Revised Common Lectionary (Complementary)

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.

64 Wysłuchaj, o Boże, mego głosu, gdy się modlę; zachowaj moje życie od strachu przed wrogiem.

² Ukryj mnie przed tajemną radą złoczyńców, przed zgrają czyniących nieprawość;

³ Którzy naostrzyli swój język jak miecz, nałożyli swoje strzały, słowa jadowite;

⁴ Aby strzelać z ukrycia w niewinnego; strzelają znienacka i nikogo się nie boją.

⁵ Utwierdzają się w złym zamiarze, zmawiają się, jak ukryć pułapki, i mówią: Któż je zobaczy?

⁶ Szukają nieprawości, starannie jej poszukują; ich wnętrze i serce są głębokie.

⁷ Ale Bóg wypuści na nich strzałę, nagle odniosą rany;

⁸ Własny język doprowadzi ich do upadku; wszyscy, którzy ich zobaczą, uciekną.

⁹ I zlękną się wszyscy ludzie, będą opowiadali o dziele Boga i zrozumieją jego czyny.

¹⁰ A sprawiedliwy będzie się weselić w PANU i będzie mu ufał; i będą się chlubili wszyscy prawego serca.

³⁷ Nazajutrz, gdy zeszli z góry, mnóstwo ludzi wyszło mu naprzeciw.

³⁸ Nagle jakiś człowiek z tłumu zawołał: Nauczycielu, proszę cię, spójrz na mego syna, bo to mój jedynak.

³⁹ I oto duch dopada go, a on nagle krzyczy. Szarpie nim tak, że się pieni i potłukłszy go, niechętnie od niego odchodzi.

⁴⁰ I prosiłem twoich uczniów, aby go wypędzili, ale nie mogli.

⁴¹ Wtedy Jezus odpowiedział: O pokolenie bez wiary i przewrotne! Jak długo będę z wami i jak długo mam was znosić? Przyprowadź tu swego syna.

⁴² A gdy on jeszcze podchodził, powalił go demon i zaczął nim targać. Lecz Jezus zgromił ducha nieczystego, uzdrowił chłopca i oddał go jego ojcu.

⁴³ I zdumieli się wszyscy potęgą Boga. A gdy się dziwili wszystkiemu, co czynił Jezus, on powiedział do swoich uczniów: