Revised Common Lectionary (Complementary)

⁴ हे परमेश्वरका भक्तजनहरू, परमप्रभु प्रति भजन गाऔ!
    उहाँको पवित्र नाउँको प्रशंसा गर!
⁵ परमेश्वर क्रोधित हुनुहुन्थ्यो यसर्थ निर्णय “मृत्यु” हुन गयो।
    तर उहाँले आफ्नो प्रेम दर्शाउनु भयो र मलाई “जीवनदान” दिनुभयो।
म राती रोइरहें,
    अर्को बिहान म खुशी थिएँ र गाइरहेथें!

⁶ जब म जोगिएँ र सुरक्षित भएँ,
    सोचें केही कुरोले पनि मलाई कष्ट पुर्याउन सक्ने छैन!
⁷ हे, परमप्रभु जब तपाईं मप्रति कृपालु हुनुहुन्थ्यो
    मैले अनुभव गरें कसैले पनि मलाई पराजित गर्न सक्ने छैन!
जब तपाईंले मबाट मुख फर्काएर जानुभयो,
    म डराएँ र कामे।
⁸ यसर्थ परमेश्वर, म फर्कें अनि तपाईंसँग प्रार्थना गरें।
    मैले तपाईंलाई दयाको बिन्ती गरें।
⁹ मैले भने, “परमेश्वर के यदि म मरें,
    अनि चिहानभित्र गएँ भने राम्रो हुन्छ र?
    मरेका मानिसहरू खाली धूलोभित्र पल्टिएर बस्छन्!
तिनीहरूले तपाईंको प्रशंसाहरू गाउँदैनन्।
    कतिसम्म हामी तपाईंमाथि निर्भर हुनसक्छौं।
    तिनीहरूले मानिसहरूलाई भन्दैनन्।
¹⁰ हे परमप्रभु, मेरो प्रार्थना सुन्नुहोस् र मप्रति कृपादृष्टि राख्नुहोस्!
    हे परमप्रभु, मलाई साथ दिनुहोस्!”

¹¹ मैले प्रार्थना गरें र तपाईंले साथ दिनुभयो!
तपाईंले मेरो रूवाइलाई नाचमा बद्ली दिनुभयो।
तपाईंले मेरो उदासीनताका पोशाकहरू फुकालेर लैजानु भयो
    र खुशीयालीले मलाई ढाकिदिनु भयो।
¹² हे परमप्रभु, मेरो परमेश्वर, म सदासर्वदा तपाईंको स्तुति गाउनेछु यसकारण त्यहाँ कहिल्यै निस्तब्ध हुनेछैन,
    अनि म सधैँ तपाईंको प्रशंसा गर्छु।

⁵ परमप्रभु शत्रु जस्तै हुनु भएकोछ।
    उहाँले इस्राएलका सबै राजमहलहरू
र सबै किल्लाहरू
    निल्नु भएकोछ।
उहाँले यहूदाको छोरीलाई,
    यस्तो दु:खी र मृत्युमा रूने बनाउनु भयो।

⁶ परमप्रभुले आफ्नो पाल यसरी उखाल्नु भयो,
    मानौ त्यो एउटा बगैंचा हो।
जुन ठाँउमा मानिसहरू भेला भएर उहाँको पूजा गर्थे,
    उहाँले त्यस ठाउँलाई ध्वंश पार्नु भएको छ।
उनीहरू कुनै विशेष पवित्र दिन सियोनमा विशेष सम्मेलन गर्थे।
    परमप्रभुले मानिसहरूलाई भुल्न लगाउनु भयो।
परमप्रभुले राजा र पूजाहारीलाई त्याग्नु भयो।
    किनभने उहाँ रिसाउनु भएको थियो र त्याग्नु भएको हो।
⁷ परमप्रभुले आफ्नो वेदी त्याग गर्नु भयो,
    उहाँले आफ्नो उपासनाको पवित्र स्थान पनि त्याग्नु भयो।
उहाँले शत्रुलाई यरूशलेम राजप्रसादहरूका
    पर्खाल पनि ढाल्न लगाउनु भयो।
परमप्रभुको भवनमा शत्रुहरू आनन्दले चित्कार गर्न लागे।
    उनीहरूको चित्कारले छुट्टीको जस्तो परिवेश बनिएको थियो।
⁸ परमप्रभुले सियोनकी छोरीको पर्खाललाई
    ध्वंश गर्ने योजना गर्नुभयो।
त्यसकारण उहाँले ती पर्खालहरू
    ध्वंश गर्नु पर्ने ठाउँमा
चिन्ह लगाउन गजले नाप्नु भयो।
    त्यस पछि तिनीहरू सबै भत्के।

⁹ यरूशलेमका सबै फाटकहरू भूइँमा भासिए।
    यहाँले फाटकका सबै डण्डाहरू टुक्राई धुलो पार्नुभयो।
उहाँका राजा र राजकुमारहरू अरू कुनै राष्ट्रमा छन्।
    उनीहरूलाई अब शिक्षा दिइने छैन।
र यरूशलेमका अगमवक्ताहरूले पनि परमप्रभुबाट कुनै दर्शन पाएनन्।

¹⁰ सियोनका सबै बूढा-प्रधानहरू भूइँमा बसिरहेका छन्।
    उनीहरू भूइँमा चुपचाप बसिरहेका छन्।
उनीहरूले आफ्नो टाउकोमा धूलो हाले,
    अनि भाङ्ग्राको लुगा लगाएका छन्।
यरूशलेमका तरूणीहरू दु:खले टाउको भूइँमा झुकाएकाछन्।

¹¹ मेरो आँखा रोएर राता भएका छन् र फुलेका छन्।
    मेरो हृदय दु:खीरहेकोछ।
मेरो हृदय भूइँमा खनिए झैं अनुभव गर्छु।
मेरा मानिसहरू नष्ट भएकाले मलाई यस्तो अनुभव भएको हो।
नानीहरू र दूधे शिशुहरू मूर्छा पर्दैछन्।
    उनीहरू शहरका गल्लीहरूमा मूर्छा पर्दैछन्।
¹² जब आफ्ना आमाहरूका काखमा नानीहरूको प्राण शिथिल हुँदै जान्छ
    तिनीहरू आफ्ना आमालाई सोध्छन्,
“रोटी र दुध कहाँ छन्?”