Revised Common Lectionary (Complementary)

Przewodnikowi chóru, na Nechylot. Psalm Dawida.

5 Nakłoń ucha ku moim słowom, PANIE, zważ na moje westchnienie.

² Słuchaj pilnie głosu mego wołania, mój Królu i mój Boże, bo się do ciebie modlę.

³ PANIE, z rana usłyszysz mój głos, z rana zaniosę do ciebie modlitwę i będę czekał.

⁴ Ty bowiem nie jesteś Bogiem, który miłuje nieprawość, zły z tobą nie zamieszka.

⁵ Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.

⁶ Wytracisz tych, którzy mówią kłamstwa. PAN brzydzi się człowiekiem krwawym i podstępnym.

⁷ Lecz ja dzięki obfitości twego miłosierdzia wejdę do twego domu, oddam pokłon przed twoim świętym przybytkiem w twojej bojaźni.

⁸ Prowadź mnie, PANIE, w swojej sprawiedliwości ze względu na moich wrogów; wyprostuj przede mną twoją drogę.

⁹ Bo w ich ustach nie ma szczerości, ich wnętrze pełne przewrotności, ich gardło jest grobem otwartym, swoim językiem pochlebiają.

¹⁰ Spustosz ich, Boże! Niech upadną przez własne zamiary. Z powodu ich licznych występków odtrąć ich, ponieważ buntują się przeciwko tobie.

¹¹ Lecz niech się radują wszyscy, którzy tobie ufają; niech zawsze wykrzykują z radości, bo ty będziesz ich osłaniał. Niech rozradują się w tobie ci, którzy miłują twoje imię.

¹² Ty bowiem, PANIE, będziesz błogosławił sprawiedliwego, osłonisz go dobrocią jak tarczą.

3 Piotr i Jan weszli razem do świątyni w godzinie modlitwy, o dziewiątej.

² A wnoszono właśnie pewnego mężczyznę, chromego od urodzenia, którego każdego dnia sadzano u bramy świątyni, zwanej Piękną, żeby wchodzących do świątyni prosił o jałmużnę.

³ Gdy zobaczył Piotra i Jana, jak mieli wejść do świątyni, prosił ich o jałmużnę.

⁴ A Piotr, przypatrując mu się wraz z Janem, powiedział: Spójrz na nas.

⁵ On więc spojrzał na nich uważnie, spodziewając się, że coś od nich otrzyma.

⁶ Wtedy Piotr powiedział: Nie mam srebra ani złota, lecz co mam, to ci daję: W imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu, wstań i chodź!

⁷ A ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. I natychmiast wzmocniły się jego nogi i kostki.

⁸ A on zerwał się, wstał i chodził. Wszedł z nimi do świątyni, chodząc, skacząc i chwaląc Boga.

⁹ A wszyscy ludzie widzieli go chodzącego i chwalącego Boga.

¹⁰ I rozpoznali w nim tego człowieka, który dla jałmużny siadał przy Pięknej Bramie świątyni, i ogarnęło ich zdumienie i zachwyt nad tym, co mu się przydarzyło.