Revised Common Lectionary (Complementary)

Pieśń pouczająca. Asafa.

78 Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.

² Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;

³ Cośmy słyszeli i poznali i co nam opowiadali nasi ojcowie.

⁴ Nie zataimy tego przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.

⁵ Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;

⁶ Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali je swoim synom;

⁷ Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;

⁸ Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.

¹⁷ Lecz oni jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;

¹⁸ I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.

¹⁹ I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?

²⁰ Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?

²¹ Gdy PAN to usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;

²² Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;

²³ Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.

²⁴ I zesłał im jak deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.

²⁵ Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.

²⁶ Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.

²⁷ Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.

²⁸ Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.

²⁹ Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.

³² Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i powiedział: Żal mi tych ludzi, bo już trzy dni przy mnie trwają i nie mają co jeść. Nie chcę ich odprawić głodnych, aby przypadkiem nie zasłabli w drodze.

³³ Wtedy jego uczniowie powiedzieli mu: Skąd na tej pustyni weźmiemy tyle chleba, aby nakarmić takie mnóstwo ludzi?

³⁴ Zapytał ich Jezus: Ile macie chlebów? A oni odpowiedzieli: Siedem i kilka rybek.

³⁵ I nakazał ludziom usiąść na ziemi.

³⁶ Potem wziął te siedem chlebów i ryby, a podziękowawszy, łamał i dawał swoim uczniom, a uczniowie ludziom.

³⁷ I jedli wszyscy do syta, a z pozostałych kawałków zebrali siedem pełnych koszy.

³⁸ Tych zaś, którzy jedli, było cztery tysiące mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

³⁹ A gdy odprawił ludzi, wsiadł do łodzi i przybył w okolice Magdali.