Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

¹² Venite, filii; audite me: timorem Domini docebo vos.

¹³ Quis est homo qui vult vitam; diligit dies videre bonos?

¹⁴ Prohibe linguam tuam a malo, et labia tua ne loquantur dolum.

¹⁵ Diverte a malo, et fac bonum; inquire pacem, et persequere eam.

¹⁶ Oculi Domini super justos, et aures ejus in preces eorum.

¹⁷ Vultus autem Domini super facientes mala, ut perdat de terra memoriam eorum.

¹⁸ Clamaverunt justi, et Dominus exaudivit eos; et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.

¹⁹ Juxta est Dominus iis qui tribulato sunt corde, et humiles spiritu salvabit.

²⁰ Multae tribulationes justorum; et de omnibus his liberabit eos Dominus.

²¹ Custodit Dominus omnia ossa eorum: unum ex his non conteretur.

²² Mors peccatorum pessima; et qui oderunt justum delinquent.

19 Mense tertio egressionis Israel de terra AEgypti, in die hac venerunt in solitudinem Sinai.

² Nam profecti de Raphidim, et pervenientes usque in desertum Sinai, castrametati sunt in eodem loco, ibique Israel fixit tentoria e regione montis.

³ Moyses autem ascendit ad Deum: vocavitque eum Dominus de monte, et ait: Haec dices domui Jacob, et annuntiabis filiis Israel:

⁴ Vos ipsi vidistis quae fecerim AEgyptiis, quomodo portaverim vos super alas aquilarum, et assumpserim mihi.

⁵ Si ergo audieritis vocem meam, et custodieritis pactum meum, eritis mihi in peculium de cunctis populis: mea est enim omnis terra:

⁶ et vos eritis mihi in regnum sacerdotale, et gens sancta. Haec sunt verba quae loqueris ad filios Israel.

⁷ Venit Moyses: et convocatis majoribus natu populi, exposuit omnes sermones quos mandaverat Dominus.

⁸ Responditque omnis populus simul: Cuncta quae locutus est Dominus, faciemus. Cumque retulisset Moyses verba populi ad Dominum,

⁹ ait ei Dominus: Jam nunc veniam ad te in caligine nubis, ut audiat me populus loquentem ad te, et credat tibi in perpetuum. Nuntiavit ergo Moyses verba populi ad Dominum.

2 Et cum complerentur dies Pentecostes, erant omnes pariter in eodem loco:

² et factus est repente de caelo sonus, tamquam advenientis spiritus vehementis, et replevit totam domum ubi erant sedentes.

³ Et apparuerunt illis dispertitae linguae tamquam ignis, seditque supra singulos eorum:

⁴ et repleti sunt omnes Spiritu Sancto, et coeperunt loqui variis linguis, prout Spiritus Sanctus dabat eloqui illis.

⁵ Erant autem in Jerusalem habitantes Judaei, viri religiosi ex omni natione quae sub caelo est.

⁶ Facta autem hac voce, convenit multitudo, et mente confusa est, quoniam audiebat unusquisque lingua sua illos loquentes.

⁷ Stupebant autem omnes, et mirabantur, dicentes: Nonne ecce omnes isti qui loquuntur, Galilaei sunt?

⁸ et quomodo nos audivimus unusquisque linguam nostram in qua nati sumus?

⁹ Parthi, et Medi, et AElamitae, et qui habitant Mespotamiam, Judaeam, et Cappadociam, Pontum, et Asiam,

¹⁰ Phrygiam, et Pamphyliam, AEgyptum, et partes Libyae quae est circa Cyrenen: et advenae Romani,

¹¹ Judaei quoque, et Proselyti, Cretes, et Arabes: audivimus eos loquentes nostris linguis magnalia Dei.