich zapytał:

⁴² Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest synem? Odpowiedzieli mu: Dawida.

⁴³ I powiedział im: Jakże więc Dawid w Duchu nazywa go Panem, mówiąc:

⁴⁴ Powiedział Pan memu Panu: Siądź po mojej prawicy, aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy?

⁴⁵ Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, to jakże może być jego synem?

⁴⁶ I nikt nie mógł mu odpowiedzieć ani słowa. Od tego też dnia nikt nie śmiał go więcej pytać.