Revised Common Lectionary (Complementary)

107 Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

² Niech to mówią odkupieni przez PANA, ci, których odkupił z ręki wroga;

³ I zgromadził z ziem, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.

²³ Ci, którzy na statkach wyruszają w morze, handlujący na wielkich wodach;

²⁴ Widzą dzieła PANA i jego cuda w głębinach.

²⁵ Gdy daje rozkaz, powstaje wicher i podnoszą się fale morskie.

²⁶ Oni wstępują aż do nieba i zstępują w głębiny, tak że ich dusza mdleje w niebezpieczeństwie.

²⁷ Chwieją się i zataczają jak pijany, a cała ich mądrość zanika.

²⁸ Gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

²⁹ Zamienia burzę w ciszę, tak że uspokajają się jej fale.

³⁰ Wtedy oni weselą się, że ucichły; i tak przyprowadza ich do upragnionego portu.

³¹ Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

³² Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i w radzie starszych niech go chwalą.

6 Jako jego współpracownicy napominamy was, abyście nie przyjmowali łaski Bożej na próżno.

² (Mówi bowiem Bóg: W czasie pomyślnym wysłuchałem cię, a w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą. Oto teraz czas pomyślny, oto teraz dzień zbawienia.)

³ Nie dając nikomu żadnego powodu do zgorszenia, aby nasza posługa nie była zhańbiona;

⁴ Ale we wszystkim okazujemy się sługami Boga, w wielkiej cierpliwości, w uciskach, w niedostatkach, w utrapieniach;

⁵ W chłostach, w więzieniach, podczas rozruchów, w trudach, w nocnych czuwaniach, w postach;

⁶ Przez czystość i poznanie, przez wytrwałość i życzliwość, przez Ducha Świętego i nieobłudną miłość;

⁷ Przez słowo prawdy i moc Boga, przez oręż sprawiedliwości na prawo i na lewo;

⁸ Przez chwałę i pohańbienie, przez złą i dobrą sławę; jakby zwodziciele, a jednak prawdomówni;

⁹ Jakby nieznani, jednak dobrze znani, jakby umierający, a oto żyjemy, jakby karani, ale nie zabici;

¹⁰ Jakby smutni, jednak zawsze radośni, jakby ubodzy, jednak wielu ubogacający, jakby nic nie mający, jednak wszystko posiadający.

¹¹ Nasze usta otworzyły się przed wami, Koryntianie, nasze serce się rozszerzyło.

¹² Nie jest wam ciasno w nas, lecz w waszym wnętrzu jest ciasno;

¹³ Odwzajemniając się więc nam – jak do moich dzieci mówię – rozszerzcie się i wy.

³⁵ Tego samego dnia, gdy nastał wieczór, powiedział do nich: Przeprawmy się na drugą stronę.

³⁶ A gdy odprawili tłum, wzięli go ze sobą, tak jak był w łodzi. Towarzyszyły mu też inne łódki.

³⁷ Wtedy zerwał się gwałtowny wicher i fale uderzały w łódź, tak że już się napełniała.

³⁸ A on spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Obudzili go więc i mówili do niego: Nauczycielu, nie obchodzi cię, że giniemy?

³⁹ Wówczas wstał, zgromił wiatr i powiedział do morza: Milcz i uspokój się! I ustał wiatr, i nastała wielka cisza.

⁴⁰ Wtedy powiedział do nich: Czemu się tak boicie? Jak to jest, że nie macie wiary?

⁴¹ I ogarnął ich wielki strach, i mówili jeden do drugiego: Kim on jest, że nawet wiatr i morze są mu posłuszne?