Revised Common Lectionary (Complementary)

¹⁸ Rennið eigi huga til hins umliðna og gefið eigi gætur að því er áður var.

¹⁹ Sjá, nú hefi ég nýtt fyrir stafni, það tekur þegar að votta fyrir því _ sjáið þér það ekki? Ég gjöri veg um eyðimörkina og leiði ár um öræfin.

²⁰ Dýr merkurinnar, sjakalar og strútsfuglar skulu vegsama mig, því að ég leiði vatn um eyðimörkina og ár um öræfin til þess að svala lýð mínum, mínum útvalda.

²¹ Sá lýður, sem ég hefi skapað mér til handa, skal víðfrægja lof mitt.

²² Eigi hefir þú ákallað mig, Jakobsætt, né lagt þig í líma fyrir mig, Ísrael.

²³ Þú hefir ekki fært mér sauðkindur þínar í brennifórnir og eigi tignað mig með sláturfórnum þínum. Ég hefi eigi mætt þig með matfórnum né þreytt þig með reykelsi.

²⁴ Þú hefir ekki keypt ilmreyr fyrir silfur mér til handa, og þú hefir ekki satt mig á feiti sláturfórna þinna, heldur hefir þú mætt mig með syndum þínum og þreytt mig með misgjörðum þínum.

²⁵ Ég, ég einn afmái afbrot þín sjálfs mín vegna og minnist ekki synda þinna.

41 Til söngstjórans. Davíðssálmur.

² Sæll er sá er gefur gaum að bágstöddum, á mæðudeginum bjargar Drottinn honum.

³ Drottinn varðveitir hann og lætur hann njóta lífs og sælu í landinu. Og eigi ofurselur þú hann græðgi óvina hans.

⁴ Drottinn styður hann á sóttarsænginni, þegar hann er sjúkur, breytir þú beð hans í hvílurúm.

⁵ Ég sagði: "Ver mér náðugur, Drottinn, lækna sál mína, því að ég hefi syndgað móti þér."

⁶ Óvinir mínir biðja mér óbæna: "Hvenær skyldi hann deyja og nafn hans hverfa?"

⁷ Og ef einhver kemur til þess að vitja mín, talar hann tál. Hjarta hans safnar að sér illsku, hann fer út og lætur dæluna ganga.

⁸ Allir hatursmenn mínir hvískra um mig, þeir hyggja á illt mér til handa:

⁹ "Hann er altekinn helsótt, hann er lagstur og rís eigi upp framar."

¹⁰ Jafnvel sá er ég lifði í sátt við, sá er ég treysti, sá er etið hefir af mat mínum, lyftir hæl sínum í móti mér.

¹¹ En þú, Drottinn, ver mér náðugur og lát mig aftur rísa á fætur, að ég megi endurgjalda þeim.

¹² Af því veit ég, að þú hefir þóknun á mér, að óvinur minn hlakkar ekki yfir mér.

¹³ Vegna sakleysis míns hélst þú mér uppi og lætur mig standa frammi fyrir augliti þínu að eilífu. _________

¹⁴ Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels, frá eilífð til eilífðar. Amen. Amen.

¹⁸ Svo sannarlega sem Guð er trúr: Það, sem vér segjum yður, er ekki bæði já og nei.

¹⁹ Sonur Guðs, Jesús Kristur, sem vér höfum prédikað á meðal yðar, ég, Silvanus og Tímóteus, var ekki bæði "já" og "nei", heldur er allt í honum "já".

²⁰ Því að svo mörg sem fyrirheit Guðs eru, þá er játun þeirra í honum. Þess vegna segjum vér og fyrir hann amen Guði til dýrðar.

²¹ Það er Guð, sem gjörir oss ásamt yður staðfasta í Kristi og hefur smurt oss.

²² Hann hefur sett innsigli sitt á oss og gefið oss anda sinn sem pant í hjörtum vorum.

2 Nokkrum dögum síðar kom hann aftur til Kapernaum. Þegar fréttist, að hann væri heima,

² söfnuðust þar svo margir, að hvergi var lengur rúm, ekki einu sinni fyrir dyrum úti. Og hann flutti þeim orðið.

³ Þá er komið með lama mann, og báru fjórir.

⁴ Þegar þeir gátu ekki komist með hann til Jesú fyrir fólkinu, rufu þeir þekjuna uppi yfir honum, grófu þar í gegn og létu síga ofan rekkjuna, sem hinn lami lá í.

⁵ Þá er Jesús sér trú þeirra, segir hann við lama manninn: "Barnið mitt, syndir þínar eru fyrirgefnar."

⁶ Þar sátu nokkrir fræðimenn og hugsuðu í hjörtum sínum:

⁷ "Hví mælir þessi maður svo? Hann guðlastar. Hver getur fyrirgefið syndir nema Guð einn?"

⁸ Samstundis skynjaði Jesús í anda sínum, að þeir hugsuðu þannig með sér, og hann sagði við þá: "Hví hugsið þér slíkt í hjörtum yðar?

⁹ Hvort er auðveldara að segja við lama manninn: ,Syndir þínar eru fyrirgefnar,` eða segja: ,Statt upp, tak rekkju þína og gakk?`

¹⁰ En til þess að þér vitið, að Mannssonurinn hefur vald til að fyrirgefa syndir á jörðu,

¹¹ þá segi ég þér" _ og nú talar hann við lama manninn: _ "Statt upp, tak rekkju þína, og far heim til þín."

¹² Hann stóð upp, tók jafnskjótt rekkjuna og gekk burt í allra augsýn, svo að allir voru furðu lostnir, lofuðu Guð og sögðu: "Aldrei áður höfum vér þvílíkt séð."