Revised Common Lectionary (Complementary)

⁹⁷ ข้าพเจ้ารักคำสั่งสอนของพระองค์เหลือเกิน
    และใคร่ครวญถึงคำสอนนั้นตลอดเวลา
⁹⁸ บัญญัติต่างๆของพระองค์ทำให้ข้าพเจ้าฉลาดกว่าพวกศัตรูของข้าพเจ้า
    เพราะบัญญัติเหล่านั้นอยู่กับข้าพเจ้าเสมอ
⁹⁹ พระองค์ทำให้ข้าพเจ้ารู้ลึกซึ้งกว่าพวกครูของข้าพเจ้า
    เพราะข้าพเจ้าใคร่ครวญถึงกฎต่างๆของพระองค์
¹⁰⁰ ข้าพเจ้ามีความเข้าใจมากกว่าพวกผู้อาวุโส
    เพราะข้าพเจ้าเชื่อฟังคำสั่งต่างๆของพระองค์
¹⁰¹ ข้าพเจ้ายั้งเท้าของข้าพเจ้าจากทางชั่วทุกอย่าง
    เพื่อข้าพเจ้าจะได้เชื่อฟังคำบัญชาของพระองค์
¹⁰² ข้าพเจ้าไม่ได้หันเหไปจากกฎเกณฑ์ต่างๆของพระองค์เลย
    เพราะพระองค์เองสอนข้าพเจ้า
¹⁰³ คำพูดต่างๆของพระองค์นั้นช่างมีรสชาติดีจริงๆ
    หวานยิ่งกว่าน้ำเชื่อมผลไม้
¹⁰⁴ ข้าพเจ้าได้ความเข้าใจจากคำสั่งต่างๆของพระองค์
    ข้าพเจ้าจึงเกลียดชังการกระทำที่หลอกลวงทั้งปวง

¹⁶ แต่พวกบรรพบุรุษของพวกเราทำตัวเย่อหยิ่งจองหองและหัวแข็งดื้อรั้น
    พวกเขาไม่ยอมฟังคำสั่งต่างๆของพระองค์
¹⁷ พวกเขาไม่ยอมเชื่อฟังและพวกเขาไม่ได้จดจำ
    ถึงการอัศจรรย์ต่างๆของพระองค์ที่พระองค์ได้ทำไปท่ามกลางพวกเขา
แต่พวกเขากลับหัวแข็งดื้อรั้นและได้แต่งตั้งหัวหน้าขึ้นมา
    เพื่อนำพวกเขากลับไปเป็นทาสในอียิปต์อีก
แต่พระองค์เป็นพระเจ้าที่ให้อภัย มีใจเมตตาและกรุณา มีความอดทนและมีความรักอันมั่นคง
    ดังนั้นพระองค์จึงไม่ได้ทอดทิ้งพวกเขา
¹⁸ ถึงแม้พวกบรรพบุรุษของพวกเราจะหล่อโลหะรูปลูกวัวขึ้นมาสำหรับพวกเขาเอง
    และบอกว่า ‘นี่คือพระเจ้าของเจ้าที่นำเจ้าออกมาจากอียิปต์’
ถึงแม้การกระทำนี้จะดูหมิ่นพระองค์อย่างยิ่ง
¹⁹ แต่พระองค์เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตากรุณา
    พระองค์ก็เลยไม่ได้ทอดทิ้งพวกเขาไว้ในทะเลทราย
เสาเมฆไม่ได้หยุดนำทางพวกเขาในการเดินทางตอนกลางวันและเสาไฟในตอนกลางคืน
    ก็ไม่ได้หยุดส่องแสงให้กับพวกเขาในทางที่พวกเขาควรจะไป
²⁰ พระองค์ได้ให้พระวิญญาณอันดีของพระองค์เพื่อสอนพวกเขา
    พระองค์ไม่ได้เอาอาหารทิพย์ ไปจากปากของพวกเขา
และพระองค์ได้ให้น้ำเพื่อดับกระหายกับพวกเขา
²¹ พระองค์ดูแลพวกเขาเป็นเวลาสี่สิบปีในทะเลทราย
    โดยที่พวกเขาไม่ขาดอะไรเลย
    เสื้อผ้าของพวกเขาก็ไม่ฉีกขาด และเท้าของเขาก็ไม่บวม
²² พระองค์มอบอาณาจักรต่างๆและชนชาติต่างๆให้กับพวกเขา
    พระองค์ได้ให้แผ่นดินเหล่านี้กลายเป็นแนวชายแดนให้กับพวกเขา
พวกเขาได้ยึดครองแผ่นดินของกษัตริย์สิโหนแห่งเมืองเฮชโบน
    และแผ่นดินของกษัตริย์โอกแห่งแคว้นบาชาน
²³ พระองค์ทำให้พวกเขามีลูกหลานมากมายมหาศาลเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า
    พระองค์นำพวกเขามายังแผ่นดินที่พระองค์บอกบรรพบุรุษของพวกเขาให้เข้าไปยึดครอง
