Revised Common Lectionary (Complementary)
7 “ประชาชนของเรา ฟังให้ดี แล้วเราจะพูด
อิสราเอล ฟังให้ดี เพราะเราจะเป็นพยานต่อต้านเจ้า
เราคือพระเจ้า พระเจ้าของเจ้า
8 เราจะไม่ติเตียนเจ้าเกี่ยวกับเครื่องบูชาและเครื่องเซ่นไหว้ต่างๆของเจ้า
เพราะเจ้าได้ถวายสิ่งเหล่านี้ให้กับเราเป็นประจำ
9 แต่เราจะไม่รับวัวผู้จากบ้านของเจ้า
และไม่รับแพะจากคอกของเจ้า
10 เพราะสัตว์ป่าทุกตัวเป็นของเรา
รวมทั้งวัวทุกตัวตามเทือกเขานับพันๆลูก
11 เรารู้จักนกทุกตัวบนภูเขาทั้งหลาย
รวมทั้งแมลงทุกตัวที่เคลื่อนไหวอยู่ตามท้องทุ่ง
12 ถ้าเราหิว เราจะไม่บอกเจ้า
เพราะเราเป็นเจ้าของโลกนี้ และทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่บนมัน
13 เราไม่กินเนื้อวัว
และไม่ดื่มเลือดแพะ
14 แต่ให้การขอบพระคุณเป็นเครื่องบูชาที่พวกเจ้าเอามาถวายเรา[a]
และให้แก้บนของเจ้าต่อพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดด้วย
15 เมื่อเจ้าพบกับความทุกข์ยาก ก็ให้เรียกหาเรา
แล้วเราจะช่วยกู้เจ้า แล้วเจ้าจะได้สรรเสริญเรา”
40 ให้เราทดสอบและสำรวจถึงการกระทำของเรา
แล้วหันกลับไปหาพระยาห์เวห์
41 ให้เรายกใจของเราพร้อมกับมือทั้งสองขึ้น
ต่อพระเจ้าในสวรรค์และพูดว่า
42 “ข้าแต่พระยาห์เวห์ พวกเราได้ทำบาปและกบฏต่อพระองค์
และพระองค์ไม่ได้ให้อภัยพวกเรา
43 พระองค์ได้ปกคลุมเราด้วยความโกรธและไล่ติดตามเรา
พระองค์ฆ่าเราอย่างไม่ปรานี
44 พระองค์เอาเมฆมาปกคลุมพระองค์ไว้
เพื่อป้องกันไม่ให้คำอธิษฐานผ่านไปถึงพระองค์
45 พระองค์ทำให้เราเป็นเหมือนกับเศษเดนและขยะ
ท่ามกลางชนชาติอื่นๆ
46 พวกศัตรูของเรา
พูดหัวเราะเยาะดูถูกพวกเรา
47 พวกเราตื่นตระหนกและตกอยู่ในหลุมพราง
อยู่ในความพินาศและถูกทำลาย”
48 น้ำตาไหลจากดวงตาของผมอย่างสายน้ำ
เพราะคนของผมล่มจม
49 น้ำตาของผมไหลอย่างไม่ขาดสาย
ผมจะร้องไห้ไม่หยุด
50 จนกว่าพระยาห์เวห์จะมองลงมาจากสวรรค์
และเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
51 จิตวิญญาณของผมเป็นทุกข์ยิ่งนัก
เพราะผมเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับเด็กสาวๆในเมืองผม
52 คนเหล่านั้นที่เป็นศัตรูกับผมโดยไม่มีสาเหตุ
ไล่ล่าผมเหมือนกับนกตัวหนึ่ง
53 พวกเขากะจะจบชีวิตผมด้วยการโยนผมลงไปในบ่อ
และเอาหินขว้างผม
54 น้ำได้ไหลท่วมหัวผม
ผมพูดว่า “ชีวิตของผมจบสิ้นแล้ว”
55 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าเรียกชื่อของพระองค์
จากหลุมที่ลึกที่สุด
56 ขอช่วยฟังเสียงร้องของข้าพเจ้าด้วย ขออย่าได้ปิดหูพระองค์
จากเสียงร้องละห้อยของข้าพเจ้า
จากเสียงร้องให้ช่วยของข้าพเจ้า
57 เมื่อข้าพเจ้าเรียกหาพระองค์ ขอให้พระองค์เข้ามาใกล้ด้วยเถิด
ขอพระองค์ปลอบว่า “อย่ากลัวเลย”
58 องค์เจ้าชีวิต ขอช่วยแก้ต่างให้กับข้าพเจ้าด้วย
ขอพระองค์ช่วยไถ่ชีวิตข้าพเจ้าคืนมาด้วยเถิด
เปาโลบนเกาะมอลตา
28 หลังจากทุกคนมาถึงฝั่งอย่างปลอดภัยแล้ว พวกเราถึงรู้ว่าเกาะแห่งนี้ชื่อว่ามอลตา 2 คนพื้นเมืองที่นี่ใจดีกับพวกเราเหลือเกิน พวกเขาก่อไฟต้อนรับพวกเราทุกคน เนื่องจากฝนเพิ่งตกและอากาศหนาว 3 เปาโลได้เก็บกิ่งไม้กองหนึ่งมาสุมไฟ มีงูพิษตัวหนึ่งเลื้อยออกมาเพราะถูกความร้อน มันกัดติดอยู่กับมือของเปาโล 4 เมื่อพวกคนพื้นเมืองเห็นงูห้อยอยู่ที่มือของเปาโล พวกเขาก็พูดกันว่า “คนผู้นี้ต้องเป็นฆาตกรแน่ๆถึงแม้เขาจะรอดตายจากทะเล แต่เจ้าแม่แห่งความยุติธรรม[a] ไม่ยอมให้เขารอดตายไปได้” 5 แต่เปาโลสะบัดงูตกลงไปในกองไฟ โดยที่ตัวเขาไม่เป็นอันตรายแม้แต่นิดเดียว 6 พวกเขาคาดว่าเปาโลคงจะต้องบวม หรือไม่ก็ล้มลงขาดใจตายทันที แต่หลังจากที่ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับเปาโล พวกเขาก็เปลี่ยนใจและพูดว่า เปาโลเป็นเทพเจ้า
7 ใกล้ๆแถวนั้น มีทุ่งหญ้าของหัวหน้าเกาะที่ชื่อว่า ปูบลิอัส เขาเชิญพวกเราเข้าไปในบ้าน และเลี้ยงดูปูเสื่อพวกเราเป็นอย่างดีถึงสามวัน 8 พ่อของปูบลิอัสนอนป่วยเป็นไข้ และเป็นโรคบิด[b] อยู่บนเตียง เปาโลจึงเดินเข้าไปหา หลังจากที่เปาโลอธิษฐานแล้วก็วางมือบนตัวเขา แล้วเขาก็หาย 9 เมื่อเรื่องนี้เกิดขึ้น คนป่วยคนอื่นๆที่อยู่บนเกาะนี้ ต่างก็พากันมาให้เปาโลรักษาจนหายหมดทุกคน 10 คนบนเกาะนับถือพวกเรามาก เมื่อถึงเวลาที่จะแล่นเรือต่อไป พวกเขาจัดแจงหาสิ่งของต่างๆที่จำเป็นสำหรับการเดินทางมาให้
พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย ภาคคำสัญญาใหม่ © 2015 Bible League International