Revised Common Lectionary (Complementary)
Dee 130 Psalm
En leet fonn nehejcht gone.
1 Ekj ha die jeroopt fonn daut Deepet, O Herr Gott.
2 Herr, hea miene Stemm; un lot diene Uare dee Stemm fonn mien Bäde heare.
3 Wan Du Gottlooset behoole deist, O Herr, wäa saul dan bestone bliewe?
4 Oba doa es Fejäwnes bie die, soo daut die mucht jeferjcht woare.
5 Ekj wacht fa däm Herr Gott, miene Seel luat, un ekj hop fa sien Wuat.
6 Miene Seel luat fa däm Herr meeha aus soone dee fa dän Morje luare; wachte fa dän Morje.
7 Lot Iesrael enn däm Herr Gott hope; dan doa es Erboarme bie däm Herr Gott; un bie Am es buatmote Radunk;
8 un hee saul Iesrael rade fonn aule äare Sind.
13 En wiel wie daen selwje Gloowesjeist ha, soo auset jeschraewe steit: "Ekj ha jejleeft, doaromm ha ekj jeraet," doo wie beides, jleewe, uk raede;
14 dan wie weete daut dee, dee daem Herr Jesus fom Doot oppwuak, onns uk woat met Jesus oppwakje, en woat onns met junt toop fer am hanstale.
15 Dan aules es omm junet haulwe, daut dee Jnod emma mucht toonaeme, daut derch ne emma jratre Zol aea Dank kaun Gott siene Ea femeare.
16 Doaromm woa wie nich mootloos; wan uk onns utalija Mensch to Grunnt kjemt, es dee ennalija Mensch Dach fa Dach nie jemoakt.
17 Dan daut jaeajenwoatjet, leichtet Liede wirkjt fa onns en emma jratret en eewjet Jewijcht fonn Harlichkjeit;
18 dan wie betrachte nich daut waut to seene es, oba daut waut nich to seene es; dan waut to seene es, es waut Tiet aunbelangt, oba waut nich to seene es, es Eewich.
5 Dan wie weete daut wan onns irdischet Zelthus fenijcht woat, ha wie en Jebied fonn Gott, en eewjet Hus enne Himels daut nich met Henj jebut es.
20 En hee kjeem enn en Hus enenn, en soo fael Mensche kjeeme toop daut see nich emol kunne ne Moltiet aete.
21 En aus sien Frintschofft daofonn head, jinje see han am faust to naeme, dan see saede: "Hee es nich bie kloare Kopp".
22 Schreftjeleade kjeeme fonn Jerusalem, en saede: "Hee haft Belsebub, en drift beese Jeista rut derch daen Rejeare aewa dee beese Jeista."
23 Hee roopt daen no sikj, raed to an enn Jlikjnese, en saed: "Woo kaun Soton, daen Soton rut driewe?
24 En wan en Rikj jespoolt es jaeajen sikj selfst, dan kaun daut nich bestone;
25 en wan en Hus jespoolt es jaeajen sikj selfst, kaun daut Hus nich bestone.
26 En wan Soton jaeajen sikj selfst oppsteit en jespoolt es, kaun hee nich bestone, oba haft en Enj.
27 Kjeena kaun enn en stoakja Maun sien Hus ennen braeakje en sien Hab en Goot wajch staele, wan hee nich eascht daem stoakje Maun faust binjt, en dan sien Hab en Goot wajch nemt.
28 Enn Woarheit saj ekj junt, aule Sind woat de Menschesaens fejaeft woare, uk lastre, wautemma daut Lastre es;
29 oba waea jaeajen daem Heilje Jeist lastat, woat niemols fejaeft woare, oba es eewje Sind schuldich;"
30 wiel see saede: "Hee haft en onnreina Jeist".
31 Donn kjeeme siene Mutta en siene Breeda, stunnde bute, schekjte waem en leete am roope.
32 Fael Mensche saute romm am, en dee saede to am: "Kjikj! diene Mutta, en Breeda en Sestre sent bute, en seakje die".
33 Hee auntwuad an en saed: "Waea es miene Mutta en miene Breeda?"
34 Hee kjikjt romm no daen dee runt omm am saute, en saed: "Kjikjt! dit sent miene Mutta, en miene Breeda.
35 Dan waeaemma Gott sien Wele deit, es mien Brooda, en Sesta, en Mutta."
Copyright © 2001 by Elmer Reimer