Revised Common Lectionary (Complementary)

คนนมัสการแค่เป็นพิธี

⁶ เรา ยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น พูดกับพวกเจ้าที่เป็นนักบวชว่า

“ลูกย่อมให้เกียรติกับพ่อ คนใช้ก็ย่อมให้เกียรติกับเจ้านาย เราเป็นพ่อของเจ้า แล้วไหนล่ะ เกียรติที่เราควรจะได้รับ เราเป็นเจ้านายของเจ้า แล้วไหนล่ะ ความยำเกรงที่คนควรจะให้เรา พวกเจ้าดูหมิ่นชื่อของเรา”

แต่เจ้าถามว่า “พวกเราดูหมิ่นพระองค์ตรงไหน”

⁷ พระยาห์เวห์ตอบว่า “ก็ตอนที่เจ้าเอาอาหารที่ไม่บริสุทธิ์มาถวายบนแท่นบูชาของเราไง”

แต่พวกเจ้ายังเถียงอีกว่า “เราทำให้มันไม่บริสุทธิ์ยังไงหรือ”

พระยาห์เวห์ตอบว่า “ก็ตอนที่พวกเจ้าพูดว่า ‘ไม่เห็นต้องให้เกียรติอะไรนักหนาต่อแท่นบูชาของพระยาห์เวห์’ ⁸ ตอนที่พวกเจ้าเอาสัตว์ตาบอดมาถวายเรา เจ้าคิดว่ามันไม่ผิดหรือ และตอนที่เจ้าเอาสัตว์ที่ขาเป๋หรือป่วยมาถวายเรา เจ้าคิดว่ามันไม่ผิดหรือ” พระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น บอกว่า “ลองเอาสัตว์พวกนั้นไปให้กับผู้ว่าของเจ้าดูสิ ดูสิว่าเขาจะพอใจเจ้าหรือเปล่า ดูสิว่าจะทำให้เขาอยากจะช่วยเจ้าหรือเปล่า”

⁹ “พวกเจ้านักบวช ลองอ้อนวอนพระเจ้าให้เมตตาพวกเราหน่อยสิ ตอนที่เจ้านำของพิกลพิการมาถวายนั้น ดูสิว่าพระองค์อยากจะช่วยเจ้าหรือเปล่า”

¹⁰ พระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นพูดว่า “เราหวังเหลือเกินว่า จะมีใครสักคนในพวกเจ้าที่ไปปิดประตูวิหารนั้น เพื่อว่าเจ้าจะได้ไม่ก่อไฟที่ไร้ประโยชน์บนแท่นบูชาของเรา เราไม่พอใจเจ้า และเราก็จะไม่รับของถวายจากมือเจ้าด้วย”

¹¹ พระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นพูดว่า “จริงๆแล้ว คนชาติอื่นยังให้เกียรติเรามากกว่าเจ้าเสียอีก จากทิศตะวันออกถึงทิศตะวันตก มีผู้คนในทุกชนชาติที่ให้เกียรติเรา ผู้คนทุกหนแห่งต่างก็ถวายเครื่องหอม พร้อมๆกับของถวายอันบริสุทธิ์ให้กับเรา เพราะมีผู้คนในทุกชนชาติให้เกียรติเรา”

¹² พระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นพูดว่า “แต่พวกเจ้าดูหมิ่นเราเมื่อเจ้าพูดว่า

‘แท่นบูชาของพระยาห์เวห์นั้นศักดิ์สิทธิ์ตรงไหน และอาหารที่อยู่บนแท่นนั้นก็ไม่เห็นจะพิเศษตรงไหน’ ¹³ และเจ้ายังพูดว่า ‘น่าเบื่อจริงๆ’ และทำหน้าเซ็งๆใส่เรา เจ้าได้เอาสัตว์ที่ขโมยมา หรือสัตว์ขาเป๋ หรือสัตว์ที่เจ็บป่วย แล้วเจ้าก็เอามันมาถวายให้กับเรา เจ้าคิดว่าเราจะพอใจรับมันมาจากมือของเจ้าอย่างนั้นหรือ ¹⁴ คนที่มีสัตว์ตัวผู้ในฝูงที่สามารถเอามาถวายให้กับพระยาห์เวห์ได้ และเขาก็ได้สาบานไว้แล้วที่จะเอาสัตว์ตัวนั้นมาถวาย แต่พอถึงเวลา เขากลับเอาตัวที่พิการมาถวายแทน คนขี้โกงอย่างนี้จะถูกสาปแช่ง เพราะเราเป็นกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ และเป็นที่เกรงกลัวของผู้คนที่อยู่ในชนชาติต่างๆ”

นักบวชดีกับนักบวชเลว

2 พระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นพูดว่า “ฟังให้ดี พวกนักบวชทั้งหลาย คำสั่งนี้มีไว้สำหรับพวกเจ้า ² ถ้าพวกเจ้าไม่เชื่อฟังเรา และไม่ใส่ใจให้เกียรติเรา เราก็จะสาปแช่งเจ้า เราจะเอาพระพรต่างๆของเจ้าไป และสาปแช่งเจ้าแทน ความจริงเราก็ได้ทำอย่างนั้นแล้ว เพราะเจ้าไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้

³ เราจะลงโทษลูกหลานของเจ้า แล้วเราจะเอาขี้จากไส้ของสัตว์ที่เจ้าเอามาถวายในเทศกาลของเจ้า มาละเลงหน้าเจ้า แล้วคนก็จะแบกเจ้าโยนออกไปที่กองขี้เหล่านั้น ⁴ และพวกเจ้าก็จะได้รู้ว่าเป็นเราเองที่ส่งคำสั่งนี้มาให้กับเจ้า เพื่อว่าข้อตกลงที่เราได้ทำไว้กับเผ่าเลวีจะคงอยู่ต่อไป”

⁵ พระยาห์เวห์พูดว่า “เราได้ทำข้อตกลงกับเผ่าเลวี เพื่อเราจะได้ให้ชีวิตและสันติสุขกับพวกเขา และเราก็ได้ให้ชีวิตและสันติสุขอย่างนั้นกับพวกเขาแล้ว เพื่อว่าพวกเขาจะได้เคารพนับถือเรา

และพวกเขาก็ได้เคารพนับถือ

และตะลึงพรึงเพริดไปกับความยิ่งใหญ่ของเรา ⁶ พวกเขาสอนความจริงอย่างสัตย์ซื่อ

และไม่เคยสอนสิ่งที่วิปริตชั่วร้าย

เขาใช้ชีวิตอยู่กับเราอย่างสันติ

และทำในสิ่งที่ถูกต้อง

เขาพาคนเป็นจำนวนมาก

ให้หันกลับจากการทำผิด

⁷ ที่พวกเขาเป็นอย่างนั้น ก็เพราะว่า

นักบวชควรจะสอนความจริงอย่างระมัดระวัง

ผู้คนควรจะมาหานักบวชเพื่อให้นักบวชสอนเขาเกี่ยวกับกฎของพระเจ้า

เพราะว่านักบวชเป็นผู้ส่งข่าวของพระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น”

⁸ พระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นพูดว่า “แต่พวกเจ้านักบวช ได้หันไปจากทางของพระเจ้า และทำให้คนเป็นจำนวนมากทอดทิ้งกฎ พวกเจ้าได้ทำลายข้อตกลงที่เราได้ทำไว้กับเผ่าเลวี ⁹ เราถึงได้ทำให้เจ้าอับอายขายหน้าต่อหน้าคนทั้งปวง ที่เราทำอย่างนี้ ก็เพราะเจ้าไม่ได้เดินตามแนวทางของเรา แต่ละคนโอนเอียงไปทำตามสิ่งที่พวกเจ้าแปลกันเองจากกฎนั้น”

¹³ น่าละอายจริงๆพวกเจ้าที่เป็นครูสอนกฎปฏิบัติและพวกฟาริสีหน้าซื่อใจคด^[a] เจ้าปิดหนทางคนอื่นไม่ให้ไปถึงอาณาจักรแห่งสวรรค์ ตัวเจ้าเองไม่ยอมเข้าไป แล้วยังไปขัดขวางไม่ให้คนอื่นที่เขาพยายามเข้าไปอีกด้วย ^14 [b]

