Revised Common Lectionary (Complementary)

²¹ Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.

²² Jestem bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.

²³ Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.

²⁴ Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.

²⁵ Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; gdy mnie widzą, kiwają głowami.

²⁶ Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;

²⁷ Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.

²⁸ Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; gdy powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.

²⁹ Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.

³⁰ Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;

³¹ Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.

⁶ W inny szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek, który miał uschłą prawą rękę.

⁷ I obserwowali go uczeni w Piśmie i faryzeusze, czy uzdrowi w szabat, aby znaleźć powód do oskarżenia go.

⁸ Ale on znał ich myśli i powiedział do człowieka, który miał uschłą rękę: Podnieś się i stań na środku. A on podniósł się i stanął.

⁹ Wtedy Jezus powiedział do nich: Spytam was o pewną rzecz: Czy wolno w szabaty czynić dobrze, czy źle? Ocalić życie czy zniszczyć?

¹⁰ A spojrzawszy wokoło po wszystkich, powiedział do tego człowieka: Wyciągnij rękę. A on to zrobił i jego ręka znowu stała się zdrowa tak jak druga.

¹¹ Ale oni wpadli we wściekłość i rozmawiali między sobą, co by zrobić Jezusowi.