Revised Common Lectionary (Complementary)
18 In finem. Psalmus David.
2 Caeli enarrant gloriam Dei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.
3 Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam.
4 Non sunt loquelae, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum.
5 In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terrae verba eorum.
6 In sole posuit tabernaculum suum; et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam;
7 a summo caelo egressio ejus. Et occursus ejus usque ad summum ejus; nec est qui se abscondat a calore ejus.
8 Lex Domini immaculata, convertens animas; testimonium Domini fidele, sapientiam praestans parvulis.
9 Justitiae Domini rectae, laetificantes corda; praeceptum Domini lucidum, illuminans oculos.
10 Timor Domini sanctus, permanens in saeculum saeculi; judicia Domini vera, justificata in semetipsa,
11 desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum, et dulciora super mel et favum.
12 Etenim servus tuus custodit ea; in custodiendis illis retributio multa.
13 Delicta quis intelligit? ab occultis meis munda me;
14 et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero, et emundabor a delicto maximo.
15 Et erunt ut complaceant eloquia oris mei, et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine, adjutor meus, et redemptor meus.
24 Memento quod ignores opus ejus, de quo cecinerunt viri.
25 Omnes homines vident eum: unusquisque intuetur procul.
26 Ecce Deus magnus vincens scientiam nostram: numerus annorum ejus inaestimabilis.
27 Qui aufert stillas pluviae, et effundit imbres ad instar gurgitum,
28 qui de nubibus fluunt quae praetexunt cuncta desuper.
29 Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum,
30 et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.
31 Per haec enim judicat populos, et dat escas multis mortalibus.
32 In manibus abscondit lucem, et praecepit ei ut rursus adveniat.
33 Annuntiat de ea amico suo, quod possessio ejus sit, et ad eam possit ascendere.
14 Ausculta haec, Job: sta, et considera mirabilia Dei.
15 Numquid scis quando praeceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium ejus?
16 Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
17 Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra austro?
18 Tu forsitan cum eo fabricatus es caelos, qui solidissimi quasi aere fusi sunt.
19 Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
20 Quis narrabit ei quae loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
21 At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
22 Ab aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
23 Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et judicio, et justitia: et enarrari non potest.
24 Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.
23 Et ascendente eo in naviculam, secuti sunt eum discipuli ejus:
24 et ecce motus magnus factus est in mari, ita ut navicula operiretur fluctibus: ipse vero dormiebat.
25 Et accesserunt ad eum discipuli ejus, et suscitaverunt eum, dicentes: Domine, salva nos: perimus.
26 Et dicit eis Jesus: Quid timidi estis, modicae fidei? Tunc surgens imperavit ventis, et mari, et facta est tranquillitas magna.
27 Porro homines mirati sunt, dicentes: Qualis est hic, quia venti et mare obediunt ei?