Revised Common Lectionary (Complementary)

²¹ Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.

²² Jestem bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.

²³ Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.

²⁴ Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.

²⁵ Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; gdy mnie widzą, kiwają głowami.

²⁶ Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;

²⁷ Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.

²⁸ Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; gdy powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.

²⁹ Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.

³⁰ Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;

³¹ Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.

⁷ Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos;

⁸ Nie zatwardzajcie waszych serc jak podczas rozdrażnienia, w dniu próby na pustyni;

⁹ Gdzie mnie wystawiali na próbę wasi ojcowie i doświadczali, i oglądali moje dzieła przez czterdzieści lat.

¹⁰ Dlatego się rozgniewałem na to pokolenie i powiedziałem: Oni zawsze błądzą sercem i nie poznali moich dróg;

¹¹ Toteż przysiągłem w moim gniewie, że nie wejdą do mojego odpoczynku.

¹² Uważajcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was przewrotnego serca niewiary, które by odstępowało od Boga żywego;

¹³ Lecz zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, dopóki nazywa się „Dzisiaj”, aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu.

¹⁴ Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli tylko nasze pierwotne przeświadczenie aż do końca niewzruszenie zachowamy.

¹⁵ Dopóki jest powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos, nie zatwardzajcie waszych serc jak w dniu rozdrażnienia.

¹⁶ Niektórzy bowiem usłyszawszy, rozdrażnili Pana, ale nie wszyscy z tych, którzy wyszli z Egiptu pod wodzą Mojżesza.

¹⁷ A na kogo gniewał się przez czterdzieści lat? Czy nie na tych, którzy zgrzeszyli, a których ciała legły na pustyni?

¹⁸ A którym przysiągł, że nie wejdą do jego odpoczynku, jeśli nie tym, którzy byli nieposłuszni?

¹⁹ Widzimy więc, że nie mogli wejść z powodu niewiary.

4 Bójmy się więc, gdy jeszcze trwa obietnica wejścia do jego odpoczynku, aby czasem się nie okazało, że ktoś z was jej nie osiągnął.

² I nam bowiem głoszono ewangelię jak i tamtym. Lecz tamtym nie pomogło słowo, które słyszeli, gdyż nie było powiązane z wiarą tych, którzy je słyszeli.

³ Bo do odpoczynku wchodzimy my, którzy uwierzyliśmy, jak powiedział: Dlatego przysiągłem w moim gniewie, że nie wejdą do mojego odpoczynku, choć jego dzieła były dokonane od założenia świata.

⁴ Powiedział bowiem w pewnym miejscu o siódmym dniu tak: I odpoczął Bóg siódmego dnia od wszystkich swoich dzieł.

⁵ A tutaj znowu: Nie wejdą do mego odpoczynku.

⁶ Ponieważ więc jest tak, że niektórzy mają wejść do niego, a ci, którym najpierw głoszono, nie weszli z powodu niewiary;

⁷ Znowu wyznacza pewien dzień, mówiąc przez Dawida po tak długim czasie „Dzisiaj”, jak to zostało powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos, nie zatwardzajcie waszych serc.

⁸ Gdyby bowiem Jozue zapewnił im odpoczynek, Bóg nie mówiłby potem o innym dniu.

⁹ A tak zostaje jeszcze odpoczynek dla ludu Bożego.

¹⁰ Kto bowiem wszedł do jego odpoczynku, on także odpoczął od swoich czynów, tak jak Bóg od swoich.

¹¹ Starajmy się więc wejść do owego odpoczynku, aby nikt nie wpadł w ten sam przykład niewiary.