Revised Common Lectionary (Complementary)

Przewodnikowi chóru. Psalm i pieśń Dawida.

65 Tobie, Boże, należy się chwała na Syjonie i tobie złożone śluby należy wypełnić.

² Ty wysłuchujesz modlitwy, dlatego do ciebie przyjdzie wszelkie ciało.

³ Wielkie nieprawości wzięły górę nad nami; ty oczyszczasz nasze występki.

⁴ Błogosławiony, kogo ty wybierasz i przyjmujesz, aby mieszkał w twoich przedsionkach; będziemy nasyceni dobrami twego domu, twej świętej świątyni.

⁵ Straszliwymi rzeczami odpowiesz nam według sprawiedliwości, Boże naszego zbawienia, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.

⁶ Ty, który utwierdzasz góry swoją mocą, przepasany potęgą;

⁷ Ty, który uciszasz szum morza, szum jego fal, i wrzawę narodów;

⁸ Mieszkańcy krańców ziemi boją się twoich znaków; ty radujesz ich nastawaniem poranka i wieczora.

⁹ Nawiedzasz ziemię i zraszasz ją, wzbogacasz ją obficie strumieniem Bożym pełnym wody. Przygotowujesz im zboże, gdy tak przysposabiasz ziemię.

¹⁰ Nawadniasz jej zagony, wyrównujesz jej bruzdy, zmiękczasz ją deszczami i błogosławisz jej urodzaje.

¹¹ Wieńczysz rok swoją dobrocią, a twoje ścieżki ociekają tłuszczem.

¹² Skrapiasz pustynne pastwiska, a pagórki przepasują się radością.

¹³ Łąki przyodziewają się stadami, a doliny okrywają się zbożem; wykrzykują radośnie i śpiewają.

⁴⁵ I zaraz przymusił swoich uczniów, aby wsiedli do łodzi i popłynęli przed nim na drugi brzeg w kierunku Betsaidy, a on tymczasem odprawi ludzi.

⁴⁶ A gdy ich odprawił, odszedł na górę, aby się modlić.

⁴⁷ Kiedy nastał wieczór, łódź znajdowała się na środku morza, a on był sam na lądzie.

⁴⁸ I widział, że są zmęczeni wiosłowaniem, bo wiatr mieli przeciwny. I tak około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po morzu, i chciał ich wyminąć.

⁴⁹ Ale oni, ujrzawszy go chodzącego po morzu, myśleli, że to zjawa, i krzyknęli.

⁵⁰ Wszyscy bowiem go widzieli i przestraszyli się. Ale on zaraz przemówił do nich tymi słowami: Ufajcie, to ja jestem! Nie bójcie się!

⁵¹ I wszedł do nich do łodzi, i uciszył się wiatr. A oni się bardzo zdumiewali i dziwili.

⁵² Nie zrozumieli bowiem cudu z chlebami, gdyż ich serce było odrętwiałe.