Revised Common Lectionary (Complementary)

อธิษฐานและวางใจในพระเจ้า

มิคทาม^[a]ของดาวิด

เรื่องที่เนบูคัดเนสซาร์ฝันเป็นจริง

²⁸ สิ่งเหล่านี้ได้เกิดขึ้นกับกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ ²⁹ เวลาผ่านไป 12 เดือนเต็ม ขณะที่ท่านกำลังเดินอยู่บนดาดฟ้าของราชวังในบาบิโลน ³⁰ กษัตริย์กล่าวว่า “บาบิโลนช่างยิ่งใหญ่อะไรเช่นนี้ และเราสร้างขึ้นมาเองด้วยอานุภาพอันยิ่งใหญ่ให้เป็นราชวัง และเพื่อเป็นบารมีแห่งความยิ่งใหญ่ของเรา” ³¹ กษัตริย์ยังพูดไม่ทันขาดคำ ก็มีเสียงจากฟ้าสวรรค์กล่าวกับท่านว่า “โอ กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ เราขอบอกเจ้าว่า สิทธิอำนาจของเจ้าไม่อยู่กับเจ้าแล้ว ³² เจ้าจะถูกขับไล่ไปจากผู้คน และเจ้าจะอาศัยอยู่กับบรรดาสัตว์ป่าในทุ่ง และเจ้าจะต้องกินหญ้าอย่างโค เวลาจะผ่านพ้นเจ้าไป 7 ระยะ จนกว่าเจ้าจะตระหนักว่าพระเจ้าผู้สูงสุดปกครองอาณาจักรของมนุษย์ และมอบให้แก่ผู้ที่พระองค์ประสงค์” ³³ ในทันใดนั้น เนบูคัดเนสซาร์ก็ตกอยู่ในสภาพดังกล่าว ท่านถูกขับไล่ไปจากผู้คน และรับประทานหญ้าอย่างโค และร่างกายของท่านเปียกชุ่มด้วยน้ำค้างจากฟ้าสวรรค์ จนผมยาวปานขนนกอินทรี และเล็บยาวเหมือนอุ้งเท้านก

สิ่งที่เนบูคัดเนสซาร์ได้รับกลับคืน

³⁴ “เมื่อเวลาผ่านไปตามที่กำหนดแล้ว เราคือเนบูคัดเนสซาร์แหงนหน้าขึ้นสู่ฟ้าสวรรค์ และความมีสติยั้งคิดของเราก็กลับคืนมา เราจึงสรรเสริญองค์ผู้สูงสุด และถวายพระเกียรติและพระบารมีแด่พระองค์ผู้ดำรงชีวิตชั่วนิรันดร์กาล

³⁶ ในขณะเดียวกัน ความมีสติยั้งคิดของเราก็กลับคืนมา ความยิ่งใหญ่ และความรุ่งเรืองกลับคืนมาเพื่อบารมีของอาณาจักรของเรา บรรดาที่ปรึกษาและขุนนางของเราต้อนรับเรา เราได้รับอาณาจักรกลับคืนพร้อมด้วยเกียรติที่เพิ่มพูนสูงส่งยิ่งกว่าเดิม ³⁷ มาบัดนี้ เราคือเนบูคัดเนสซาร์ ขอสรรเสริญ เชิดชู และยกย่องกษัตริย์แห่งฟ้าสวรรค์ เพราะทุกสิ่งที่พระองค์กระทำถูกต้อง และวิถีทางของพระองค์เป็นธรรม และพระองค์สามารถทำให้บรรดาผู้ที่ดำเนินชีวิตในความหยิ่งยโสต้องถ่อมตัวลง”

อุปมาเรื่องผู้เช่าสวนองุ่น

12 พระองค์กล่าวกับพวกเขาเป็นอุปมาว่า “ชายคนหนึ่งปลูกสวนองุ่นไว้ ซึ่งมีกำแพงที่สร้างล้อมไว้โดยรอบ แล้วก็ขุดบ่อสำหรับเครื่องสกัดเหล้าองุ่น เขาสร้างหอคอยไว้และให้พวกชาวสวนเช่า แล้วก็เดินทางไปต่างประเทศ ² เมื่อถึงเวลาเก็บผล เขาใช้คนรับใช้คนหนึ่งไปหาพวกคนเช่าสวน เพื่อรับส่วนปันผลจากคนเช่าสวนบ้าง ³ พวกคนเช่าสวนจับตัวเขาไว้ ทุบตี แล้วก็ไล่เขากลับไปมือเปล่า ⁴ ชายเจ้าของสวนจึงส่งคนรับใช้อีกคนไป พวกเขาก็ทำร้ายที่ศีรษะและลบหลู่เขา ⁵ เขาใช้อีกคนไปซึ่งพวกเขาก็ฆ่าเสีย คนอื่นๆ อีกจำนวนมากก็เช่นกัน บ้างก็ถูกเฆี่ยน บ้างก็ถูกฆ่า

⁶ ชายเจ้าของสวนมีเหลืออีกคนที่จะส่งไปคือลูกชายที่รัก เขาส่งไปหาเป็นคนสุดท้ายโดยคิดว่า ‘พวกเขาจะนับถือลูกของเราคนนั้น’ ⁷ แต่พวกคนเช่าสวนพูดกันว่า ‘คนนี้เป็นทายาท มาช่วยกันฆ่าเขาเถิด แล้วมรดกจะได้ตกเป็นของพวกเรา’ ⁸ เขาทั้งหลายจึงจับตัวลูกคนนั้นฆ่าเสีย แล้วโยนตัวออกไปจากสวนองุ่น ⁹ เจ้าของสวนองุ่นจะทำอย่างไร เขาจะมาฆ่าพวกคนเช่าสวน และยกสวนองุ่นให้แก่คนอื่นๆ ไป ¹⁰ พวกท่านไม่เคยอ่านพระคัมภีร์ตอนนี้หรือว่า

¹² แล้วพวกเขาก็พยายามที่จะจับกุมพระเยซู แต่ยังกลัวฝูงชนเพราะเขาทราบว่า พระองค์กล่าวเป็นอุปมาเพื่อกระทบพวกเขาเอง เขาจึงเดินจากพระองค์ไป