Revised Common Lectionary (Complementary)

116 Ég elska Drottin, af því að hann heyrir grátbeiðni mína.

² Hann hefir hneigt eyra sitt að mér, og alla ævi vil ég ákalla hann.

³ Snörur dauðans umkringdu mig, angist Heljar mætti mér, ég mætti nauðum og harmi.

⁴ Þá ákallaði ég nafn Drottins: "Ó, Drottinn, bjarga sál minni!"

⁵ Náðugur er Drottinn og réttlátur, og vor Guð er miskunnsamur.

⁶ Drottinn varðveitir varnarlausa, þegar ég var máttvana hjálpaði hann mér.

⁷ Verð þú aftur róleg, sála mín, því að Drottinn gjörir vel til þín.

⁸ Já, þú hreifst sál mína frá dauða, auga mitt frá gráti, fót minn frá hrösun.

⁹ Ég geng frammi fyrir Drottni á landi lifenda.

¹⁵ Þá lét hún þá síga í festi út um gluggann, því að hús hennar stóð við borgarmúrinn og sjálf bjó hún úti við múrinn.

¹⁶ Og hún sagði við þá: "Haldið til fjalla, svo að leitarmennirnir finni ykkur ekki, og leynist þar þrjá daga, uns leitarmennirnir eru aftur horfnir. Eftir það getið þið farið leiðar ykkar."

¹⁷ Mennirnir sögðu við hana: "Lausir viljum við vera eiðs þess, er þú lést okkur sverja þér,

¹⁸ nema svo verði, að þegar vér komum inn í landið, þá bindir þú í gluggann, þann er þú lést okkur síga út um, festina þessa rauðu, og kallir saman í hús þitt föður þinn og móður og bræður þína og allt heimilisfólk föður þíns,

¹⁹ en gangi nokkur út fyrir húsdyr þínar, þá er hann sjálfur valdur að dauða sínum, en við sýknir, en verði hönd lögð á nokkurn þann, sem í þínu húsi er, þá skal dauði hans verða gefinn okkur að sök.

²⁰ Og ef þú lætur vitnast erindi okkar, þá erum við lausir þess eiðs, er þú lést okkur sverja þér."

²¹ Hún sagði: "Svo skal vera sem þið segið!" Lét hún þá síðan fara, og þeir gengu burt, en hún batt rauðu festina í gluggann.

²² Gengu þeir þá á burt og héldu til fjalla og dvöldust þar þrjá daga, uns leitarmennirnir voru aftur heim horfnir. Höfðu leitarmennirnir leitað þeirra alla leiðina, en ekki fundið.

²³ Hurfu þá þessir tveir menn aftur og gengu niður af fjöllunum og fóru yfir um og komu til Jósúa Núnssonar og sögðu honum frá öllu, er fyrir þá hafði komið.

²⁴ Og þeir sögðu við Jósúa: "Drottinn hefir gefið allt landið oss í hendur, enda hræðast allir landsbúar oss."

¹⁷ Eins er líka trúin dauð í sjálfri sér, vanti hana verkin.

¹⁸ En nú segir einhver: "Einn hefur trú, annar verk." Sýn mér þá trú þína án verkanna, og ég skal sýna þér trúna af verkum mínum.

¹⁹ Þú trúir, að Guð sé einn. Þú gjörir vel. En illu andarnir trúa því líka og skelfast.

²⁰ Fávísi maður! Vilt þú láta þér skiljast, að trúin er ónýt án verkanna?

²¹ Réttlættist ekki Abraham faðir vor af verkum, er hann lagði son sinn Ísak á altarið?

²² Þú sérð, að trúin var samtaka verkum hans og að trúin fullkomnaðist með verkunum.

²³ Og ritningin rættist, sem segir: "Abraham trúði Guði, og það var honum til réttlætis reiknað," og hann var kallaður Guðs vinur.

²⁴ Þér sjáið, að maðurinn réttlætist af verkum og ekki af trú einni saman.

²⁵ Svo var og um skækjuna Rahab. Réttlættist hún ekki af verkum, er hún tók við sendimönnunum og lét þá fara burt aðra leið?

²⁶ Eins og líkaminn er dauður án anda, eins er og trúin dauð án verka.