Old/New Testament
Dee 137 Psalm
1 Wie sade onns dol bie dee Riefasch enn Babyloon; un wie hielde uk aus wie aun Zion dochte.
2 Wie honje onnse Jittoare opp dee Wiedebeem enne Med.
3 Dan doa deede dee, dee onns jefanje neeme, onns froage no dee Wead fonn en Leet, un dee onns plindre säde met Spos, Sinjt en Leet fonn Zion to onns.
4 Woo sel wie däm Herr Gott sien Leet sinje enn en framdet Launt?
5 Wan ekj die fejät, O Jerusalem, dan lot miene rajchte Haunt fejäte;
6 Lot miene Tunj aun mien Mul Bän faust senne, wan ekj die nijch behoole doo- wan ekj Jerusalem nijch fäa brinj bowa mien Kopp fonn miene Freid.
7 O Herr Gott, behool dee Eedom Säns enn dän Jerusalem Dach; dee säde, Moak daut kol, soogoa bott dee Gruntloag.
8 O Babylon Dochta, O dee fenijcht es! Jesäajent es dee, dee to die trigj tolt aus Loon fa waut du to onns jedone hast.
9 Jesäajent es dee, dee diene Kjliene nemt un dän jäajen dee Steene schmatat!
Dee 138 Psalm
En Psalm fonn Doft.
1 Ekj woa die danke met mien gaunset Hoat; ekj well Preis sinje to die fer dee Jetta;
2 Ekj woa aunbäde fer dien heilja Tempel; un Dank jäwe to dien Nome fa dien Erboarme, un fa diene Woarheit; dan du hast dien Wuat hejcha jeacht aus aul dien Nome.
3 Du deetst mie auntwuate enn dän Dach aus ekj die aunroopt; du muakst mie Brow enn miene Seel met Krauft.
4 Aul dee Kjeenije oppe Ead woare die danke, O Herr Gott; dan dee ha dee Wead jeheat ut dien Mul.
5 Jo, dee selle sinje enn däm Herr Gott siene Wäaj; dan däm Herr Gott siene Harlijchkjeit es groot.
6 Wan dee Herr Gott uk huach es, doch kjikjt Hee opp dee Jerinje; oba dee Stollte kjant Hee fonn wiet auf.
7 Wan ekj enne Med fonn Trubbel waundel, dan jefst du mie Läwe; Du schekjst dien Haunt rut jäajen miene Fiend äare Wutt; un diene rajcht Haunt deit mie rade.
8 Dee Herr Gott woat sien Woakj foadijch moake enn mie; O Herr Gott, dien Erboarme es fa emma duarhauft; Du woascht dee Oabeit fonn miene Henj nijch felote.
Dee 139 Psalm
To dän Haupt Musikaunt, een Psalm fonn Doft.
1 O Herr Gott, Du hast mie unjasocht un mie jekjant.
2 Du weetst mien Dolsette, un mien oppstone; Du festeist miene Jedanke fonn wiet auf.
3 Du deist mien Stijch derjch säwe, un mien dol laje, un best bekaunt met aul miene Wäaj.
4 Dan doa es nijch en Wuat opp miene Tunj, O Herr Gott, du weetst daut aules.
5 Du hast mie enn jeschlote hinje un uk fäare, un diene Haunt es opp mie jelajcht.
6 Soone Wissenschoft es to wundaboa fa mie, daut es soo huach, ekj kaun daut nijch erlange.
7 Wua saul ekj hangone fonn dien Jeist? Oda wua saul ekj hanflijchte fonn dien Jesejcht?
8 Wan ekj enopp go nom Himmel, dan best Du doa. wan ekj mien Bad oppmoak enne Hal, see dan best Du doa!
9 Wan ekj dee Flijchte fonn daen Morje näm, un doo enn daut wietste Poat fomm See wone,
10 Soogoa doa deit diene Haunt mie leide; un diene rajcht Haunt deit mie jriepe.
11 Wan ekj saj: sejchalijch woat dee Diestanis mie bedakje; soogoa dee Nacht saul Lijcht romm mie senne.
12 Soogoa dee Diestanis es nijch diesta bie die; oba dee Nacht schient soo aus dee Dach; soo aus dee Diestanis es, soo es daut Lijcht.
