Revised Common Lectionary (Complementary)

19 Drottinn talaði við Móse og sagði:

² "Tala þú til alls safnaðar Ísraelsmanna og seg við þá: Þér skuluð vera heilagir, því að ég, Drottinn, Guð yðar, er heilagur.

¹⁵ Eigi skuluð þér ranglæti fremja í dómi. Þú skalt eigi draga taum lítilmagnans, né heldur vera hliðdrægur hinum volduga. Með réttvísi skalt þú dæma náunga þinn.

¹⁶ Þú skalt eigi ganga um sem rógberi meðal fólks þíns og eigi krefjast blóðs náunga þíns. Ég er Drottinn.

¹⁷ Þú skalt ekki hata bróður þinn í hjarta þínu. Einarðlega skalt þú ávíta náunga þinn, að þú eigi bakir þér synd hans vegna.

¹⁸ Eigi skalt þú hefnisamur vera né langrækinn við samlanda þína, en þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig. Ég er Drottinn.

1 Sæll er sá maður, er eigi fer að ráðum óguðlegra, eigi gengur á vegi syndaranna og eigi situr í hópi þeirra, er hafa Guð að háði,

² heldur hefir yndi af lögmáli Drottins og hugleiðir lögmál hans dag og nótt.

³ Hann er sem tré, gróðursett hjá rennandi lækjum, er ber ávöxt sinn á réttum tíma, og blöð þess visna ekki. Allt er hann gjörir lánast honum.

⁴ Svo fer eigi hinum óguðlega, heldur sem sáðum, er vindur feykir.

⁵ Þess vegna munu hinir óguðlegu eigi standast í dóminum og syndugir eigi í söfnuði réttlátra.

⁶ Því að Drottinn þekkir veg réttlátra, en vegur óguðlegra endar í vegleysu.

2 Sjálfir vitið þér, bræður, að koma vor til yðar varð ekki árangurslaus.

² Yður er kunnugt, að vér höfðum áður þolað illt og verið misþyrmt í Filippí, en Guð gaf oss djörfung til að tala til yðar fagnaðarerindi Guðs, þótt baráttan væri mikil.

³ Boðun vor er ekki sprottin af villu né af óhreinum hvötum og vér reynum ekki að blekkja neinn.

⁴ En Guð hefur talið oss maklega þess að trúa oss fyrir fagnaðarerindinu. Því er það, að vér tölum ekki eins og þeir, er þóknast vilja mönnum, heldur Guði, sem rannsakar hjörtu vor.

⁵ Aldrei höfðum vér nein smjaðuryrði á vörum, það vitið þér. Og ekki bjó þar ásælni að baki, _ Guð er vottur þess.

⁶ Ekki leituðum vér vegsemdar af mönnum, hvorki yður né öðrum, þótt vér hefðum getað beitt myndugleika sem postular Krists.

⁷ Nei, vér vorum mildir yðar á meðal, eins og móðir, sem hlúir að börnum sínum.

⁸ Slíkt kærleiksþel bárum vér til yðar, að vér vildum glaðir gefa yður ekki einungis fagnaðarerindi Guðs, heldur og vort eigið líf því að þér voruð orðnir oss ástfólgnir.

³⁴ Þegar farísear heyrðu, að hann hafði gjört saddúkea orðlausa, komu þeir saman.

³⁵ Og einn þeirra, sem var lögvitringur, vildi freista hans og spurði:

³⁶ "Meistari, hvert er hið æðsta boðorð í lögmálinu?"

³⁷ Hann svaraði honum: ",Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni og öllum huga þínum.`

³⁸ Þetta er hið æðsta og fremsta boðorð.

³⁹ Annað er þessu líkt: ,Þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig.`

⁴⁰ Á þessum tveimur boðorðum hvílir allt lögmálið og spámennirnir."

⁴¹ Meðan farísearnir voru saman komnir, spurði Jesús þá:

⁴² "Hvað virðist yður um Krist? Hvers son er hann?" Þeir svara: "Davíðs."

⁴³ Hann segir: "Hvernig getur þá Davíð, innblásinn andanum, kallað hann drottin? Hann segir:

⁴⁴ Drottinn sagði við minn drottin: Set þig mér til hægri handar, þangað til ég gjöri óvini þína að fótskör þinni.

⁴⁵ Fyrst Davíð kallar hann drottin, hvernig getur hann þá verið sonur hans?"

⁴⁶ Enginn gat svarað honum einu orði, og frá þeim degi þorði enginn að spyrja hann neins framar.