Revised Common Lectionary (Complementary)
Dee 122 Psalm
En leet fonn nehejcht gone.
1 Ekj freid mie aus see to mie säde: "Well wie no däm Herr Gott sien Hus gone."
2 Onnse Feet selle enn diene Paute stone, O Jerusalem.
3 Jerusalem es ne Staut dee soo jebuet es daut dee toop paust ;
4 Wua dee Jeschlajchte han gone, däm Herr Gott siene Jeschlajchte; fa daut Iesrael Zeijchnis; Dank to jäwe to däm Herr Gott sien Nome.
5 Dan dee Jerejcht Troone sent doa bestädijcht, Doft sien Hus siene Troone.
6 Doot bäde fa Fräd fa Jerusalem; dee die Leef habe selle Woolhabent senne.
7 Mucht Fräd enn diene Wenj senne, Woolhabent enn diene Torme.
8 Omm miene Breeda un Komrode äare haulwe woa ekj nu sjae: Fräd met junt,
9 Ekj woa dien Goots seakje wäajen däm Herr Gott, onns Gott, sien Hus.
4 En ekj saj ju, miene Frind, engst ju nich fa daen, dee daem Kjarpa kjenne Doot moake, oba wiede nusscht meeha doone kjenne;
5 Oba ekj woa ju woarne fa waem jie junt aengste selle; aengst ju fa daem, dee no daem daut hee daen Kjarpa doot juemoakt haft, dee Follmacht haft enne Hal enenn to schmiete - yo, ekj saj ju, engst ju fa daem!
6 Woare nich fief Spoalinje fa twee Tsent fekofft? doch nich eena fonn dee es bie Gott fejaete.
7 Oba sogoa dee Hoa opp jun Kopp sent aule jetalt; jie sent meeha weat aus fael Spoalinje.
8 Oba ekj saj ju, waeaemma mie fer Mensche bekjant, daem woat de Menschesaen uk fer Gott siene Enjel bekjane;
9 En waeaemma sikj fonn mie loosajcht fer Mensche, fonn daem woa ekj mie uk loosaje fer Gott siene Enjel.
10 En waeaemma en Wuat raet jaejen daen Menschsaen, daut woat am fejaeft woare, oba waeaemma jaejen daen Heilje Jeist lastat, daem woat daut nich fejaeft woare.
11 Wan see junt enne Sienagooge fer Harsche en Jewaultje brinje, sorcht nich aewa woo, oda waut jie auntwuate oda saje selle;
12 Dan dee Heilje Jeist woat ju enn dee Stund leare waut jie saje selle."
Copyright © 2001 by Elmer Reimer