¹⁵ น่าละอายจริงๆพวกเจ้าที่เป็นครูสอนกฎปฏิบัติและพวกฟาริสีหน้าซื่อใจคด พวกเจ้าอุตส่าห์ข้ามน้ำข้ามทะเล เพื่อจะหาคนมานับถือศาสนาอย่างเจ้า แต่พอเจ้าได้เขามาแล้ว เจ้ากลับทำให้เขาสมควรที่จะตกนรกมากกว่าเจ้าเองถึงสองเท่า

¹⁶ น่าละอายจริงๆพวกเจ้าที่เป็นคนนำทางตาบอด พวกเจ้าสอนว่า ‘ถ้าใครสาบานต่อวิหาร ก็ไม่มีผลอะไรเลย แต่ถ้าใครสาบานต่อทองคำในวิหารนั้น เขาจะต้องทำตามคำสาบานนั้น’ ¹⁷ เจ้าคนโง่ตาบอด อันไหนสำคัญกว่ากัน ระหว่างทองคำกับวิหารที่ทำให้ทองคำนั้นศักดิ์สิทธิ์ ¹⁸ พวกเจ้ายังพูดอีกว่า ‘ถ้าใครสาบานต่อแท่นบูชา มันไม่มีผลอะไรเลย แต่ถ้าใครสาบานต่อเครื่องเซ่นไหว้บนแท่นบูชานั้น เขาต้องทำตามคำสาบานนั้น’ ¹⁹ เจ้ามันตาบอดจริงๆ อะไรสำคัญกว่ากัน ระหว่างของเซ่นไหว้กับแท่นบูชาที่ทำให้ของนั้นศักดิ์สิทธิ์ ²⁰ ด้วยเหตุนี้ คนที่สาบานต่อแท่นบูชา ก็สาบานต่อแท่นบูชารวมถึงทุกสิ่งที่อยู่บนแท่นบูชานั้นด้วย ²¹ คนที่สาบานต่อวิหาร ก็สาบานต่อวิหารรวมถึงพระองค์ผู้ที่อยู่ในวิหารนั้นด้วย ²² คนที่ได้สาบานต่อสวรรค์ ก็สาบานต่อบัลลังก์ของพระเจ้ารวมถึงพระองค์ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์นั้นด้วย

²³ น่าละอายจริงๆพวกเจ้าที่เป็นครูสอนกฎปฏิบัติและพวกฟาริสีหน้าซื่อใจคด พวกเจ้าได้ให้หนึ่งในสิบส่วนของทุกอย่างที่เจ้ามีกับพระเจ้า แม้แต่สะระแหน่ ลูกผักชี และยี่หร่า เจ้าก็ให้ แต่พวกเจ้ากลับมองข้ามเรื่องที่สำคัญกว่าในกฎปฏิบัตินั้น คือความยุติธรรม ความเมตตา และความซื่อสัตย์ การให้หนึ่งในสิบส่วนนั้นก็ดีอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ควรทิ้งคำสอนที่สำคัญกว่านี้ด้วยเหมือนกัน ²⁴ เจ้าคนนำทางตาบอด พวกเจ้ากรองแมลงออกจากน้ำดื่ม แต่กลับกลืนอูฐเข้าไปทั้งตัว^[c]

²⁵ น่าละอายจริงๆพวกเจ้าที่เป็นครูสอนกฎปฏิบัติและพวกฟาริสีหน้าซื่อใจคด พวกเจ้าได้ล้างถ้วยล้างจานแต่เพียงภายนอก แต่ภายในมีแต่ความโลภและกิเลสเต็มไปหมด ²⁶ เจ้าฟาริสีตาบอด ทำความสะอาดภายในถ้วยชามเสียก่อน แล้วภายนอกก็จะสะอาดไปเอง

²⁷ น่าละอายจริงๆพวกเจ้าที่เป็นครูสอนกฎปฏิบัติและพวกฟาริสีหน้าซื่อใจคด พวกเจ้าเหมือนกับอุโมงค์ฝังศพที่ทาสีขาว ข้างนอกดูสวยงาม แต่ข้างในเต็มไปด้วยกระดูกคนตายและสิ่งสกปรกสารพัด ²⁸ เหมือนกับพวกเจ้า ที่ภายนอกคนเห็นว่าเป็นคนที่ทำตามใจพระเจ้า แต่ภายในเต็มไปด้วยความหน้าซื่อใจคดและความชั่วร้าย