Revised Common Lectionary (Complementary)

Przewodnikowi chóru. Psalm sługi PANA, Dawida, który wypowiedział do PANA słowa tej pieśni w dniu, gdy go PAN ocalił z rąk wszystkich jego wrogów i z ręki Saula. Powiedział wtedy:

18 Będę cię miłował, PANIE, mocy moja.

² PAN moją skałą, moją twierdzą i wybawicielem. Mój Bóg moją opoką, której będę ufał, moją tarczą i rogiem mego zbawienia, moją warownią.

³ Wezwę PANA, który jest godny chwały, a będę wybawiony od moich wrogów.

⁴ Ogarnęły mnie boleści śmierci i zatrwożyły mnie potoki bezbożnych.

⁵ Boleści piekła mnie oplotły, pochwyciły mnie sidła śmierci.

⁶ W moim utrapieniu wzywałem PANA i wołałem do mego Boga. Ze swojej świątyni usłyszał mój głos, a moje wołanie dotarło przed jego oblicze, do jego uszu.

⁷ Wtedy ziemia poruszyła się i zadrżała, a posady gór zatrzęsły się i zachwiały od jego gniewu.

⁸ Z jego nozdrzy unosił się dym, z jego ust buchnął ogień trawiący, węgle zapaliły się od niego.

⁹ Nachylił niebiosa i zstąpił, a ciemność była pod jego stopami.

¹⁰ Dosiadł cheruba i latał; latał na skrzydłach wiatru.

¹¹ Z ciemności zrobił sobie ukrycie, namiotem wokół niego były ciemne wody i gęste obłoki nieba.

¹² Przed jego blaskiem rozeszły się jego obłoki, grad i węgle ogniste.

¹³ I zagrzmiał PAN na niebiosach, Najwyższy wydał swój głos, grad i węgle ogniste.

¹⁴ Wypuścił swe strzały i rozproszył ich, cisnął błyskawicami i ich rozgromił.

¹⁵ I ukazały się głębiny wód, i odsłoniły się fundamenty świata od twojego upomnienia, PANIE, i od podmuchu tchnienia twoich nozdrzy.

¹⁶ Posłał z wysoka, chwycił mnie, wyciągnął mnie z wielkich wód.

¹⁷ Ocalił mnie od potężnego wroga mego i od tych, którzy mnie nienawidzą, choć byli ode mnie mocniejsi.

¹⁸ Zaskoczyli mnie w dniu mego utrapienia, lecz PAN był moją podporą.

¹⁹ Wyprowadził mnie na miejsce przestronne, wybawił mnie, bo mnie sobie upodobał.

²³ Gdy wsiadł do łodzi, weszli za nim i jego uczniowie.

²⁴ A oto zerwała się na morzu wielka burza, tak że fale zalewały łódź. On zaś spał.

²⁵ A jego uczniowie, podszedłszy, obudzili go, mówiąc: Panie, ratuj nas! Giniemy!

²⁶ I powiedział do nich: Czemu się boicie, ludzie małej wiary? Potem wstał, zgromił wichry i morze i nastała wielka cisza.

²⁷ A ludzie dziwili się i mówili: Cóż to za człowiek, że nawet wichry i morze są mu posłuszne?