13 Dan Du hast mien Ennaschtet bejräpe; du deetst mie enn miene Mutta äa Muttalief toop wäwe.
14 Ekj woa die danke, dan ekj sie wundaboa met furchtboare Dinje; Diene Woakje sent wundaboa, un miene Seel weet daut seeha goot.
15 Miene Knoakes weare nijch fonn die festoakje aus ekj emm Jeheeme jemoakt wort, aus mie jewäft wort enn daut deepet fonne Ead.
16 Diene Uage sage mien Emfange; un aul miene Jlieda weare enn dien Buak dol jeschräwe aus dee jeformt weare, un doa noch kjeene mank an wea.
17 Un woo kjestlijch sent diene Jedanke to mie, O Gott! Woo groot es dee Somm doafonn!
18 Wan ekj dee talle sull, sent dee meeha aus daut Saunt; wan ekj oppwakj sie ekj noch bie die.
19 Sejchalijch woascht Du dee Beese fenijchte, O Gott, un jie bloodrije Mana – wajch fonn mie.
20 Dee schwearijch jäajen die räde; diene Fiend sent prautsijch met nuscht.
21 O Herr Gott, doo ekj dee nijch hause dee die hause? Un ha ekj nijch en Aufschu fa dän dee sikj jäajen die opphäwe?
22 Ekj haus dän met en follkomna Haus; dee sent miene Fiend jeworde.
23 Forsch mie ut, O Gott, un unjaseakj mien Hoat; proow mie, un unjaseakj miene Jedanke;
24 un see auf doa irjent en beesa Wajch enn mie es, un leid mie enn dän eewje Wajch.
13 Wan ekj met Mensche oda Enjel Sproake raed oba ha nich Leew, sie ekj nusscht meeha aus en ludet Messinkj oda ne kjlingende Schal.
2 En wan ekj de Profeetegow ha, en weet aul daut Jeheemnet, en ha aulet Erkjantnes; en wan ekj daen Gloowe ha Boaj to fesate, oba ha nich Leew, sie ekj nusscht.
3 En wan ekj aul mien Hab en Goot wajch jaew, en wan ekj mien Lief han jaew tom febrenne, oba ha nich Leew, ha ekj kjeen nutse doarut.
4 De Leew helt lang ut; de Leew es leeftolich; de Leew es nich neidesch; pucht sikj nich, es nich stollt, es nich prautsich,
5 es nich onnjeschekjt, es nich nosikj, es nich enn-jeoajet, reakjent daut Beese nich aun,
6 freit sikj nich aewa Onnjerachtichkjeit, oba freit sikj met de Woarheit.
7 Dee fedrajcht aules, en fesajcht nich em Gloowe, enne Hopninj en enne Jedullt.
8 De Leew jeft niemols opp; oba Profetseiunje woare wajch jenome woare; oda Sproake, dee woare oppheare; oda Erkjantnes, daut woat uk wajch jenome woare.
9 Wie weete nu bloos stekwies, en wie profetseie nu stekwies.
10 Oba wan daut follkomne kjemt, dan woat daut waut Stekwies es, wajch jenome woare.
11 Aus ekj en Kjint wea, raed ekj so aus en Kjint, ekj docht so aus en Kjint, ekj raeakjend so aus en Kjint; oba aus ekj en Maun wort, laed ekj daut auntsied waut kjindisch wea.
12 Dan wie seene nu so es derch en Speajel enn en Rotsel, oba dan so aus Jesecht to Jesecht; nu festo ekj stekwies, oba dan woa ekj em folle festone, jrod so aus mie nu em folle festone woat.
13 Nu bliewe Gloowe, Hopninj en Leew, dise dree; oba de jratste unja dise es de Leew.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer