Revised Common Lectionary (Complementary)

⁴ Hinn alvaldi Drottinn hefir gefið mér lærisveina tungu, svo að ég hefði vit á að styrkja hina mæddu með orðum mínum. Hann vekur á hverjum morgni, á hverjum morgni vekur hann eyra mitt, svo að ég taki eftir, eins og lærisveinar gjöra.

⁵ Hinn alvaldi Drottinn opnaði eyra mitt, og ég þverskallaðist eigi, færðist ekki undan.

⁶ Ég bauð bak mitt þeim, sem börðu mig, og kinnar mínar þeim, sem reyttu mig. Ég byrgði eigi ásjónu mína fyrir háðungum og hrákum.

⁷ Drottinn hinn alvaldi hjálpar mér, því lét ég ekki háðungarnar á mér festa. Fyrir því gjörði ég andlit mitt að tinnusteini, því að ég veit, að ég verð ekki til skammar.

⁸ Nálægur er sá er mig réttlætir. Hver vill deila við mig? Við skulum báðir ganga fram! Hver hefir sök að kæra á hendur mér? Komi hann til mín!

⁹ Sjá, hinn alvaldi Drottinn hjálpar mér. Hver er sá er geti gjört mig sekan? Sjá, þeir munu allir detta sundur eins og gamalt fat, mölur skal eyða þeim.

116 Ég elska Drottin, af því að hann heyrir grátbeiðni mína.

² Hann hefir hneigt eyra sitt að mér, og alla ævi vil ég ákalla hann.

³ Snörur dauðans umkringdu mig, angist Heljar mætti mér, ég mætti nauðum og harmi.

⁴ Þá ákallaði ég nafn Drottins: "Ó, Drottinn, bjarga sál minni!"

⁵ Náðugur er Drottinn og réttlátur, og vor Guð er miskunnsamur.

⁶ Drottinn varðveitir varnarlausa, þegar ég var máttvana hjálpaði hann mér.

⁷ Verð þú aftur róleg, sála mín, því að Drottinn gjörir vel til þín.

⁸ Já, þú hreifst sál mína frá dauða, auga mitt frá gráti, fót minn frá hrösun.

⁹ Ég geng frammi fyrir Drottni á landi lifenda.

3 Verðið eigi margir kennarar, bræður mínir. Þér vitið, að vér munum fá þyngri dóm.

² Allir hrösum vér margvíslega. Hrasi einhver ekki í orði, þá er hann maður fullkominn, fær um að hafa stjórn á öllum líkama sínum.

³ Ef vér leggjum hestunum beisli í munn, til þess að þeir hlýði oss, þá getum vér stýrt öllum líkama þeirra.

⁴ Sjá einnig skipin, svo stór sem þau eru og rekin af hörðum vindum. Þeim verður stýrt með mjög litlu stýri, hvert sem stýrimaðurinn vill.

⁵ Þannig er einnig tungan lítill limur, en lætur mikið yfir sér. Sjá hversu lítill neisti getur kveikt í miklum skógi.

⁶ Tungan er líka eldur. Tungan er ranglætisheimur meðal lima vorra. Hún flekkar allan líkamann og kveikir í hjóli tilverunnar, en er sjálf tendruð af helvíti.

⁷ Allar tegundir dýra og fugla, skriðkvikindi og sjávardýr má temja og hafa mennirnir tamið,

⁸ en tunguna getur enginn maður tamið, þessa óhemju, sem er full af banvænu eitri.

⁹ Með henni vegsömum vér Drottin vorn og föður og með henni formælum vér mönnum, sem skapaðir eru í líkingu Guðs.

¹⁰ Af sama munni gengur fram blessun og bölvun. Þetta má ekki svo vera, bræður mínir.

¹¹ Gefur lindin úr sama uppsprettuauga bæði ferskt og beiskt vatn?

¹² Mun fíkjutré, bræður mínir, geta af sér gefið olífur eða vínviður fíkjur? Eigi getur heldur saltur brunnur gefið ferskt vatn.

²⁷ Jesús fór nú ásamt lærisveinum sínum til þorpanna hjá Sesareu Filippí. Á leiðinni spurði hann lærisveina sína: "Hvern segja menn mig vera?"

²⁸ Þeir svöruðu honum: "Jóhannes skírara, aðrir Elía og aðrir einn af spámönnunum."

²⁹ Og hann spurði þá: "En þér, hvern segið þér mig vera?" Pétur svaraði honum: "Þú ert Kristur."

³⁰ Og hann lagði ríkt á við þá að segja engum frá sér.

³¹ Þá tók hann að kenna þeim: "Mannssonurinn á margt að líða, honum mun útskúfað verða af öldungum, æðstu prestum og fræðimönnum, hann mun líflátinn, en upp rísa eftir þrjá daga."

³² Þetta sagði hann berum orðum. En Pétur tók hann á einmæli og fór að átelja hann.

³³ Jesús sneri sér við, leit til lærisveina sinna, ávítaði Pétur og sagði: "Vík frá mér, Satan, eigi hugsar þú um það, sem Guðs er, heldur það, sem manna er."

³⁴ Og hann kallaði til sín mannfjöldann ásamt lærisveinum sínum og sagði við þá: "Hver sem vill fylgja mér, afneiti sjálfum sér, taki kross sinn og fylgi mér.

³⁵ Því að hver sem vill bjarga lífi sínu, mun týna því, og hver sem týnir lífi sínu vegna mín og fagnaðarerindisins, mun bjarga því.

³⁶ Hvað stoðar það manninn að eignast allan heiminn, en fyrirgjöra sálu sinni?

³⁷ Eða hvað gæti maður látið til endurgjalds fyrir sálu sína?

³⁸ En þann sem blygðast sín fyrir mig og mín orð hjá þessari ótrúu, syndugu kynslóð, mun Mannssonurinn blygðast sín fyrir, er hann kemur í dýrð föður síns með heilögum englum."