Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

พระยาห์เวห์ยิ่งใหญ่กว่าพระทั้งปวง

¹² หลังจากนั้นถ้อยคำของพระยาห์เวห์ได้มาถึงผมว่า ¹³ “เจ้าลูกมนุษย์ สมมุติว่ามีประเทศหนึ่งที่ทำบาปต่อเรา โดยไม่จงรักภักดีต่อเรา และเราได้ลงโทษมัน ด้วยการตัดเสบียงอาหาร และส่งความอดอยากมา และฆ่าทั้งคนและสัตว์ของมัน ¹⁴ ถึงแม้ โนอาห์^[a] ดาเนียล^[b] และโยบ^[c] จะอยู่ท่ามกลางพวกเขา สามคนนี้ก็จะช่วยกู้ได้แต่ชีวิตของตัวเองเท่านั้น เพราะพวกนี้ทำตามใจเรา” พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตพูดไว้ว่าอย่างนั้น

¹⁵ “หรือเราอาจจะส่งสัตว์ป่าที่ดุร้ายเข้าไปฆ่าคนในแผ่นดินนั้นจนหมด ทำให้แผ่นดินนั้นกลายเป็นที่รกร้างที่ไม่มีใครกล้าผ่านไป เพราะสัตว์ร้ายเหล่านั้น ¹⁶ เรา ยาห์เวห์ องค์เจ้าชีวิต จะบอกว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ขนาดไหน ก็ให้แน่ใจขนาดนั้นเลยว่า แม้ถ้า โนอาห์ ดาเนียล และโยบ จะอาศัยอยู่ที่นั่น พวกเขาก็ไม่สามารถช่วยใครได้เลย แม้แต่ลูกชายลูกสาวของพวกเขาเอง มีแต่ตัวพวกเขาเองเท่านั้นที่จะรอด และแผ่นดินนั้นจะกลายเป็นที่รกร้าง

¹⁷ หรือเราอาจจะนำดาบเข้ามาทำลายแผ่นดินนั้นก็ได้ กองทัพของศัตรูจะบุกเข้ามาฆ่าทั้งคนและสัตว์ในแผ่นดินนั้น ¹⁸ เรา ยาห์เวห์ ผู้เป็นองค์เจ้าชีวิตจะบอกว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ขนาดไหน ก็ให้แน่ใจขนาดนั้นเลยว่า ถึงโนอาห์ ดาเนียล และโยบ จะอาศัยอยู่ที่นั่น พวกเขาก็จะไม่สามารถช่วยใครให้รอดได้ แม้แต่ลูกชายและลูกสาวของพวกเขาเอง มีแต่ตัวพวกเขาเองเท่านั้นที่จะรอด

¹⁹ หรือเราอาจจะส่งโรคระบาดเข้าไปในแผ่นดินนั้นก็ได้ เราจะทำให้แผ่นดินนั้นได้รู้สึกถึงความโกรธของเราเต็มๆ เราจะฆ่าทั้งคนและสัตว์ ²⁰ เรา ยาห์เวห์ ผู้เป็นองค์เจ้าชีวิต บอกว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ขนาดไหน ก็ให้แน่ใจขนาดนั้นเลยว่า ถึงโนอาห์ ดาเนียล และโยบจะอาศัยอยู่ที่นั่นด้วย พวกเขาก็จะไม่สามารถช่วยใครได้เลย แม้แต่ลูกชายและลูกสาวของตัวเอง พวกเขาจะช่วยได้แต่ชีวิตของตัวพวกเขาเองเท่านั้น เพราะพวกเขาทำตามใจเรา”

²¹ พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตพูดว่า

“มันจะยิ่งแน่กว่านั้นอีกในกรณีของเยรูซาเล็มนี้ ว่าจะไม่มีใครสามารถช่วยได้ เมื่อเราส่งการลงโทษอันโหดร้ายสี่อย่างนี้มา คือ ดาบ ความอดอยาก สัตว์ป่าที่ดุร้าย และโรคระบาด ให้เกิดกับพวกเขา เพื่อกำจัดทั้งคนและสัตว์ในแผ่นดินนี้ ²² แต่ไม่น่าเชื่อ จะยังมีบางคนรอดชีวิต แล้วพวกเขาจะพาลูกชายลูกสาวหนีออกมา พวกเขาจะออกมาหาเจ้า แล้วเมื่อเจ้าสังเกตดูชีวิตของพวกเขาและสิ่งชั่วๆที่พวกเขาทำ เจ้าจะได้รู้สึกดีขึ้น เกี่ยวกับความหายนะที่เราทำให้เกิดขึ้นในเยรูซาเล็ม และเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้ที่เรานำมาสู่พวกเขา

²³ เมื่อเจ้าเห็นว่าพวกเขาใช้ชีวิตยังไง และเห็นความชั่วร้ายต่างๆที่พวกเขาทำ เจ้าจะได้รู้สึกดีขึ้น และจะได้รู้ว่าเรามีเหตุผลที่ได้ทำสิ่งทั้งหมดนั้นกับพวกเขา” พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตพูดว่าอย่างนั้น

พระเยซูช่วยผู้หญิงกรีก

(มธ. 15:21-28)

²⁴ พระเยซูจากที่นั่นเข้าไปยังเขตแดนเมืองไทระ แล้วพระองค์เข้าไปอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง ไม่ต้องการให้คนรู้ แต่ก็ไม่สามารถซ่อนตัวได้

²⁵ พอหญิงคนหนึ่งที่มีลูกสาวที่ถูกผีชั่วสิงอยู่รู้ว่าพระองค์มา เธอจึงมากราบแทบเท้าของพระเยซู ²⁶ หญิงคนนี้เป็นคนกรีก^[a] เกิดที่แคว้นฟีนีเซียในประเทศซีเรีย เธอมาขอร้องให้พระเยซูช่วยขับไล่ผีชั่วที่สิงลูกสาวของเธออยู่

²⁷ แล้วพระองค์พูดว่า “มันไม่ถูกต้องที่จะเอาอาหารของลูกๆไปโยนให้หมากิน ต้องให้ลูกๆกินอิ่มเสียก่อน”

²⁸ แต่เธอตอบว่า “ใช่ค่ะท่าน แต่หมาก็ยังได้กินเศษอาหารของเด็กๆที่ตกอยู่ใต้โต๊ะเลย”

²⁹ พระองค์พูดว่า “ตอบได้ดีมาก กลับไปบ้านเถอะ เพราะผีชั่วได้ออกจากลูกสาวคุณแล้ว”

³⁰ เมื่อเธอกลับถึงบ้าน ก็เห็นลูกสาวนอนอยู่บนเตียง และผีชั่วได้ออกไปแล้ว