Revised Common Lectionary (Complementary)

Dee 23 Psalm

En Psalm fonn Doft.

¹ Dee Herr Gott es mien Hoad, mie fältet aun nuscht.

² Hee moakt mie dol laje enn jreene Weid; Hee deit mie biesied stelle Wotasch leide.

³ Hee deit miene Seel oppfresche. Hee deit mie enn dän Jerajchtijchkjeit Stijch leide omm sien Nome haulwe.

⁴ Jo, un wan ekj uk derjch dän Doodes-schaute Tol wank, woa ekj kjeen Beeset ferjchte, dan du best bie mie, diene Stang un dien Gonstock doone mie treeste.

⁵ Du moakst en Desch reed fa mien enn miene Fiend äare Jaeajenwoat; du deist mien Kopp ennsaulwe met Eelj, mien Kuffel rant aul aewa.

⁶ Sejchalijch, Goots en Erboarme woare mie nofolje mien Läwelank; un ekj woa enn daem Herr Gott sien Hus wone soo lang aus ekj laew.

¹⁶ Aus Paul enn Ateen fa an luad, wea hee em Jeist bedrekjt aus hee sach woo dee Staut soo foll Aufjeta wea.

¹⁷ Hee unjahilt sikj met dee Jude enne Sienagog, en jieda Dach met daen dee Gottesferchtich weare dee toop kjeeme em Moakjtplauts.

¹⁸ En uk walkje fonn dee epikurische en stoische Fielesoofen streede sikj met am, en walkje saede: "Waut wel dis onnjeleada Blaubamauts saje?" Aundre saede: "Daut schient soo aus wan hee onns framde beese Jeista faeastalt;" wiel hee an fonn Jesus en sien oppstone fom Doot praedjd.

¹⁹ En see neeme am nom Jerechtsplauts, en saede: "Wie wele weete waut dise niehe Lea es fonn dee du raede deist;

²⁰ dan du bringst waut Besondret no onnse Uare, doaromm wel wie weete waut daut meent."

²¹ Nu aul dee Ateena en Framde dee enn dee Ommjaeajent weare, brochte aeare Tiet om met nusscht aundat aus waut Niehet to heare, oda waut Niehet to fetale.

²² Donn stunnt Paul mede em Jerechtsplauts en saed: "Jie Mana fonn Ateen: Ekj see woo jie enn aules seeha relejeesesch sent.

²³ Dan aus ekj delengd jinkj en mie aul june Aundachts staede bekjikt, sach ekj uk en Aultoa opp daen jeschraewe wea: 'To daen onnbekaunda Gott'. Waem jie enn Onnwissenheit aunbaede, daem moak ekj junt nu bekaunt.

²⁴ Dee Gott, dee de Welt jemoakt haft en aules waut doabenne es, dee uk Herr es em Himel en oppe Ead, wont nich enn Tempels dee met Henj jebut sent,

²⁵ en woat uk nich met Menschehenj bedeent aus wan am irjent waut faelt, sentamol hee aulem Laewe en Odem en aulet aundre jeft;

²⁶ en haft fonn eenem aule Felkje jemoakt oppe Ead to wone, en haft aeare Tiet en Jrenns bestemt, wua see wone sulle,

²⁷ daut see am seakje sulle, en daut see jefiele sulle ha fa am, en am finje, wan hee uk nich wiet auf es fonn en jiede eenem fonn onns.

²⁸ Dan wie laewe, en bewaeaje onns enn am, en sent enn am, soo aus uk walkje fonn june Dichta jesajcht ha: "Wie sent uk siene Nokome'.

²⁹ Wan wie nu Gott siene Nokome sent, sull wie nich meene daut dee Gottesnatua met Gollt oda Selwa oda Steen, oda en Bilt met mensche Konnst jemoakt, oda mensche Utfunk to fejlikje es.

³⁰ Gott haft dee Tiet de Onnwissenheit aewaseene, oba nu jebit hee aule Mensche aulewaeaje daut see sele Buesse doone,

³¹ wiel hee en Dach bestemt haft wan hee dee gaunse Welt rechte woat derch en Maun daem hee jewaelt haft, en haft aulem en Bewies jejaeft doaderch daut hee am fom Doot haft oppwakjt."