Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

149 Alleluja. Cantate Domino canticum novum; laus ejus in ecclesia sanctorum.

² Laetetur Israel in eo qui fecit eum, et filii Sion exsultent in rege suo.

³ Laudent nomen ejus in choro; in tympano et psalterio psallant ei.

⁴ Quia beneplacitum est Domino in populo suo, et exaltabit mansuetos in salutem.

⁵ Exsultabunt sancti in gloria; laetabuntur in cubilibus suis.

⁶ Exaltationes Dei in gutture eorum, et gladii ancipites in manibus eorum:

⁷ ad faciendam vindictam in nationibus, increpationes in populis;

⁸ ad alligandos reges eorum in compedibus, et nobiles eorum in manicis ferreis;

⁹ ut faciant in eis judicium conscriptum: gloria haec est omnibus sanctis ejus. Alleluja.

9 Dixit autem Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem, et loquere ad eum: Haec dicit Dominus Deus Hebraeorum: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi.

² Quod si adhuc renuis, et retines eos,

³ ecce manus mea erit super agros tuos, et super equos, et asinos, et camelos, et boves, et oves, pestis valde gravis.

⁴ Et faciet Dominus mirabile inter possessiones Israel et possessiones AEgyptiorum, ut nihil omnino pereat ex eis quae pertinent ad filios Israel.

⁵ Constituitque Dominus tempus, dicens: Cras faciet Dominus verbum istud in terra.

⁶ Fecit ergo Dominus verbum hoc altera die: mortuaque sunt omnia animantia AEgyptiorum; de animalibus vero filiorum Israel, nihil omnino periit.

⁷ Et misit Pharao ad videndum: nec erat quidquam mortuum de his quae possidebat Israel. Ingravatumque est cor Pharaonis, et non dimisit populum.

¹¹ Factus sum insipiens, vos me coegistis. Ego enim a vobis debui commendari: nihil enim minus fui ab iis, qui sunt supra modum Apostoli: tametsi nihil sum:

¹² signa tamen apostolatus mei facta sunt super vos in omni patientia, in signis, et prodigiis, et virtutibus.

¹³ Quid est enim, quod minus habuistis prae ceteris ecclesiis, nisi quod ego ipse non gravavi vos? donate mihi hanc injuriam.

¹⁴ Ecce tertio hoc paratus sum venire ad vos: et non ero gravis vobis. Non enim quaero quae vestra sunt, sed vos. Nec enim debent filii parentibus thesaurizare, sed parentes filiis.

¹⁵ Ego autem libentissime impendam, et super impendar ipse pro animabus vestris: licet plus vos diligens, minus diligar.

¹⁶ Sed esto: ego vos non gravavi: sed cum essem astutus, dolo vos cepi.

¹⁷ Numquid per aliquem eorum, quod misi ad vos, circumveni vos?

¹⁸ Rogavi Titum, et misi cum illo fratrem. Numquid Titus vos circumvenit? nonne eodem spiritu ambulavimus? nonne iisdem vestigiis?

¹⁹ Olim putatis quod excusemus nos apud vos? coram Deo in Christo loquimur: omnia autem, carissimi, propter aedificationem vestram.

²⁰ Timeo enim ne forte cum venero, non quales volo, inveniam vos: et ego inveniar a vobis, qualem non vultis: ne forte contentiones, aemulationes, animositates, dissensiones, detractiones, susurrationes, inflationes, seditiones sint inter vos:

²¹ ne iterum cum venero, humiliet me Deus apud vos, et lugeam multos ex iis qui ante peccaverunt, et non egerunt poenitentiam super immunditia, et fornicatione, et impudicitia, quam gesserunt.