²⁴ ดังนั้น พวกลูกหลานของพวกเขาจึงเข้าไปยึดครองแผ่นดินนั้น
    และพระองค์ได้ปราบพวกชาวคานาอันที่อาศัยอยู่เดิมให้พ่ายแพ้ไป
และให้พวกชาวคานาอันตกอยู่ในกำมือของบรรพบุรุษของพวกเรา รวมถึงพวกกษัตริย์ และประชาชนของแผ่นดินนั้น
    พวกบรรพบุรุษของพวกเราสามารถจัดการกับพวกเขาได้ตามใจชอบ
²⁵ พวกเขายึดเมืองที่มีป้อมปราการและแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์
    พวกเขายึดบ้านต่างๆที่เต็มไปด้วยของดีๆที่มีทั้งบ่อน้ำที่ขุดไว้แล้ว ไร่องุ่น ต้นมะกอกและต้นผลไม้มากมาย
พวกเขากินกันจนอิ่มแปล้และอ้วนท้วน
    และพวกเขาต่างก็มีความสุขในความดีงามอันยิ่งใหญ่ของพระองค์
²⁶ แต่พวกเขากลับไม่เชื่อฟัง และกบฏต่อพระองค์ และโยนบัญญัติของพระองค์ทิ้งไป
    นอกจากนั้นพวกเขายังฆ่าพวกผู้พูดแทนพระองค์ที่ได้ตักเตือนพวกเขาให้กลับมาหาพระองค์
พวกเขาได้ดูหมิ่นพระองค์อย่างใหญ่หลวง
²⁷ ดังนั้นพระองค์จึงมอบพวกเขาให้ตกไปอยู่ในกำมือพวกศัตรู
    และศัตรูพวกนั้น ได้ข่มเหงพวกเขาอย่างทารุณโหดร้าย
ในยามที่พวกเขาทุกข์ยาก พวกเขาต่างร้องขอความช่วยเหลือจากพระองค์
    และพระองค์ได้ยินเสียงพวกเขาจากสวรรค์
พระองค์ก็ส่งผู้กู้ชาติมาช่วยพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่าให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของพวกศัตรู
    เพราะพระองค์เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตากรุณา
²⁸ แต่ทันทีที่พวกเขาได้รับการปลดปล่อยจากพวกศัตรู
    พวกเขาก็ได้ทำในสิ่งที่พระองค์ถือว่าเป็นสิ่งชั่วร้ายอีก
ดังนั้นพระองค์จึงปล่อยให้พวกเขาตกไปอยู่ในกำมือของพวกศัตรูอีก
    แล้วพวกศัตรูเหล่านั้นก็ได้ปกครองเหนือพวกเขา
แต่แล้วเมื่อพวกเขาร้องขอความช่วยเหลือจากพระองค์
    พระองค์ก็ได้ยินพวกเขาจากสวรรค์
แล้วช่วยกู้พวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
    เพราะพระองค์เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตากรุณา
²⁹ พระองค์เตือนพวกเขาเพื่อให้พวกเขากลับมาหาคำสอนของพระองค์
    แต่พวกเขากลับเย่อหยิ่งจองหองและไม่ยอมเชื่อฟังคำสั่งต่างๆของพระองค์
พวกเขาทำบาปต่อกฎของพระองค์ซึ่งเป็นกฎที่นำชีวิตมาให้กับคนที่รักษากฎเหล่านั้น
    พวกเขายักไหล่อย่างดื้อรั้นและหัวแข็งดื้อดึง และไม่ยอมฟัง
³⁰ พระองค์อดทนกับพวกเขาอยู่หลายปี
    และพระองค์ได้เตือนพวกเขาด้วยพระวิญญาณผ่านทางพวกผู้พูดแทนพระองค์
แต่พวกเขาก็ยังไม่ยอมฟัง
    จนในที่สุดพระองค์ได้มอบพวกเขาให้กับพวกชนชาติต่างๆ
³¹ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม พระองค์ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตากรุณา
    พระองค์ไม่ได้ทำลายพวกเขาอย่างสิ้นซาก
และไม่ได้ทอดทิ้งพวกเขา
    เพราะพระองค์เป็นพระเจ้าผู้ทรงพระคุณและความเมตตากรุณา