Old/New Testament

²⁰ En hee kjeem enn en Hus enenn, en soo fael Mensche kjeeme toop daut see nich emol kunne ne Moltiet aete.

²¹ En aus sien Frintschofft daofonn head, jinje see han am faust to naeme, dan see saede: "Hee es nich bie kloare Kopp".

²² Schreftjeleade kjeeme fonn Jerusalem, en saede: "Hee haft Belsebub, en drift beese Jeista rut derch daen Rejeare aewa dee beese Jeista."

²³ Hee roopt daen no sikj, raed to an enn Jlikjnese, en saed: "Woo kaun Soton, daen Soton rut driewe?

²⁴ En wan en Rikj jespoolt es jaeajen sikj selfst, dan kaun daut nich bestone;

²⁵ en wan en Hus jespoolt es jaeajen sikj selfst, kaun daut Hus nich bestone.

²⁶ En wan Soton jaeajen sikj selfst oppsteit en jespoolt es, kaun hee nich bestone, oba haft en Enj.

²⁷ Kjeena kaun enn en stoakja Maun sien Hus ennen braeakje en sien Hab en Goot wajch staele, wan hee nich eascht daem stoakje Maun faust binjt, en dan sien Hab en Goot wajch nemt.

²⁸ Enn Woarheit saj ekj junt, aule Sind woat de Menschesaens fejaeft woare, uk lastre, wautemma daut Lastre es;

²⁹ oba waea jaeajen daem Heilje Jeist lastat, woat niemols fejaeft woare, oba es eewje Sind schuldich;"

³⁰ wiel see saede: "Hee haft en onnreina Jeist".

³¹ Donn kjeeme siene Mutta en siene Breeda, stunnde bute, schekjte waem en leete am roope.

³² Fael Mensche saute romm am, en dee saede to am: "Kjikj! diene Mutta, en Breeda en Sestre sent bute, en seakje die".

³³ Hee auntwuad an en saed: "Waea es miene Mutta en miene Breeda?"

³⁴ Hee kjikjt romm no daen dee runt omm am saute, en saed: "Kjikjt! dit sent miene Mutta, en miene Breeda.

³⁵ Dan waeaemma Gott sien Wele deit, es mien Brooda, en Sesta, en Mutta."