Revised Common Lectionary (Complementary)

Pieśń stopni.

130 Z głębokości wołam do ciebie, PANIE.

² Panie, wysłuchaj mego głosu. Nakłoń swych uszu na głos mojego błagania.

³ PANIE, jeśli będziesz zważał na nieprawości, o Panie, któż się ostoi?

⁴ Ale u ciebie jest przebaczenie, aby się ciebie bano.

⁵ Oczekuję PANA, moja dusza oczekuje; i w jego słowie pokładam nadzieję.

⁶ Moja dusza oczekuje Pana bardziej niż strażnicy świtu, bardziej niż ci, którzy strzegą do poranka.

⁷ Niech Izrael oczekuje PANA; u PANA bowiem jest miłosierdzie i u niego obfite odkupienie.

⁸ On sam odkupi Izraela ze wszystkich jego nieprawości.

2 A po kilku dniach znowu przyszedł do Kafarnaum i usłyszano, że jest w domu.

² I zaraz zeszło się tak wielu ludzi, że nie mogli się zmieścić nawet przed drzwiami. I głosił im słowo Boże.

³ Wtedy przyszli do niego, niosąc sparaliżowanego, a niosło go czterech ludzi.

⁴ A gdy nie mogli do niego podejść z powodu tłumu, odkryli dach nad miejscem, gdzie był Jezus, wyłamali go i spuścili na dół posłanie, na którym leżał sparaliżowany.

⁵ A Jezus, widząc ich wiarę, powiedział do sparaliżowanego: Synu, twoje grzechy są ci przebaczone.

⁶ A byli tam niektórzy z uczonych w Piśmie, siedząc i myśląc w swoich sercach:

⁷ Czemu on mówi takie bluźnierstwa? Któż może przebaczać grzechy oprócz samego Boga?

⁸ A zaraz Jezus, poznawszy w swym duchu, że tak myśleli, powiedział do nich: Czemuż tak myślicie w swoich sercach?

⁹ Cóż jest łatwiej – powiedzieć sparaliżowanemu: Przebaczone są ci grzechy, czy powiedzieć: Wstań, weź swoje posłanie i chodź?

¹⁰ Ale żebyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi moc przebaczać grzechy – powiedział do sparaliżowanego:

¹¹ Mówię ci: Wstań, weź swoje posłanie i idź do domu.

¹² A on natychmiast wstał, wziął swoje posłanie i wyszedł na oczach wszystkich, tak że wszyscy byli zdumieni i chwalili Boga, mówiąc: Nigdy nie widzieliśmy czegoś takiego.