Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

²² Cumque mature surrexisset, tulit duas uxores suas, et totidem famulas cum undecim filiis, et transivit vadum Jaboc.

²³ Traductisque omnibus quae ad se pertinebant,

²⁴ mansit solus: et ecce vir luctabatur cum eo usque mane.

²⁵ Qui cum videret quod eum superare non posset, tetigit nervum femoris ejus, et statim emarcuit.

²⁶ Dixitque ad eum: Dimitte me: jam enim ascendit aurora. Respondit: Non dimittam te, nisi benedixeris mihi.

²⁷ Ait ergo: Quod nomen est tibi? Respondit: Jacob.

²⁸ At ille: Nequaquam, inquit, Jacob appellabitur nomen tuum, sed Israel: quoniam si contra Deum fortis fuisti, quanto magis contra homines praevalebis?

²⁹ Interrogavit eum Jacob: Dic mihi, quo appellaris nomine? Respondit: Cur quaeris nomen meum? Et benedixit ei in eodem loco.

³⁰ Vocavitque Jacob nomen loci illius Phanuel, dicens: Vidi Deum facie ad faciem, et salva facta est anima mea.

³¹ Ortusque est ei statim sol, postquam transgressus est Phanuel: ipse vero claudicabat pede.

17 In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit:

² Diligam te, Domine, fortitudo mea.

³ Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum; protector meus, et cornu salutis meae, et susceptor meus.

⁴ Laudans invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero.

⁵ Circumdederunt me dolores mortis, et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.

⁶ Dolores inferni circumdederunt me; praeoccupaverunt me laquei mortis.

⁷ In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi: et exaudivit de templo sancto suo vocem meam; et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus.

¹⁵ Et misit sagittas suas, et dissipavit eos; fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.

9 Veritatem dico in Christo, non mentior: testimonium mihi perhibente conscientia mea in Spiritu Sancto:

² quoniam tristitia mihi magna est, et continuus dolor cordi meo.

³ Optabam enim ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus meis, qui sunt cognati mei secundum carnem,

⁴ qui sunt Israelitae, quorum adoptio est filiorum, et gloria, et testamentum, et legislatio, et obsequium, et promissa:

⁵ quorum patres, et ex quibus est Christus secundum carnem, qui est super omnia Deus benedictus in saecula. Amen.

¹³ Quod cum audisset Jesus, secessit inde in navicula, in locum desertum seorsum: et cum audissent turbae, secutae sunt eum pedestres de civitatibus.

¹⁴ Et exiens vidit turbam multam, et misertus est eis, et curavit languidos eorum.

¹⁵ Vespere autem facto, accesserunt ad eum discipuli ejus, dicentes: Desertus est locus, et hora jam praeteriit: dimitte turbas, ut euntes in castella, emant sibi escas.

¹⁶ Jesus autem dixit eis: Non habent necesse ire: date illis vos manducare.

¹⁷ Responderunt ei: Non habemus hic nisi quinque panes et duos pisces.

¹⁸ Qui ait eis: Afferte mihi illos huc.

¹⁹ Et cum jussisset turbam discumbere super foenum, acceptis quinque panibus et duobus piscibus, aspiciens in caelum benedixit, et fregit, et dedit discipulis panes, discipuli autem turbis.

²⁰ Et manducaverunt omnes, et saturati sunt. Et tulerunt reliquias, duodecim cophinos fragmentorum plenos.

²¹ Manducantium autem fuit numerus quinque millia virorum, exceptis mulieribus et parvulis.